Μερικοί μιλούν για μεθοδευμένη σύγκρουση ισλαμικών φατριών (CNN.com). Μια φατρία ριζοσπαστικού Ισλάμ, που η ρίζα της βρίσκεται στον πνευματικό πατέρα του ίδιου του Ερντογάν, τον αυτοεξόριστο στην Πενσυλβάνια συντηρητικό ισλαμιστή Fethullah Gulen, ιδρυτή του Hizmet movement, με μιαν άλλη πιο κοσμικού Ισλάμ, η οποία έχει κάνει μια διαφορετική επιλογή για την Τουρκία, πιο κοντά στην ευρωπαϊκή χριστιανοδημοκρατία, πιο σύγχρονη. Σε αυτή τη δεύτερη υποθέτουν ότι ηγείται ο κ. Ερντογάν.
Ο ίδιος ο κ. Ερντογάν μιλά για κάποιους ακατονόμαστους πρέσβεις, οι οποίοι επιβουλεύονται την άνοδο της ισχύος της Τουρκίας, ενώ δίνει μια μάχη πλέον με τους υπουργούς του για επιβίωση. Ίσως είναι μια τυπική πολιτικάντικη αντίδραση για να συσπειρώσει τους οπαδούς του, ίσως και να κρύβει μια ουσία.
Σε μια χώρα συνηθισμένη στις προβοκάτσιες, στους δρόμους το παιχνίδι χοντραίνει.
Με τη γειτονική Ουκρανία στον βορρά σε ανάφλεξη, τη Συρία στον νότο σε ανεξέλεγκτο εμφύλιο πόλεμο, το Ιράν σε κρίση, ο στρατηγικός ρόλος της Τουρκίας για τη Δύση μεγαλώνει. Και στις τρεις περιπτώσεις ο ρόλος της Ρωσίας είναι επίσης καίριος και τα κίνητρα εμφανή. Αλλά ακριβώς τη στιγμή αυτή η Τουρκία φαίνεται ανίκανη να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της γεωπολιτικής ανακατάταξης στην περιοχή, με την ηγεσία της σε αστάθεια.
Ήδη η χώρα είχε πληγεί από τους χρηματοοικονομικούς ανέμους που θέρισαν τη νομισματική της σταθερότητα και τα διαθέσιμά της πριν λίγες μόλις εβδομάδες. Και λίγο νωρίτερα, από τις εξεγέρσεις στους δρόμους των μεγάλων πόλεων, για τις ισλαμιστικές παρεκτροπές της κυβέρνησης Ερντογάν αλλά και για τις κοινωνικές εντάσεις που προκαλεί η ταχεία μετάβαση στον σύγχρονο κόσμο σε αντίφαση με τη συντηρητικοποίηση της διοίκησης.
Τον Ιούνιο του 2013 γράφαμε, με αφορμή τις εξεγέρσεις στη γείτονα χώρα ("Οι παραμορφωτικοί καθρέφτες των εξεγέρσεων"), επιχειρώντας να συνοψίσουμε το δίλημμα της χώρας :
"….Και ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αυτός ο επίμονα θρήσκος παλιός ποδοσφαιριστής που έγινε Δήμαρχος μιας από τις πόλεις που υπήρξαν πρωτεύουσες του κόσμου για χίλια πεντακόσια χρόνια και κατέληξε οραματιστής πρωθυπουργός ενός μεγάλου έθνους, έχει τη μοναδική ευκαιρία, μια ευκαιρία που σπάνια δίνει η Ιστορία στους ηγέτες, να οδηγήσει τη χώρα στο μέλλον, έστω κι αν αυτό το μέλλον θα αντικατοπτρίζει μόνο την εξόχως τιμητική ανάμνησή του ως ιδρυτή της Νέας Τουρκικής Δημοκρατίας. Έχει την ευκαιρία να επινοήσει την αντιπολίτευση που του αξίζει. Αυτήν από την οποία, όταν έρθει η ώρα, θα ηττηθεί.
Έχει επίσης μπροστά του και τον πειρασμό να προσπαθήσει μάταια να την κρατήσει στο παρελθόν με όλο και μεγαλύτερη βία και αυταρχισμό συμμαχώντας με τα συντηρητικότερα στρώματα της Τουρκικής κοινωνίας. Το τραγικό στοιχείο του διλήμματος είναι ότι μάλλον ούτε και αυτό το απευκταίο σενάριο της βίας θα τον περιλαμβάνει για πολύ.
Το τραγικό δίλημμα ενός ηγέτη και το δίστρατο μιας χώρας.
Θα κατορθώσει να συλλάβει το δίλημμα αυτό που εμφανίζεται μέσα από τους παραμορφωτικούς καθρέφτες μιας πραγματικότητας που αντανακλά αντιφατικά πρότυπα; Κι αν τελικά το κατανοήσει, προς ποια πλευρά θα γείρει ο ίδιος;
Το ερώτημα παραμένει ανοιχτό....»
Έχει επίσης μπροστά του και τον πειρασμό να προσπαθήσει μάταια να την κρατήσει στο παρελθόν με όλο και μεγαλύτερη βία και αυταρχισμό συμμαχώντας με τα συντηρητικότερα στρώματα της Τουρκικής κοινωνίας. Το τραγικό στοιχείο του διλήμματος είναι ότι μάλλον ούτε και αυτό το απευκταίο σενάριο της βίας θα τον περιλαμβάνει για πολύ.
Το τραγικό δίλημμα ενός ηγέτη και το δίστρατο μιας χώρας.
Θα κατορθώσει να συλλάβει το δίλημμα αυτό που εμφανίζεται μέσα από τους παραμορφωτικούς καθρέφτες μιας πραγματικότητας που αντανακλά αντιφατικά πρότυπα; Κι αν τελικά το κατανοήσει, προς ποια πλευρά θα γείρει ο ίδιος;
Το ερώτημα παραμένει ανοιχτό....»
Τώρα, απ' ό,τι φαίνεται, το ερώτημα αυτό, το οποίο είναι κομβικό και για τη χώρα μας, ήρθε η ώρα να απαντηθεί.
Θα απαντηθεί σε μια στιγμή όπου η Δύση εμφανίζεται ανίσχυρη, με χαλαρή ηγεσία, ενώ γύρω από τη χώρα του έχει σχηματιστεί ένα στεφάνι φωτιάς και ακραίας αστάθειας: Ουκρανία, Συρία, Ιράν και στα δυτικά το Ελληνικό κράτος, που ακροβατεί στα όρια της κατάρρευσης ζώντας από το σωληνάκι των Ευρωπαϊκών δανείων.
Δεν μένει πλέον παρά να περιμένουμε να ξεκαθαρίσει το τοπίο και να δοθούν οι απαντήσεις. Δέστε τις ζώνες σας. Κι ας ευχηθούμε.
Allahu Akbar. Ο Θεός είναι μεγάλος. Για όλους μας.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
Θα απαντηθεί σε μια στιγμή όπου η Δύση εμφανίζεται ανίσχυρη, με χαλαρή ηγεσία, ενώ γύρω από τη χώρα του έχει σχηματιστεί ένα στεφάνι φωτιάς και ακραίας αστάθειας: Ουκρανία, Συρία, Ιράν και στα δυτικά το Ελληνικό κράτος, που ακροβατεί στα όρια της κατάρρευσης ζώντας από το σωληνάκι των Ευρωπαϊκών δανείων.
Δεν μένει πλέον παρά να περιμένουμε να ξεκαθαρίσει το τοπίο και να δοθούν οι απαντήσεις. Δέστε τις ζώνες σας. Κι ας ευχηθούμε.
Allahu Akbar. Ο Θεός είναι μεγάλος. Για όλους μας.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
No comments:
Post a Comment