Μέχρι και στο Άγιον Όρος πήγε. Λίγο
καθυστερημένα όμως. Tο κλίμα του Όρους δεν προσφέρεται για πρώτη επίσκεψη στην
ηλικία του, αυτή της ωφελιμιστικής ωριμότητας. Βγάζει μια δόση κακογουστιάς.
Κάτι σαν τις περιφορές εικόνων από το Βατοπέδι ή τον Σταυρό του ανεκδιήγητου
Σαρτζετάκη.
Το θαυμαστό αυτό βουνό ευνοεί τους
νεαρούς αμφισβητίες, τους εφήβους κάθε ηλικίας με διάθεση ερωτική και
περιπετειώδη ή τους αναχωρητές. Όσους αναζητούν την ηρεμία της ψυχής τους, έχουν κάτι να πουν κι είναι έτοιμοι κάτι να ακούσουν.
Το δράμα του κ. Τσίπρα είναι όμως ακριβώς τούτο. Οι πράξεις του είναι
ολόσωστες, καθώς πρέπει, πολιτικά ορθές, καλοκουρδισμένες. Παραμένουν όμως
εκτός χρόνου, είναι σκουριασμένες, παρωχημένες, μυρίζουν μούχλα, βγαίνουν από
τη ναφθαλίνη, σαν τις παλιές ξεπλυμένες φωτογραφίες με την «Παναγιά μαζί σου»
στις νταλίκες και στα ταξί ή τις «Τρεις Χάριτες» στο καθιστικό της γιαγιάς. ‘Η
ακόμη το σκρίνιο με την τηλεόραση των seventies. Όμορφα όλα τούτα με μια γλυκιά
παλιοκαιρίτικη μελαγχολία. Ξεχασμένες εικόνες που ψάχνουν ένα ιστορικό λίφτινγκ
σε ένα πρόσωπο που μοιάζει με αυτό του Ελληναρά σαραντάρη άλλης εποχής: λίγη
μαγκιά, λίγος θυμός και κατσούφιασμα, κι ένα «έλα μωρέ, έχει ο Θεός». Το βαθύ
πρόσωπο της ελληνικής συντήρησης που επιχειρεί να αναβαπτιστεί ως πρόοδος.
Ο κ. Τσίπρας μπορεί λοιπόν να κάνει τα
πάντα σωστά ως πολιτικός, κατά πώς του τα συμβουλεύουν οι επικοινωνιολόγοι του.
Μπορεί να κερδίσει και τις εκλογές ακόμη. Αυτό όμως δεν αλλάζει σε τίποτε το
γεγονός ότι είναι ένας λάθος άνθρωπος που προσπαθεί κάπως άχαρα να παίξει έναν
λάθος ρόλο.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
No comments:
Post a Comment