Monday, August 29, 2022

Ο τελευταίος των Ταναρού


Share/Bookmark

 

Βρέθηκε νεκρός ο πιο μόνος άνθρωπος του κόσμου, στις 23 Αυγούστου 2022, έξω από μια από τις καλαμένιες καλύβες του.

Σύμφωνα με τον ειδικό στις ιθαγενείς φυλές κ. Σάντος, το σώμα του βρέθηκε ξαπλωμένο ανάσκελα σαν να κοιμάται, αρκετές εβδομάδες μετά τον θάνατό του.

Είχε φροντίσει να νεκροστολίσει τον εαυτό του με φτερά εξωτικών πουλιών, όπως πιθανότατα έκαναν στη φυλή του, και είχε ξαπλώσει ήσυχα περιμένοντας τον θάνατό του όταν αισθάνθηκε πως φτάνει. Έφυγε από φυσικά αίτια από τον κόσμο από τον οποίο πέρασε σε λάθος εποχή, όπου περπάτησε και είδε το φως του ήλιου και των αστεριών για περίπου 60 χρόνια, τα 26 από τα οποία ολομόναχος. Τι να σκέφτηκε άραγε όταν για τελευταία φορά σήκωσε τα μάτια του έτσι ξαπλωμένος στον ουρανό, ποια ανάμνηση, ποια εικόνα, ποιο άγγιγμα;

Ήταν ο τελευταίος επιζών από μια από τις τελευταίες φυλές τις Βραζιλίας που δεν έχουν έλθει σε επαφή με σύγχρονους ανθρώπους, στην προστατευμένη περιοχή των ινδιάνων Tanaru στην πολιτεία της Ροδόνια, στα σύνορα με τη Βολιβία.

Η πλειονότητα της φυλής του δολοφονήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του '70 από γαιοκτήμονες που εποφθαλμιούσαν τη γη των ιθαγενών. Το 1995 είδε τα έξι εναπομείναντα μέλη της φυλής του να δολοφονούνται από παράνομους μεταλλωρύχους και απόμεινε αυτός ο τελευταίος επιζών. Έκτοτε ζούσε σε πλήρη απομόνωση.

Το Συμβούλιο για τις Ιθαγενείς Φυλές της Βραζιλίας έμαθε την ύπαρξή του το 1996 και παρακολουθούσε την προστατευόμενη περιοχή στενά για την ασφάλειά του.

Απέφυγε κάθε επαφή με τον έξω κόσμο και μόνο φευγαλέα τραβήχθηκε σε ένα βίντεο το 2018 από ειδικούς που περιπολούσαν για την προστασία του. Έτσι δεν γνωρίζουμε τι γλώσσα μιλούσε η φυλή του ούτε θα μάθουμε ποτέ.

Ήταν γνωστός ως ο άνθρωπος της Τρύπας, γιατί έσκαβε τρύπες στο έδαφος είτε για να παγιδεύσει άγρια ζώα για την τροφή του είτε ως κρυψώνες για τον ίδιο. Σε όλες τις καλαμένιες καλύβες που έχτισε τα χρόνια αυτά υπήρχε επίσης μια οπή τριών μέτρων στο έδαφος. Πιθανόν εκτός από παγίδες ή κρυψώνες, λένε οι ειδικοί, να είχαν κάποια συμβολική ή μεταφυσική σημασία για αυτόν τον άνθρωπο, που μόνος του ήταν ένας πολιτισμός, ο οποίος πήρε χιλιάδες χρόνια για να αναπτυχθεί και να εξελιχθεί στο απρόσιτο τροπικό δάσος.

Στοιχεία που συγκεντρώθηκαν με τα χρόνια δείχνουν πως φύτευε καλαμπόκι και μανιόκα και συνέλεγε μέλι και φρούτα, όπως παπάγιες και μπανάνες. Δεν είχε όμως κανέναν να θρέψει εκτός από τον εαυτό του. Ούτε κανέναν να αποχαιρετίσει και να του κλείσει τα μάτια ή να του τραγουδήσει κάποιον ρυθμό κάτω από τα πανάρχαια δέντρα όταν ήρθε η ώρα του. Για εμάς, όπως ίσως και για τον ίδιο, ήταν σαν να είχε ήδη φύγει όταν σφαγιάστηκε η φυλή του, οι συγγενείς και οι αγαπημένοι του.

Σύμφωνα με το Σύνταγμα της Βραζιλίας οι Ινδιάνοι έχουν δικαίωμα στη γη τους. Η πρόσβαση στην έκταση που κατοικούσε, γνωστή ως περιοχή των Tanaru, επιφάνειας 8.070 εκταρίων, ήταν απαγορευμένη από το 1998 και μετά. Ήταν όμως πολύ αργά πια για τους Tanaru.

Η γη τους απόμεινε περικυκλωμένη από αδηφάγους γαιοκτήμονες, οι οποίοι είχαν από την αρχή εκφράσει την οργή τους που είχαν αποκλειστεί από τη γη των Ταναρού.

Το 2019 ένα φυλάκιο της Υπηρεσίας προστασίας τους έγινε αντικείμενο βανδαλισμών και αφέθηκαν κάλυκες όπλων ως απειλή για τον τελευταίο των Ταναρού και τους φύλακες που τον προστάτευαν. Η προστασία ανανεώνεται κάθε κάποια χρόνια, δεν είναι μόνιμη, και για να συμβεί αυτό πρέπει να τεκμηριωθεί πως υπάρχουν ακόμη Ιθαγενείς. Μετά τον θάνατό του ομάδες για τα δικαιώματα των Ιθαγενών ζητούν την ανακήρυξη μόνιμης προστασίας της περιοχής. Εάν δεν γίνει αυτό, θα είναι το σήμα ότι με τον θάνατό τους η γη τους παραδίδεται στα αρπακτικά. Είναι αυτό το ιδανικό κίνητρο για την εξολόθρευση και των υπολοίπων 240 φυλών στη Βραζιλία, η επιβίωση πολλών από τις οποίες απειλείται. Καθώς αγρότες, οικιστές, παράνομοι μεταλλωρύχοι διεισδύουν στα εδάφη τους.

Ο κόσμος μας γίνεται όλο και πιο μικρός. Απομένει όλο και πιο μόνος. Λιγοστεύει όσο οι φυσικές μας μνήμες, οι γλώσσες, οι μουσικές, οι δοξασίες, οι γνώσεις, οι ευαισθησίες των πολιτισμών του είδους μας φθίνουν και σβήνουν, αφήνοντας μόνο κάποια ψηφιακά ίχνη που θα σβήσουν κι αυτά μόλις σβήσει το ρεύμα. Οι αρχαιολόγοι του μέλλοντος ίσως δεν θα έχουν να ανακαλύψουν και να ανασυνθέσουν μήτε γλώσσες, μήτε μουσικές.

Καμιά φορά αισθάνομαι, όπως υποθέτω αρκετοί από εμάς, καθείς και η χαμένη φυλή του, όλο και πιο πολύ, σαν τον τελευταίο των Ταναρού.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος


πηγή πληροφοριών BBC



No comments:

Post a Comment