"Ε, και; Δεν σου πέφτει λόγος, φίλε μου!"

Σε μια ανελεύθερη κοινωνία χωρίς σαφείς κανόνες,

όπου όλα θεωρούνται απαγορευμένα πλην αυτών που ρητώς επιτρέπονται (κι ετούτα ανασφαλώς),

όπου όλα είναι απαράδεκτα πλην εκείνων, των ελάχιστων, που θεωρούνται "καθώς πρέπει" (κι αυτά λειψά),

κάθε ένας μπορεί να γίνει αντικείμενο εκβιασμού.

Όλοι είναι εν δυνάμει ευάλωτοι, για τη φορολογική τους κατάσταση, τη σεξουαλική τους δραστηριότητα, την ιδιωτική τους ζωή, την εμφάνισή τους, τις συναναστροφές τους.

Όλες οι πράξεις και στάσεις φορτίζονται ενοχές κατά το δοκούν. Κι όσοι αρνούνται την ταπείνωση της συναλλαγής εξορίζονται κι αποθαρρύνονται βίαια βλέποντας να διασύρονται προς παραδειγματισμό μερικοί πιο ειλικρινείς ή απλά αφελείς. Eνώ οι αληθινοί ένοχοι απομένουν να κυκλοφορούν ασύδοτοι θησαυρίζοντας. Και τελικά δεν απομένει ίχνος ελευθερίας κάτω από την επίφαση Δημοκρατίας.

Με τον τρόπο αυτό λειτουργούν τα αυταρχικά καθεστώτα. Σπέρνοντας τον φόβο. Δημιουργούν μια βιομηχανία παραγωγής ενοχής. Είναι τούτη μάλλον η τελευταία βιομηχανία που ανθεί στη χώρα μας.

Μία στάση μπορεί να ξεκάνει τον χυδαίο εκβιασμό: η σιωπή. Η άρνηση συναναστροφής με τη χυδαιότητα. Όταν όλοι θα ψιθυρίσουμε με ένα είδος χαλαρής περηφάνιας, χαρωπά, σχεδόν τραγουδιστά, χαμογελώντας: "Ε, και; Δεν σου πέφτει λόγος, φίλε μου!"


Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος