H υπόθεση του ακροδεξιού αντικαγκελάριου της Αυστρίας Χάιντς-Κρίστιαν Στράχε είναι το Ευρωπαϊκό αντίστοιχο της Ρωσικής παρέμβασης στις εκλογές στις ΗΠΑ.
Ήδη γνωρίζαμε τις προτιμήσεις του Ευρωπαϊκού εθνολαϊκισμού, ανοιχτά. Από τον Φάραντζ, τη Λεπέν, τον Τσίπρα, τον Ορμπάν, τον Σαλβίνι, και υποπτευόμαστε τις υπόγειες συναλλαγές τους με τον Πούτιν και την περί αυτόν ρωσική ολιγαρχία και τις κρατικές Υπηρεσίες της Ρωσίας. Που χρησιμοποιεί soft power και τους μηχανισμούς της ανοιχτής δυτικής Δημοκρατίας για να την αποσταθεροποιήσει.
Την τέχνη την ξέρει καλά. Από την εποχή της ΕΣΣΔ. Κόμματα μαριονέτες στη Δύση, έλεγχος ΜΜΕ από συνδεδεμένα πρόσωπα ή εταιρείες, μια ιδεολογία, άλλοτε ο κομμουνισμός, τώρα διάφορες άλλες αναχρονιστικές ουτοπίες φόβου, με κύριο στοιχείο την αμφισβήτηση των δημοκρατικών ηγεσιών (που τις αποκαλούν υποτιμητικά "ελίτ", όπως ακριβώς ο παλιός φασισμός και ο κομμουνισμός). Πότε με ακροδεξιό και πότε με ακροαριστερό περιτύλιγμα, για να πουλιέται εύκολα στις πιο δυσαρεστημένες τάξεις.
Σήμερα χρησιμοποιεί επίσης αριστοτεχνικά την ελευθερία του διαδικτύου και των κοινωνικών μέσων για να προωθήσει την αποσταθεροποίηση των Δυτικών Δημοκρατιών, των ΗΠΑ και κυρίως της ΕΕ, που είναι το άμεσο σύνορό του. Και του ΝΑΤΟ. Ο Τραμπ επιχείρησε να το υπονομεύσει σχεδόν ανοιχτά, αμφισβητώντας το άρθρο-θεμέλιο της άμεσης αμοιβαίας συνδρομής των μελών σε επίθεση από τρίτους.
Οι Σκανδιναβοί και οι Βαλτικές χώρες το αισθάνθηκαν πρώτοι. Οι σκανδιναβικές χώρες η μια μετά την άλλη ενισχύουν τον στρατό τους σημαντικά. Η προσέγγιση του Πούτιν με την Τουρκία και οι περίφημοι S300 είναι ένα ακόμη βήμα.
Ο Πούτιν αναχρηματοδοτείται από τα ίδια τα χρήματα των κρατών της Δύσης και εταιρειών της, γιατί τα δικά του οικονομικά είναι πολύ πιο περιορισμένα. Ο Στράχε τους υποσχέθηκε σε αντάλλαγμα κρατικά συμβόλαια.
Ο Τραμπ κάνει ό,τι μπορεί για να ανεβάσει την τιμή του πετρελαίου και αερίου. Από τη μια , περιορίζοντας την προσφορά (κυρώσεις στο Ιράν, η περίεργη υπόθεση Σαουδικής Αραβίας με τον αποκλεισμό του αδελφού Κατάρ, του μεγαλύτερου παραγωγού φυσικού αερίου) και από την άλλη, κρατώντας ψηλά τη ζήτηση (απόσυρση από τη συμφωνία για το κλίμα και πόλεμος στις ΑΠΕ και την απεξάρτηση από το πετρέλαιο και αέριο με κάθε μέσο και στην ίδια του τη χώρα, δασμοί στη εισαγωγή φθηνών φωτοβολταϊκών από την Κίνα, στο αλουμίνιο κλπ).
Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα αυτού του τύπου δεν έχουν όμως ανταγωνιστική οικονομία πέρα από πρώτες ύλες. Το αδύνατο σημείο τους, όπως και της ΕΣΣΔ. Οπότε χρειάζονται λεφτά .
Όταν κατορθώνει ο Πούτιν να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις αδυναμίας αντίδρασης της Δύσης, με διαίρεση ή εκλογή αδύναμων ή ελεγχόμενων προσώπων, χρησιμοποιεί και hard power αδίστακτα, όπως στην Ουκρανία, τη Γεωργία, τη Συρία.
Η ακραία σκληρότητα του Άσαντ έναντι του Συριακού πληθυσμού, με αντάλλαγμα την επιβίωση του ίδιου και του καθεστώτος του με την παρέμβαση του Ρωσικού στρατού, υπήρξε μεγαλύτερη και συστηματικότερη από αυτή που άσκησε και ο ISIS ακόμη. Μοιάζει σαν συνειδητή επιλογή για να δημιουργήσει το προσφυγικό κύμα που πυροδότησε εξελίξεις στην Ευρώπη και ισχυροποίησε αδελφά του Πούτιν κόμματα, ενώ ενίσχυσε την αστάθεια και τη διαίρεση. Το ίδιο συνέβη με το Brexit.
Είναι μια αδίστακτη γεωπολιτική, με χαρακτηριστικά του 18ου και 19ου αιώνα. Για την ανασύσταση της Ρωσικής αυτοκρατορίας και των πολιτικών και οικονομικών δομών που αντιστοιχούν σε εκείνη την εποχή.
Το τρομοκρατικό ισλαμιστικό φαινόμενο, τα ακροδεξιά και λαϊκίστικα αριστερά αντιευρωπαϊκά κόμματα και αντίστοιχες τρομοκρατικές δράσεις δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν, τουλάχιστον στην έκταση που πήραν, χωρίς αυτήν τη στήριξη και τις διασυνδέσεις.
Τώρα, με την αυστριακή υπόθεση, για πρώτη φορά δημοσιεύονται απτές αποδείξεις σε ανώτατο επίπεδο. Η συναλλαγή του Στράχε με εντεταλμένους του Πούτιν το 2017 καταγράφηκε. Λίγο αργότερα, το 2018 με τις εκλογές, ζήτησε την άρση των κυρώσεων στη Ρωσία. Όπως και ο Σαλβίνι. Σίγουρα οι Ευρωπαϊκές υπηρεσίες ασφαλείας και αυτές των ΗΠΑ έχουν κι άλλες.
Για όσους ακόμη δεν το έχουν καταλάβει στην Ευρώπη και στη Δύση, οι Δυτικές Δημοκρατίες βρίσκονται ήδη σε πόλεμο. Με πρώτη απειλούμενη την Ευρώπη.
Είναι ώρα να γίνει σαφές αυτό στον πληθυσμό. Δεν αρκεί η οικονομική υπεροχή στις συνθήκες αυτές. Η Δύση, οι ΗΠΑ και η Ευρώπη πρωτίστως, αλλά και οι άλλες Δημοκρατίες της, βρίσκονται σε πόλεμο. Έχουν ήδη δεχτεί επίθεση. Αναζητείται Τσώρτσιλ και Ρούσβελτ.
Οι Αυστριακοί πολίτες φαίνεται ότι ξυπνούν και βγαίνουν στους δρόμους. Η κυβέρνηση πέφτει. Η Ευρώπη πρέπει να ξυπνήσει. Χρειάζεται άμυνα, Ένωση, στρατό, εξωτερική πολιτική, Υπηρεσίες Ασφαλείας.
Τώρα! Χτες!
Ήδη γνωρίζαμε τις προτιμήσεις του Ευρωπαϊκού εθνολαϊκισμού, ανοιχτά. Από τον Φάραντζ, τη Λεπέν, τον Τσίπρα, τον Ορμπάν, τον Σαλβίνι, και υποπτευόμαστε τις υπόγειες συναλλαγές τους με τον Πούτιν και την περί αυτόν ρωσική ολιγαρχία και τις κρατικές Υπηρεσίες της Ρωσίας. Που χρησιμοποιεί soft power και τους μηχανισμούς της ανοιχτής δυτικής Δημοκρατίας για να την αποσταθεροποιήσει.
Την τέχνη την ξέρει καλά. Από την εποχή της ΕΣΣΔ. Κόμματα μαριονέτες στη Δύση, έλεγχος ΜΜΕ από συνδεδεμένα πρόσωπα ή εταιρείες, μια ιδεολογία, άλλοτε ο κομμουνισμός, τώρα διάφορες άλλες αναχρονιστικές ουτοπίες φόβου, με κύριο στοιχείο την αμφισβήτηση των δημοκρατικών ηγεσιών (που τις αποκαλούν υποτιμητικά "ελίτ", όπως ακριβώς ο παλιός φασισμός και ο κομμουνισμός). Πότε με ακροδεξιό και πότε με ακροαριστερό περιτύλιγμα, για να πουλιέται εύκολα στις πιο δυσαρεστημένες τάξεις.
Σήμερα χρησιμοποιεί επίσης αριστοτεχνικά την ελευθερία του διαδικτύου και των κοινωνικών μέσων για να προωθήσει την αποσταθεροποίηση των Δυτικών Δημοκρατιών, των ΗΠΑ και κυρίως της ΕΕ, που είναι το άμεσο σύνορό του. Και του ΝΑΤΟ. Ο Τραμπ επιχείρησε να το υπονομεύσει σχεδόν ανοιχτά, αμφισβητώντας το άρθρο-θεμέλιο της άμεσης αμοιβαίας συνδρομής των μελών σε επίθεση από τρίτους.
Οι Σκανδιναβοί και οι Βαλτικές χώρες το αισθάνθηκαν πρώτοι. Οι σκανδιναβικές χώρες η μια μετά την άλλη ενισχύουν τον στρατό τους σημαντικά. Η προσέγγιση του Πούτιν με την Τουρκία και οι περίφημοι S300 είναι ένα ακόμη βήμα.
Ο Πούτιν αναχρηματοδοτείται από τα ίδια τα χρήματα των κρατών της Δύσης και εταιρειών της, γιατί τα δικά του οικονομικά είναι πολύ πιο περιορισμένα. Ο Στράχε τους υποσχέθηκε σε αντάλλαγμα κρατικά συμβόλαια.
Ο Τραμπ κάνει ό,τι μπορεί για να ανεβάσει την τιμή του πετρελαίου και αερίου. Από τη μια , περιορίζοντας την προσφορά (κυρώσεις στο Ιράν, η περίεργη υπόθεση Σαουδικής Αραβίας με τον αποκλεισμό του αδελφού Κατάρ, του μεγαλύτερου παραγωγού φυσικού αερίου) και από την άλλη, κρατώντας ψηλά τη ζήτηση (απόσυρση από τη συμφωνία για το κλίμα και πόλεμος στις ΑΠΕ και την απεξάρτηση από το πετρέλαιο και αέριο με κάθε μέσο και στην ίδια του τη χώρα, δασμοί στη εισαγωγή φθηνών φωτοβολταϊκών από την Κίνα, στο αλουμίνιο κλπ).
Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα αυτού του τύπου δεν έχουν όμως ανταγωνιστική οικονομία πέρα από πρώτες ύλες. Το αδύνατο σημείο τους, όπως και της ΕΣΣΔ. Οπότε χρειάζονται λεφτά .
Όταν κατορθώνει ο Πούτιν να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις αδυναμίας αντίδρασης της Δύσης, με διαίρεση ή εκλογή αδύναμων ή ελεγχόμενων προσώπων, χρησιμοποιεί και hard power αδίστακτα, όπως στην Ουκρανία, τη Γεωργία, τη Συρία.
Η ακραία σκληρότητα του Άσαντ έναντι του Συριακού πληθυσμού, με αντάλλαγμα την επιβίωση του ίδιου και του καθεστώτος του με την παρέμβαση του Ρωσικού στρατού, υπήρξε μεγαλύτερη και συστηματικότερη από αυτή που άσκησε και ο ISIS ακόμη. Μοιάζει σαν συνειδητή επιλογή για να δημιουργήσει το προσφυγικό κύμα που πυροδότησε εξελίξεις στην Ευρώπη και ισχυροποίησε αδελφά του Πούτιν κόμματα, ενώ ενίσχυσε την αστάθεια και τη διαίρεση. Το ίδιο συνέβη με το Brexit.
Είναι μια αδίστακτη γεωπολιτική, με χαρακτηριστικά του 18ου και 19ου αιώνα. Για την ανασύσταση της Ρωσικής αυτοκρατορίας και των πολιτικών και οικονομικών δομών που αντιστοιχούν σε εκείνη την εποχή.
Το τρομοκρατικό ισλαμιστικό φαινόμενο, τα ακροδεξιά και λαϊκίστικα αριστερά αντιευρωπαϊκά κόμματα και αντίστοιχες τρομοκρατικές δράσεις δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν, τουλάχιστον στην έκταση που πήραν, χωρίς αυτήν τη στήριξη και τις διασυνδέσεις.
Τώρα, με την αυστριακή υπόθεση, για πρώτη φορά δημοσιεύονται απτές αποδείξεις σε ανώτατο επίπεδο. Η συναλλαγή του Στράχε με εντεταλμένους του Πούτιν το 2017 καταγράφηκε. Λίγο αργότερα, το 2018 με τις εκλογές, ζήτησε την άρση των κυρώσεων στη Ρωσία. Όπως και ο Σαλβίνι. Σίγουρα οι Ευρωπαϊκές υπηρεσίες ασφαλείας και αυτές των ΗΠΑ έχουν κι άλλες.
Για όσους ακόμη δεν το έχουν καταλάβει στην Ευρώπη και στη Δύση, οι Δυτικές Δημοκρατίες βρίσκονται ήδη σε πόλεμο. Με πρώτη απειλούμενη την Ευρώπη.
Είναι ώρα να γίνει σαφές αυτό στον πληθυσμό. Δεν αρκεί η οικονομική υπεροχή στις συνθήκες αυτές. Η Δύση, οι ΗΠΑ και η Ευρώπη πρωτίστως, αλλά και οι άλλες Δημοκρατίες της, βρίσκονται σε πόλεμο. Έχουν ήδη δεχτεί επίθεση. Αναζητείται Τσώρτσιλ και Ρούσβελτ.
Οι Αυστριακοί πολίτες φαίνεται ότι ξυπνούν και βγαίνουν στους δρόμους. Η κυβέρνηση πέφτει. Η Ευρώπη πρέπει να ξυπνήσει. Χρειάζεται άμυνα, Ένωση, στρατό, εξωτερική πολιτική, Υπηρεσίες Ασφαλείας.
Τώρα! Χτες!
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
No comments:
Post a Comment