Συμβαίνει το εξής παράδοξο.
Η ΕΕ προσπαθεί να πείσει τη δεύτερη υπερδύναμη στον κόσμο να αντιταχθεί στη Ρωσία του Πούτιν, που στο κάτω κάτω έχει τα δικά της στρατηγικά συμφέροντα, άλλη παράδοση και πολιτικό σύστημα, και δεν θα ήθελε να μπλέξει με έναν πόλεμο που λίγο την αφορά ή την επηρεάζει στην άλλη άκρη του βόρειου γείτονά της.
Ενώ εντός της Ευρώπης οι αρχές και η ιδεολογία της illiberal democracy του ίδιου Πούτιν θριαμβεύουν στη μικρή Ουγγαρία.
Ο Βίκτωρ Ορμπάν φαίνεται να εξασφαλίζει τέταρτη συνεχή θητεία με νέα υπερπλειοψηφία των δύο τρίτων στο κοινοβούλιο. Αυτή που του επέτρεψε να αναδομήσει τους θεσμούς και το σύνταγμα της χώρας, ενάντια στις βασικές αρχές του κράτους δικαίου: διάκριση εξουσιών, αποδοχή των βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων, ελευθερία του λόγου. Ο ίδιος άνθρωπος που δεν κατάφερε να καταδικάσει απερίφραστα τη Ρωσική εισβολή, διατηρώντας τις αποστάσεις του, όπως ακριβώς έκαμε και η Κίνα. Με μόνη διαφορά ότι η Κίνα είναι στην άλλη άκρη του κόσμου και υπερδύναμη. Η μικρή Ουγγαρία είναι στην καρδιά της Ευρώπης και μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ σε απόσταση αναπνοής από τα πεδία των μαχών. Ο Πρόεδρος Σι θα χαμογελάει με τα μαθήματα που προσπαθούν να του δώσουν οι Ευρωπαίοι καθ' υπόδειξη των Αμερικανών.
Αλλά και η βορειότερη Πολωνία, που όχι μόνο καταδίκασε την εισβολή αλλά είναι από τις πιο μαχητικές χώρες εναντίον των Ρώσων, μέχρι που κάλεσε τους Αμερικανούς να βάλουν νέα πυρηνικά στο έδαφός της (!), δεν φαίνεται να διαφοροποιείται ιδιαίτερα από την Πουτινική αντίληψη για τη διάκριση εξουσιών, τα ανθρώπινα δικαιώματα και το κράτος δικαίου, όπως ξέρουμε ήδη. Μάλλον πρωτοπορεί στην Ευρώπη στην προώθηση των ίδιων με τον Ορμπάν ιδεών. Ο οποίος, ας μην το ξεχνούμε αυτό, εξετράφη πολιτικά στον φιλελεύθερο χώρο τον οποίο βάλθηκε να διαλύσει. Όπως κάποτε ο Μουσολίνι είχε εκτραφεί στη σοσιαλδημοκρατία πριν επινοήσει τον φασισμό.
Η Ευρωπαίοι δεν μπορέσαμε να κάνουμε ζάφτι την ιδεολογία του Πούτιν εντός μας. Ούτε κι οι Αμερικανοί, απ' ό,τι φαίνεται. Κάτι κάνουμε λάθος μάλλον όσοι το βλέπουμε να έρχεται και ομφαλοσκοπούμε με περηφάνια γιατί νομίζουμε ότι οι Ουκρανοί πολεμούν τον δικό μας πόλεμο.
Κάπου αποτύχαμε ίσως.
'Η μήπως απλά να το δούμε μοιρολατρικά ως μια νέα τροπή της ιστορίας; Δεν ήταν το τέλος της Ιστορίας το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, όπως τότε είχαν νομίσει κάποιοι αφελείς αναγνώστες του Φουκουγιάμα.
Ίσως όμως ήταν η αρχή του τέλους μιας εποχής δύο αιώνων, που το πρόσωπο το ανθρώπου είχε πάρει κεντρική μορφή στο θυμικό μας. Όπως έλεγε ο Μισέλ Φουκώ, αυτό δεν ήταν πάντα έτσι ούτε είναι απαραίτητο ότι θα είναι πάντα έτσι, μπορεί ένα κύμα να το σβήσει όπως τα βήματά μας στην άμμο.
Η Ρωσία του Πούτιν, ο οποίος χαίρει αποδοχής πάνω από 70-80% σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις παρά τις κυρώσεις, μπορεί να χάνει κάποιες μάχες στα υπό διαμόρφωση νέα σύνορα, όπου ήδη έχει καταλάβει νέα εδάφη και διαπράττει εγκλήματα, ενώ στα πεδία των μαχών χάνονται χιλιάδες ανθρώπινες ζωές, όνειρα, ανθρώπινος κόπος πολλών δεκαετιών.
Φαίνεται όμως να κερδίζει ή να έχει πιθανότητες να κερδίσει κάποιες άλλες μάλλον κρισιμότερες μάχες, αρκετά δυτικότερα από τα μέτωπα του θερμού πολέμου.
Μόνο να ελπίζουμε μπορούμε ότι ο Πούτιν δεν θα κερδίσει ακόμη ''δυτικότερα'' αυτόν τον μήνα στην Ευρώπη και υπερατλαντικά τον Νοέμβριο.
Εμείς θα επιμένουμε ότι η Δημοκρατία και η Ευρώπη όπως την ξέρουμε βρίσκεται σε κίνδυνο όχι τόσο από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, αυτό μάλλον είναι μικρότερο κακό, όσο κι αν είναι τρομερό. Αλλά από το κακό σαράκι στα πραγματικά πεδία των μαχών, εντός αυτού που αποκαλούμε, όχι χωρίς ένα αθέλητο ίχνος μαύρου χιούμορ στην αντιφατική του κυριολεξία, που ενδεχόμενα και να μας διασώζει ψυχικά, ''η Δημοκρατική Φιλελεύθερη Δύση''.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
Αποσπάσματα από το άρθρο του Guardian:
....“The entire world can see that our brand of christian democratic, conservative, patriotic politics has won,” a smiling, swaggering Orbán – with members of his cabinet behind him told the crowd, standing in frigid temperatures. “We are sending Europe a message that this is not the past – this is the future.”
Orbán also made reference to criticism directed at him by Zelenskiy, who has repeatedly challenged the Hungarian leader over a perceived lack of support and an unwillingness to condemn Vladimir Putin in person for the invasion of Ukraine.
“This victory will be memorable because we had to deal with great turmoil, including the president of Ukraine,” he said.
“I would like to thank the international media and the president of Ukraine also helped,” Orbán said to laughter from the crowd....
Orbán, who has forged a close relationship with the Russian leader and met him 12 times, retooled his election campaign after the outbreak of war on 24 February to position Fidesz as the “peace” party, vowing to stay out of a conflict that he insisted had nothing to do with Hungary.
He said reducing energy dependency on Russia – which provides an estimated 90% of its gas and 65% of its oil – would wreck Hungary’s economy...
No comments:
Post a Comment