Με την παιδεία παίζει. Ως πότε;

Χαμηλά στην παγκόσμια κατάταξη τα Ελληνικά Πανεπιστήμια κι ας έχουμε αποδεδειγμένα υψηλού επιπέδου επιστημονικό προσωπικό. Κι ας μας κοστίζει ο σπουδαστής των ΤΕΙ διπλάσια απ’ ό,τι ο φοιτητής του Χάρβαρντ.

Γι' αυτή την κατάσταση έχουν αναλάβει «δράση» όλοι:

- Οι πρυτάνεις, που τα κλείδωσαν, ψαρεύοντας ψήφους από τους διοικητικούς.

- Το διοικητικό προσωπικό (πάνω από 10.000 άτομα!), που δεν θέλει να καταλάβει ότι τα σοβαρά πανεπιστήμια σ’ όλον τον κόσμο λειτουργούν με το ¼ περίπου των διοικητικών σε αναλογία ανά φοιτητή, για τις υπηρεσίες που τα Ελληνικά παρέχουν.

- Η κυβέρνηση, που θέτει κριτήρια παραμονής και απομάκρυνσης, παντελώς άσχετα με τις ανάγκες των πανεπιστημίων.

- Και οι φοιτητές / συνδικαλιστές, που αποφασίζουν ποιος μπαίνει και ποιος όχι στους πανεπιστημιακούς χώρους με face control! Είσαι «συναγωνιστής», μπορείς να περάσεις. Δεν είσαι και έρχεσαι για να κάνεις τη δουλειά σου; Έξω!

Πώς φτάσαμε οι διοικητικοί να είναι τέσσερις φορές περισσότεροι από όσους μας χρειάζονται; Νόμος Παυλόπουλου: μονιμοποιήσεις από το παράθυρο όσων εργάζονταν με σύμβαση. Αρκετοί από αυτούς δεν εργάζονταν καν αλλά «διευκόλυναν» με το μπλοκάκι τους καθηγητές που υπερέβαιναν το πλαφόν πρόσθετων αμοιβών και χρειάζονταν… πλυντήριο. Να τα λέμε όλα, ε;

Και τα Συμβούλια Διοίκησης; Παρακολουθούν αποσβολωμένα τη διάλυση χωρίς να μπορούν ουσιαστικά να παρέμβουν. Οι προηγούμενες κινητοποιήσεις των Πρυτάνεων «στρογγύλεψαν» τον νόμο και «έδεσαν τα χέρια» των Συμβουλίων.

Στο μεταξύ, η πρόσβαση σε επιστημονικές εργασίες έχει παγώσει από την αρχή του έτους, λόγω ανεξόφλητων οφειλών και η έρευνα προχωράει… στα τυφλά. Μια ακόμα γροθιά στην οικονομία της καινοτομίας, που θα μπορούσε να μας βγάλει από την κρίση, αν την αφήναμε να κάνει τη δουλειά της. Και η θέση της χώρας συνεχίζει την ελεύθερη πτώση της στον διεθνή ανταγωνισμό, όπως φαίνεται κι από το διάγραμμα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής πιο κάτω, που εξηγεί την κατάντια μας με τον πιο εμφατικό τρόπο. Μακράν οι τελευταίοι. Μας ξεπερνούν μέχρι και τα Σκόπια!

Οι νέοι φοιτητές ακόμα ψάχνουν να βρουν πώς θα εγγραφούν. Εξεταστικές χάνονται (;), γονείς υποχρεώνονται σε δυσβάστακτα σε τέτοιες εποχές έξοδα, για να μη χάσουν την πρυτανική καρέκλα ο Πελεγρίνης και ο Μυλόπουλος.

Το ρεζίλεμα ξεπέρασε τα σύνορα. Ξένα Πανεπιστήμια βγάζουν μεταβατικές διατάξεις ειδικά για Έλληνες φοιτητές που δεν μπορούν να πάρουν βεβαιώσεις για να ξεκινήσουν τα Μεταπτυχιακά τους. Κατάντια!

Θα μπορούσε να γίνει αλλιώς;

Φυσικά! Αναβάθμιση των Συμβουλίων Διοίκησης (οι ηλεκτρονικές εκλογές των οποίων απέδειξαν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μη συνδικαλιζόμενων μελών ΔΕΠ τα επιθυμεί), τα οποία θα καταστρώσουν νέα οργανογράμματα για όλα τα Πανεπιστήμια της χώρας και θα προκηρύξουν όλες τις θέσεις από το μηδέν. Θα εξετάσουν τόσο το υπάρχον προσωπικό όσο και όποιον άλλο ενδιαφερόμενο και θα προσλάβουν τους πιο κατάλληλους και άξιους. Προφανώς κάποιοι θα περισσεύουν. Προφανώς κάποιοι θα πρέπει να αλλάξουν πόστο. Προφανώς κάποιοι νέοι υπάλληλοι με περισσότερα προσόντα θα πάρουν τη θέση ήδη εργαζομένων με λιγότερα προσόντα. Όμως το πανεπιστήμιο θα γίνει πιο λειτουργικό και αποδοτικό.

Τι; Δεν γίνονται αυτά στο Δημόσιο; Ακριβώς γι' αυτό έφτασε η ανώτατη Παιδεία σ’ αυτό το χάλι, γιατί λειτουργεί ως προέκταση του κράτους. Δημόσιο Πανεπιστήμιο σημαίνει δημόσιες επενδύσεις για έρευνα και εκπαίδευση προς όφελος της κοινωνίας και της οικονομίας, κι όχι μιας μικρής κάστας ανθρώπων που έτυχε να βρουν κολλητό στο κατάλληλο πόστο την κατάλληλη στιγμή.

ΑΜΕΣΑ να ανοίξουν λοιπόν τα Πανεπιστήμια, αλλά ταυτόχρονα το Υπουργείο να σταματήσει τα οριζόντια μέτρα, εξισώνοντας δίκαιους και άδικους. Αν θέλει να ελέγξει κάτι, να ελέγξει τη διαδικασία μιας αντικειμενικής αξιολόγησης από τη μεριά των Πανεπιστημίων. Και οπωσδήποτε να καταργήσει όλες ανεξαιρέτως τις ρυθμίσεις που ενθαρρύνουν την κομματικοποίηση μέσα στο Πανεπιστήμιο.

Υπάρχει πολιτική βούληση για πραγματική εξυγίανση;


Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος

ΥΓ. 
Για να είμαστε σαφείς και να μην ξεχνούμε.

Οι κρίσιμες εξουσίες των νέων Συμβουλίων Διοίκησης των ΑΕΙ (έστω και περιορισμένες από τον αρχικό συμβιβασμό) που προβλέπονταν στον νόμο Παπάζογλου / Διαμαντοπούλου τον οποίο υπερψήφισε η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ

και υπερασπίστηκαν λίγοι γενναίοι πανεπιστημιακοί, ακόμη και αντιμετωπίζοντας απειλές εναντίον τους (όπως χαρακτηριστικά η Βάσω Κιντή),

αποδυναμώθηκαν από έναν πρώην Πρύτανη (προκάτοχο του κ. Πελεγρίνη) και για λίγο (ευτυχώς) υπουργό Παιδείας, τον κ. Μπαμπινιώτη, καθώς και έναν άλλο πρώην πρύτανη - υφυπουργό, τον κ. Παπαθεοδώρου, του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου (ΔΗΜΑΡ).

Οι ίδιοι που ενέκριναν την παράταση της θητείας των προηγούμενων Πρυτάνεων.

Ο κ. Μπαμπινιώτης πέρασε κι έφυγε, σαν να τοποθετήθηκε μόνο γι' αυτό.

Ενώ συνεχίζεται η παρεκλυστική προσπάθεια για να μην αλλάξει τίποτα στα ελληνικά ΑΕΙ με τις τακτικές του σημερινού Υπουργού Παιδείας κ. Αρβανιτόπουλου (ΝΔ) και των συμβούλων του.

Το ονοματεπώνυμο δίπλα στις πράξεις και τις παραλείψεις βοηθάει πάντα σε πολλά.

Η προσωποποίηση των ευθυνών μάς συμφέρει.

ΥΓ. 2 

Να σημειώσουμε ότι η κύρια πράξη με την οποία οι κκ. Μπαμπινιώτης και Παπαθεοδώρου

αποδυνάμωσαν τον νόμο ήταν η κατάργηση της σύνδεσης της χρηματοδότησης των 

Πανεπιστημίων με την εφαρμογή του νόμου και άλλες μικρές και περίεργες διατάξεις. Το

άρθρο ακολούθως είναι κατατοπιστικότατο:

Ποιοι φοβούνται τα Συμβούλια των ΑΕΙ 


Γ.Γ.Γ.