Η "πάταξη της φοροδιαφυγής" με δυο λόγια

(Επίκαιρη αναδημοσίευση, με αφορμή τα "μερίσματα" ελεημοσύνης. Για να μην ξεχνούμε ότι προέρχονται από κλοπή από τους ίδιους ανθρώπους, στους οποίους σήμερα τους τα πετάνε στο τάσι προεκλογικά). )

Το κράτος φορολογεί έναν εικονικό κόσμο, με βάση αντικειμενικές τιμές εκτός αγοράς και τεκμαρτά εισοδήματα εκτός πραγματικότητας. Μπήγει εξωπραγματικούς  φόρους, τέλη, εισφορές και άλλους κρυφο-φόρους κάθε μέρα αλλιώτικους, σε κάθε συναλλαγή και πράξη, ανάλογα τι θα δει στον ύπνο του ο αρμόδιος Αγάς. Χώνει απίθανες τιμωρίες και πρόστιμα, σε μεταφυσικούς χρόνους, όποτε τούρθει κι όπως φανταστεί, άσχετα αν κλέβει κάποιος στ' αλήθεια, ανεξάρτητα από τη σημασία της παρανομίας ή της παρατυπίας ή από το αν είναι απλά αδύνατο νάναι κάποιος σύννομος. Επιβάλλοντας ανεφάρμοστες κι αιώνιες καθολικές ελεγκτικές διαδικασίες, συγχέει συστηματικά το ουσιαστικό με το τυπικό, το αδύνατο με το δυνατό, ώστε να διαφύγει η ουσία και να παραμείνει μια διαρκής αιχμαλωσία στον τύπο.

Έναντι αυτών επιστρέφει στους φορολογούμενους φανταστικές υπηρεσίες και ονειρικές παροχές. Έπειτα βροντοφωνάζει στον κόσμο όλο, στους ξένους (που βέβαια όπου φύγει φύγει μαζί με τις τράπεζες, τις επενδύσεις, τα υπάρχοντά τους) πως όλα είναι πραγματικά, αλλά οι μπαγαμπόντηδες οι Έλληνες δεν θέλουν να το καταλάβουν.

Και τέλος, επιχειρεί να πείσει τους άμοιρους κατοίκους της χώρας αυτής πως όλα τούτα τα καμώματα αντιστοιχούν και σε αληθινά λεφτά που τάχουν κονομήσει. Γι' αυτό και τα χρωστούν, έχουν δεν έχουν. Οι τιποτένιοι παλιο-φοροφυγάδες.

Το κράτος επιχειρεί με ανήθικο τρόπο να εξαργυρώσει σε πραγματικό χρήμα ένα εικονικό φορολογικό σύμπαν πούχει το ίδιο κατασκευάσει.Φυσικά,γνωρίζει ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο εν μέρει. Τούτη η αντίφαση είναι η κουτοπονηριά της αέναης κι άπιαστης "πάταξης". Ενός ακόμη βολικού εθνικού μύθου.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος


εικόνα: laughing insanity, by psychedelic funk