Saturday, November 17, 2018

Πολυτεχνείο


Share/Bookmark
Οι νέοι άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους στο Πολυτεχνείο κι εκείνοι που τη διακινδύνευσαν κι έμειναν ανώνυμοι σκυλεύτηκαν πολλαπλά από τη μάνα Ελλάς.

Από την κοινωνία εκείνη που συμβιβάστηκε με τη χούντα των γελοίων ανθρωπιδίων και των βασανιστών, που την ανέχτηκε και βολεύτηκε, στη διάλυση του κράτους, στη γενικευμένη διαφθορά, στην αποσύνθεση των πόλεων, στον χαφιεδισμό και την εθνική ξεφτίλα πούφερε την εθνική συμφορά. Και βρήκε μετά στα πτώματα των λίγων την κολυμπήθρα που ξέπλυνε την ντροπή των πολλών.

Από όλους εκείνους που στο όνομά τους σκότωσαν, έσπασαν, κατέστρεψαν στην συνέχεια στο αέναο εθνικό ψυχόδραμα στα μάτια όσων ενοχικά παρατηρούσαν αμήχανα.

Κι από τους άλλους που εξαργύρωσαν χωρίς αντίκρισμα το ακριβό νόμισμα του αίματος, εκείνο που ζύγι δεν έχει κι όμως το ζύγισαν και το συναλλάχθηκαν.

Όμως αυτοί χαμογελούν κρυμμένοι όπως τόσοι άλλοι, οι ξεσηκωμένοι του '21, οι στρατιώτες του '22, οι άλλοι του '40-'44, και θα καθρεφτίζουν το δικό μας χαμόγελο, ανολοκλήρωτοι, για πάντα νέοι. Μια μεγάλη χαρούμενη παρέα Ελλήνων, Ιταλών, Γάλλων, Γερμανών, Ισπανών, Τούρκων, Αμερικανών, Εγγλέζων... όλων των φυλών του κόσμου, των απανταχού Φιλελλήνων, προσφύγων από την ιστορία, φυγάδων από την ανάλωση της ζωής, για μια κάποια ιδέα της ελευθερίας. Αιωνίως αδιάφοροι και για πάντα δικοί μας.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος



No comments:

Post a Comment