Μια κοπέλα 25 χρόνων έσπρωξε έναν άνδρα ηλικιωμένο από την πόρτα του λεωφορείου, με αποτέλεσμα αυτός να σκοτωθεί, γιατί της έκανε παρατήρηση "να μιλά ευγενέστερα", σε ένα λεωφορείο στο Λας Βέγκας.
Αν αυτό είχε συμβεί ανάποδα, αν ήταν ένας νεαρός που έσπρωχνε μια γυναίκα ακριβώς για τον ίδιο λόγο, μερικοί, όχι λίγοι δυστυχώς, θα το αποκαλούσαν έμφυλη βία αυτομάτως και "γυναικοκτονία". Πολιτικό θέμα!
Όμως αν το θύμα είναι άνδρας και πιο αδύναμος από γυναίκα και μάλιστα ισχυρότερη, τότε είναι απλώς ένα κοινό έγκλημα, ούτε ανδροκτονία, ούτε έμφυλη βία, ούτε τίποτε.
Να θυμίσουμε ότι τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας, με όσες στατιστικές υπάρχουν στην Ισπανία για παράδειγμα, είναι περίπου κατά 70 % γυναικείου φύλου . Δηλαδή υπάρχουν 30 % άνδρες. Πιθανόν συνομήλικοι, πιθανόν πιο ηλικιωμένοι, μπορεί πιο αδύναμοι, άλλοι σε ομόφυλα ζευγάρια. Ενδεχόμενα περισσότεροι, διότι αυτό είναι πιο μεγάλο στίγμα αν δηλωθεί για τον άνδρα, για την εικόνα του. Δεν υπάρχουν δομές και η νομοθεσία προβλέπει τη "ματσιστική", όχι τη "φεμιτσιστική" βία ως ιδιαίτερο έγκλημα. Και θα δικάζονταν από τα ίδια δικαστήρια. Δηλαδή το παράλογο, ένας άνδρας που έχει πέσει θύμα ενδοοικογενειακής βίας να εμφανίζεται ως θύμα και κατήγορος σε δικαστήριο που ασχολείται ονομαστικά με τη λεγόμενη "ματσιστική" βία! Οπότε Η θύτης καταδικάζεται, αν καταδικαστεί, ως "βίαιη ματσίστρια" !
Αντιθέτως, το 60-70% των θυμάτων βίας στον δρόμο, εκτός ενδοοικογενειακής, είναι άνδρες.
Λοιπόν, αυτή είναι κατά τη γνώμη μου η προφανής παράνοια του "πολιτικώς ορθού" που τροφοδοτεί τον ακροδεξιό μεσαίωνα και τρέφεται από αυτόν. Διότι ο απλός άνθρωπος το βλέπει και η γλώσσα δεν μπορεί να το πει και η κανονική πολιτική να το εκφράσει λόγω νεοπουριτανισμού.
Είναι ότι χάσανε οι λέξεις την αντιστοιχία τους με την πραγματικότητα. Από εκεί στον Τραμπ και στο VOX, ένα βήμα δρόμος. Πιάνονται από κάτι πασιφανές, που οι άλλοι δεν αναγνωρίζουν λόγω "πολιτικώς ορθού", για να χτίσουν τη δική τους αξιοπιστία και πάνω σε αυτήν μια ιδεολογία μίσους, που αναστηλώνει τον 17ο αιώνα, αν όχι τον 11ο αιώνα.
Λοιπόν
Η βία είναι βία.
Το έγκλημα είναι έγκλημα.
Από όποιον και με όποιον τρόπο κι αν ασκείται και όποιο και να είναι το θύμα.
Και δυνητικά θύματα είναι όλοι, όπως και δυνητικοί θύτες. Ανεξαρτήτως φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού, θρησκείας, φυλής, χρώματος.
Μπορεί να ασκηθεί από τον ισχυρότερο στον πιο ανίσχυρο σωματικά, ασθενείς, ηλικιωμένους, παιδιά, γυναίκες, με αυτή τη σειρά, μπορεί και από πιο ανίσχυρο στον ισχυρότερο, σε μια στιγμή που δεν έχει άμυνες, με κάποιον τρόπο ή κάποιο μέσο.
Και η πρόληψη, η αναζήτηση, η τιμωρία του δράστη, η στήριξη των θυμάτων, ψυχολογική, οικονομική, με κατάλληλες δομές, η απενοχοποίηση της καταγγελίας, πρέπει να είναι η ίδια.
Η απελευθέρωση των φύλων από τα στερεότυπα περνάει από την κατάργηση των στερεοτύπων του ισχυρού και ασθενούς φύλου, που απλώς διαιωνίζουν την εσωτερική και εξωτερική καταπίεση και των δύο φύλων.
Και, κυρίως, από την επίλυση των πραγματικών προβλημάτων που δημιουργούν διαφορές στις ευκαιρίες. Ούτε από ποσοστώσεις ούτε από διακριτή αντιμετώπιση.
Αλλά από παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς για όλους, ολοήμερο σχολείο για όλους 8-5, ίση υποχρεωτική διαδοχική γονική άδεια και στους δύο γονείς και οτιδήποτε άλλο δημιουργεί ίσες ευκαιρίες ανεξάρτητα από το φύλο.
Όπως επίσης και η αντιμετώπιση της βίας είναι μια καίρια πολιτική για όλους.
Πρόληψη, διαπαιδαγώγηση, παιδεία ευγένειας, αστυνόμευση, υποστηρικτικές δομές για τα θύματα, απενοχοποίηση της καταγγελίας από άνδρες και γυναίκες, με έμφαση στη στήριξη των παιδιών, ηλικιωμένων και ασθενών κατά προτεραιότητα, αυτοί είναι εκ θέσεως οι πιο αδύναμοι.
Αν αυτό είχε συμβεί ανάποδα, αν ήταν ένας νεαρός που έσπρωχνε μια γυναίκα ακριβώς για τον ίδιο λόγο, μερικοί, όχι λίγοι δυστυχώς, θα το αποκαλούσαν έμφυλη βία αυτομάτως και "γυναικοκτονία". Πολιτικό θέμα!
Όμως αν το θύμα είναι άνδρας και πιο αδύναμος από γυναίκα και μάλιστα ισχυρότερη, τότε είναι απλώς ένα κοινό έγκλημα, ούτε ανδροκτονία, ούτε έμφυλη βία, ούτε τίποτε.
Να θυμίσουμε ότι τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας, με όσες στατιστικές υπάρχουν στην Ισπανία για παράδειγμα, είναι περίπου κατά 70 % γυναικείου φύλου . Δηλαδή υπάρχουν 30 % άνδρες. Πιθανόν συνομήλικοι, πιθανόν πιο ηλικιωμένοι, μπορεί πιο αδύναμοι, άλλοι σε ομόφυλα ζευγάρια. Ενδεχόμενα περισσότεροι, διότι αυτό είναι πιο μεγάλο στίγμα αν δηλωθεί για τον άνδρα, για την εικόνα του. Δεν υπάρχουν δομές και η νομοθεσία προβλέπει τη "ματσιστική", όχι τη "φεμιτσιστική" βία ως ιδιαίτερο έγκλημα. Και θα δικάζονταν από τα ίδια δικαστήρια. Δηλαδή το παράλογο, ένας άνδρας που έχει πέσει θύμα ενδοοικογενειακής βίας να εμφανίζεται ως θύμα και κατήγορος σε δικαστήριο που ασχολείται ονομαστικά με τη λεγόμενη "ματσιστική" βία! Οπότε Η θύτης καταδικάζεται, αν καταδικαστεί, ως "βίαιη ματσίστρια" !
Αντιθέτως, το 60-70% των θυμάτων βίας στον δρόμο, εκτός ενδοοικογενειακής, είναι άνδρες.
Λοιπόν, αυτή είναι κατά τη γνώμη μου η προφανής παράνοια του "πολιτικώς ορθού" που τροφοδοτεί τον ακροδεξιό μεσαίωνα και τρέφεται από αυτόν. Διότι ο απλός άνθρωπος το βλέπει και η γλώσσα δεν μπορεί να το πει και η κανονική πολιτική να το εκφράσει λόγω νεοπουριτανισμού.
Είναι ότι χάσανε οι λέξεις την αντιστοιχία τους με την πραγματικότητα. Από εκεί στον Τραμπ και στο VOX, ένα βήμα δρόμος. Πιάνονται από κάτι πασιφανές, που οι άλλοι δεν αναγνωρίζουν λόγω "πολιτικώς ορθού", για να χτίσουν τη δική τους αξιοπιστία και πάνω σε αυτήν μια ιδεολογία μίσους, που αναστηλώνει τον 17ο αιώνα, αν όχι τον 11ο αιώνα.
Λοιπόν
Η βία είναι βία.
Το έγκλημα είναι έγκλημα.
Από όποιον και με όποιον τρόπο κι αν ασκείται και όποιο και να είναι το θύμα.
Και δυνητικά θύματα είναι όλοι, όπως και δυνητικοί θύτες. Ανεξαρτήτως φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού, θρησκείας, φυλής, χρώματος.
Μπορεί να ασκηθεί από τον ισχυρότερο στον πιο ανίσχυρο σωματικά, ασθενείς, ηλικιωμένους, παιδιά, γυναίκες, με αυτή τη σειρά, μπορεί και από πιο ανίσχυρο στον ισχυρότερο, σε μια στιγμή που δεν έχει άμυνες, με κάποιον τρόπο ή κάποιο μέσο.
Και η πρόληψη, η αναζήτηση, η τιμωρία του δράστη, η στήριξη των θυμάτων, ψυχολογική, οικονομική, με κατάλληλες δομές, η απενοχοποίηση της καταγγελίας, πρέπει να είναι η ίδια.
Η απελευθέρωση των φύλων από τα στερεότυπα περνάει από την κατάργηση των στερεοτύπων του ισχυρού και ασθενούς φύλου, που απλώς διαιωνίζουν την εσωτερική και εξωτερική καταπίεση και των δύο φύλων.
Και, κυρίως, από την επίλυση των πραγματικών προβλημάτων που δημιουργούν διαφορές στις ευκαιρίες. Ούτε από ποσοστώσεις ούτε από διακριτή αντιμετώπιση.
Αλλά από παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς για όλους, ολοήμερο σχολείο για όλους 8-5, ίση υποχρεωτική διαδοχική γονική άδεια και στους δύο γονείς και οτιδήποτε άλλο δημιουργεί ίσες ευκαιρίες ανεξάρτητα από το φύλο.
Όπως επίσης και η αντιμετώπιση της βίας είναι μια καίρια πολιτική για όλους.
Πρόληψη, διαπαιδαγώγηση, παιδεία ευγένειας, αστυνόμευση, υποστηρικτικές δομές για τα θύματα, απενοχοποίηση της καταγγελίας από άνδρες και γυναίκες, με έμφαση στη στήριξη των παιδιών, ηλικιωμένων και ασθενών κατά προτεραιότητα, αυτοί είναι εκ θέσεως οι πιο αδύναμοι.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
Σχετικός σύνδεσμος:
No comments:
Post a Comment