Οι αχανείς περιφέρειες, η ψήφος των "ετεροδημοτών", σε συνδυασμό με τον πολλαπλό σταυρό προτίμησης, κάνουν αδύνατο να εκλεγούν βουλευτές που δεν έχουν κληρονομήσει όνομα, ή δεν είναι τηλεπερσόνες, ή κάθε είδους διασημότητες, ή δεν έχουν πολλά λεφτά για να προβληθούν, ή δεν εξαρτώνται από αυτούς που έχουν τα λεφτά και τα κανάλια για να τους προβάλλουν.
Νομίζω, λοιπόν, ότι μια δραστική αλλαγή του εκλογικού νόμου θα ήταν αυτό που θα μπορούσε να αλλάξει το πολιτικό προσωπικό της χώρας και τη σχέση των πολιτών με την πολιτική.
Θα πρότεινα τα ακόλουθα:
1. Περιορισμό του αριθμού των βουλευτών σε 200, όπως δίνει τη δυνατότητα το σύνταγμα, ώστε να αυξηθεί και το κύρος τους. Η ελληνική αναλογία βουλευτή - ψηφοφόρων είναι από τις υψηλότερες στην Ευρώπη.
2. Άνοδο του ορίου για είσοδο στη Βουλή στο 5%. Ώστε να μην εισέρχεται ο κάθε τυχάρπαστος, αν δεν έχει πραγματική δομή και επιρροή στην επικράτεια. Σε αντιστάθμισμα, κατάργηση της προσμέτρησης σε αυτό των συνασπισμών κομμάτων. Αν δύο κόμματα προεκλογικά δεσμευτούν να συνεργαστούν, κρίνονται από τους ψηφοφόρους από κοινού, δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην υπολογίζονται ως ένας συνδυασμός που κρίνεται από τους πολίτες ως τέτοιος μαζί με το πρόγραμμα και τον αρχηγό του.
3. Εκλογή 50 βουλευτών με λίστα, ώστε τα κόμματα με τους εσωτερικούς μηχανισμούς τους να επιλέγουν τα στελέχη τους που θέλουν στη Βουλή και έχουν την ευθύνη γι' αυτά.
4. Κατανομή της χώρας σε 150 μονοεδρικές περιφέρειες των 70.000 περίπου πραγματικών κατοίκων κάθε μία. Δηλαδή περίπου 40.000 -50.000 ψηφοφόρων, αν βγάλει κανείς τους ανήλικους. Κατάργηση των τμημάτων ετεροδημοτών, εφόσον οι εκλογές δεν είναι έκτακτες πριν την τετραετία. Κάθε πολίτης οφείλει να εγγραφεί και να ψηφίσει στον τόπο κατοικίας του για τον αντιπρόσωπο της περιοχής του.
Σε κάθε περιφέρεια τα κόμματα θα οφείλουν να προτείνουν έναν υποψήφιο. Δηλαδή 150. Και 50 στη λίστα τους.
5. Δύο ξεχωριστά ψηφοδέλτια. Ένα για το κόμμα κι ένα ενιαίο με τους υποψήφιους. Ο ψηφοφόρος να μπορεί να επιλέξει άλλο κόμμα και να σταυρώσει με έναν σταυρό το πρόσωπο που κρίνει καλύτερο στην περιοχή του. Σε μια περιφέρεια 50.000 ψηφοφόρων, σαν την Κυψέλη, κάθε υποψήφιος μπορεί να γίνει γνωστός ακόμη και πόρτα πόρτα με τη δράση του και τα τοπικά δίκτυα. Δεν χρειάζεται χρήματα ούτε ΜΜΕ. Όπως ούτε όσοι είναι στη λίστα. Ο Αντιπρόσωπος θα είναι πραγματικός αντιπρόσωπος, με άμεση σχέση με τους κατοίκους και τα προβλήματα της περιφέρειάς του.
6. Η πρώτη κατανομή των εδρών σε όσα κόμματα μπουν στη Βουλή να είναι αναλογική, με βάση το μέτρο που προκύπτει από το ποσοστό στην επικράτεια. Οι υπολειπόμενες έδρες όσων δεν πιάνουν το 5% να πηγαίνουν στο εκάστοτε πρώτο κόμμα, ώστε να εξασφαλίζεται σταθερότερη πλειοψηφία.
7. Οι βουλευτές που θα εκλέγονται εκτός αυτών της λίστας θα εκλέγονται με σειρά ποσοστού σταυρών που πήραν στην περιφέρειά τους. Δηλαδή τα κόμματα θα παίρνουν την έδρα στις περιφέρειες που το πρόσωπο που επέλεξαν πήρε το μεγαλύτερο ποσοστό. Οι βουλευτές θα είναι τελικά εκείνοι που είχαν τη μεγαλύτερη και διακομματική αποδοχή. Και περισσότεροι πολίτες που μπορεί να μην ψήφισαν το κόμμα που πήρε την έδρα θα έχουν ένα πρόσωπο που επέλεξαν θετικά για τη Βουλή. Σε περίπτωση θανάτου ή παραίτησης η έδρα θα πηγαίνει στην επόμενη περιφέρεια που είχε το κόμμα το υψηλότερο ποσοστό σταυρών.
8. Αν και αυτό έπρεπε να έχει ρυθμιστεί συνταγματικά, και εφόσον δεν μπορεί να ρυθμιστεί νομοθετικά, να υπάρξει δέσμευση των κομμάτων για το ασυμβίβαστο θέσης βουλευτή και υπουργού με εξαίρεση τον Πρόεδρο της κυβέρνησης. Ώστε να υπάρξει ουσιαστικός διαχωρισμός νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας. Δεν μπορεί να είναι κάποιος ελεγκτής και ελεγχόμενος. Οι υπουργοί διοικούν και οι αντιπρόσωποι νομοθετούν και ελέγχουν τις δαπάνες. Οι βουλευτές πρέπει να γνωρίζουν πως η φιλοδοξία τους είναι να υπηρετήσουν τη Βουλή για τέσσερα χρόνια. Τυχόν υπουργοποίηση να προϋποθέτει παραίτηση από την έδρα.
9. Κόμματα που συγκεντρώνουν πάνω από 1% να λαμβάνουν κρατική χρηματοδότηση ώστε, εάν πράγματι έχουν κάτι να προσφέρουν, να έχουν τη δυνατότητα να οργανωθούν και να μεγαλώσουν. Όπως επίσης και πρόσβαση και υποχρεωτικά ορισμένο τηλεοπτικό χρόνο στα κρατικά κανάλια. Επίσης την εκτύπωση και αποστολή των ψηφοδελτίων όλων θα αναλαμβάνει το κράτος ενιαία.
Σε γενικές γραμμές νομίζω αυτή θα ήταν η μεγαλύτερη αλλαγή στη χώρα. Που θα μπορούσε να ανοίξει το πιο κλειστό επάγγελμα, του πολιτικού, να αλλάξει τους όρους συμμετοχής και τη μορφή των κομμάτων και να φέρει κοντύτερα τους αντιπροσώπους στους πολίτες και τους πολίτες στην πολιτική και στα κόμματα.
Δυστυχώς, δεν ελπίζω ιδιαίτερα. Μόνο μεγάλες προσωπικότητες σαν τον Ελευθέριο Βενιζέλο μπορούν να κάνουν τέτοιας μορφής αλλαγές. Και γίνονται μεγάλοι από αυτές, γιατί αλλάζουν τη χώρα.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
5. Δύο ξεχωριστά ψηφοδέλτια. Ένα για το κόμμα κι ένα ενιαίο με τους υποψήφιους. Ο ψηφοφόρος να μπορεί να επιλέξει άλλο κόμμα και να σταυρώσει με έναν σταυρό το πρόσωπο που κρίνει καλύτερο στην περιοχή του. Σε μια περιφέρεια 50.000 ψηφοφόρων, σαν την Κυψέλη, κάθε υποψήφιος μπορεί να γίνει γνωστός ακόμη και πόρτα πόρτα με τη δράση του και τα τοπικά δίκτυα. Δεν χρειάζεται χρήματα ούτε ΜΜΕ. Όπως ούτε όσοι είναι στη λίστα. Ο Αντιπρόσωπος θα είναι πραγματικός αντιπρόσωπος, με άμεση σχέση με τους κατοίκους και τα προβλήματα της περιφέρειάς του.
6. Η πρώτη κατανομή των εδρών σε όσα κόμματα μπουν στη Βουλή να είναι αναλογική, με βάση το μέτρο που προκύπτει από το ποσοστό στην επικράτεια. Οι υπολειπόμενες έδρες όσων δεν πιάνουν το 5% να πηγαίνουν στο εκάστοτε πρώτο κόμμα, ώστε να εξασφαλίζεται σταθερότερη πλειοψηφία.
7. Οι βουλευτές που θα εκλέγονται εκτός αυτών της λίστας θα εκλέγονται με σειρά ποσοστού σταυρών που πήραν στην περιφέρειά τους. Δηλαδή τα κόμματα θα παίρνουν την έδρα στις περιφέρειες που το πρόσωπο που επέλεξαν πήρε το μεγαλύτερο ποσοστό. Οι βουλευτές θα είναι τελικά εκείνοι που είχαν τη μεγαλύτερη και διακομματική αποδοχή. Και περισσότεροι πολίτες που μπορεί να μην ψήφισαν το κόμμα που πήρε την έδρα θα έχουν ένα πρόσωπο που επέλεξαν θετικά για τη Βουλή. Σε περίπτωση θανάτου ή παραίτησης η έδρα θα πηγαίνει στην επόμενη περιφέρεια που είχε το κόμμα το υψηλότερο ποσοστό σταυρών.
8. Αν και αυτό έπρεπε να έχει ρυθμιστεί συνταγματικά, και εφόσον δεν μπορεί να ρυθμιστεί νομοθετικά, να υπάρξει δέσμευση των κομμάτων για το ασυμβίβαστο θέσης βουλευτή και υπουργού με εξαίρεση τον Πρόεδρο της κυβέρνησης. Ώστε να υπάρξει ουσιαστικός διαχωρισμός νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας. Δεν μπορεί να είναι κάποιος ελεγκτής και ελεγχόμενος. Οι υπουργοί διοικούν και οι αντιπρόσωποι νομοθετούν και ελέγχουν τις δαπάνες. Οι βουλευτές πρέπει να γνωρίζουν πως η φιλοδοξία τους είναι να υπηρετήσουν τη Βουλή για τέσσερα χρόνια. Τυχόν υπουργοποίηση να προϋποθέτει παραίτηση από την έδρα.
9. Κόμματα που συγκεντρώνουν πάνω από 1% να λαμβάνουν κρατική χρηματοδότηση ώστε, εάν πράγματι έχουν κάτι να προσφέρουν, να έχουν τη δυνατότητα να οργανωθούν και να μεγαλώσουν. Όπως επίσης και πρόσβαση και υποχρεωτικά ορισμένο τηλεοπτικό χρόνο στα κρατικά κανάλια. Επίσης την εκτύπωση και αποστολή των ψηφοδελτίων όλων θα αναλαμβάνει το κράτος ενιαία.
Σε γενικές γραμμές νομίζω αυτή θα ήταν η μεγαλύτερη αλλαγή στη χώρα. Που θα μπορούσε να ανοίξει το πιο κλειστό επάγγελμα, του πολιτικού, να αλλάξει τους όρους συμμετοχής και τη μορφή των κομμάτων και να φέρει κοντύτερα τους αντιπροσώπους στους πολίτες και τους πολίτες στην πολιτική και στα κόμματα.
Δυστυχώς, δεν ελπίζω ιδιαίτερα. Μόνο μεγάλες προσωπικότητες σαν τον Ελευθέριο Βενιζέλο μπορούν να κάνουν τέτοιας μορφής αλλαγές. Και γίνονται μεγάλοι από αυτές, γιατί αλλάζουν τη χώρα.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
No comments:
Post a Comment