Tuesday, November 3, 2015

Dum spiro spero


Share/Bookmark
Γιατί τα πράγματα είναι πιο επικίνδυνα από ποτέ: πέντε διαπιστώσεις κι ένα θαύμα. 

1. Το ΑΕΠ της Ελλάδας θα συνεχίσει να συρρικνώνεται, διότι προϋπόθεση για τη μεγέθυνσή του είναι να υπάρξουν παραγωγικές επενδύσεις – κάθε είδους. Συντηρείται πρόσκαιρα και δεν καταρρέει απότομα από την εισροή των νέων δανειακών κεφαλαίων, που δεν μπορεί να συνεχιστεί επ' άπειρον. Στις παρούσες συνθήκες φορολογικής επιδρομής και ανασφάλειας, ανυπαρξίας τραπεζικής πίστης και ρευστότητας, αυτό είναι αδύνατο. Όχι μόνο δεν μπορεί να υπάρξει είσοδος νέων κεφαλαίων και επιχειρήσεων, αλλά και οι επιχειρήσεις, τα κεφάλαια και οι άνθρωποι που έχουν απομείνει στη χώρα κλείνουν, λιγοστεύουν και φεύγουν με ρυθμό επιταχυνόμενο. Η αποεπένδυση, όπως όλα δείχνουν, επιταχύνεται και δεν υπάρχει κανένας ορατός λόγος για να αντιστραφεί η τάση αυτή. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς μάγος για να το δει, ούτε καν να περιμένει τα νούμερα του 2015, αρκεί να κοιτάξει γύρω του. Καμία από τις αιτίες που δημιουργούν το πρόβλημα δεν έχει λυθεί και, κυρίως, ουδείς πιστεύει ότι είναι στην προτεραιότητα αυτής της κυβέρνησης (τετραετίας;) να λυθεί. Δεν υπάρχουν προσδοκίες και αυτές που υπήρξαν σταδιακά σβήνουν. Ιδιωτική επένδυση, επομένως, γιοκ. 

2. Ακόμη και οι δημόσιες δαπάνες έχουν περιοριστεί σχεδόν στο σύνολό τους σε μισθοδοσία και συντάξεις, ενώ οι Δημόσιες Επενδύσεις  έχουν σχεδόν εξαφανιστεί κι όσες έχουν απομείνει, δηλαδή το ΣΕΣ, κατευθύνονται σε αντιπαραγωγικούς τομείς. Δημόσια επένδυση, επομένως,  επίσης γιοκ.  

3. Με αυτούς τους όρους το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ όλο και περισσότερο θα μεγαλώνει και, όσο κι αν πληρώνουμε  μέσω υψηλότατων φόρων, θα φαίνεται αδύνατον να γίνει με οποιονδήποτε τρόπο βιώσιμο. Αντίθετα, στον βαθμό που τα κρατικά έσοδα θα λιγοστεύουν περαιτέρω λόγω της σμίκρυνσης ή σχετικής στασιμότητας του ΑΕΠ, θα γίνεται φανερά και κυριολεκτικά αβίωτο. 

4.  Το χρέος μπορεί να γίνει βιώσιμο και η οικονομία να αποκτήσει ξανά πρόσβαση στις αγορές μόνο με έναν τρόπο: τη δραματική αύξηση της παραγωγικής βάσης επί της οποίας πληρώνονται οι φόροι και όχι με την αύξηση των φόρων σε μια διαρκώς συρρικνούμενη  παραγωγική οικονομία. 

5. Εάν η τάση αυτή συνεχιστεί (πλην δραματικών πολιτικών αλλαγών, τις οποίες όμως δεν φαίνεται να προσδοκά κανείς πλέον ούτε στην Ελλάδα ούτε διεθνώς) η διατήρηση επί μακρόν της παρούσας κατάστασης σε μια οικονομία με ανοιχτά σύνορα είναι αδύνατη. Εκτός εάν οι Ευρωπαίοι εταίροι αποφασίσουν αυτοκτονώντας να χρηματοδοτούν επ’ άπειρον με όλο και μεγαλύτερα ποσά την ελληνική οικονομία δωρεάν και όχι με δάνεια.

Άλλως πως, οι οικονομικοί δρόμοι που ανοίγονται είναι δυο:

α. Η παραμονή στο ευρώ και στην Ευρώπη, αλλά με τη δημιουργία μιας «πρόσκαιρης ελληνικής εξαίρεσης», που θα περιλαμβάνει κλείσιμο των συνόρων όχι μόνον για τα κεφάλαια (όπως έχει ήδη συμβεί) αλλά και για τους ανθρώπους και για τα προϊόντα, την επιβολή δασμών και περιορισμών.  Δημιουργία δηλαδή ενός ευρωπαϊκού οικονομικοκοινωνικού γκέτο, για λόγους γεωπολιτικούς. 

β. Η έξοδος από το ευρώ και την Ευρώπη και η μετατροπή της χώρας σε ένα είδος Πουέρτο Ρίκο αλλά χωρίς καν το δολάριο. Η οποία δεν θα γίνει αισθητή πλέον σαν ένας σεισμός αλλά σαν μια τεχνική ρύθμιση. Στα μουλωχτά. 
Κανείς δεν θα το πάρει διεθνώς χαμπάρι. Δεν θα κουνήσει φύλλο, θα έχει συνολικά προεξοφληθεί. Όπως όταν ο γιατρός του ασθενούς που έχει μείνει σε κώμα για χρόνια ανακοινώνει με ένα ανακουφιστικό τηλεφώνημα στην οικογένεια ότι (επιτέλους;) ο ασθενής απεβίωσε. Ούτε καν η μεγάλη πλειοψηφία της Ελληνικής, πάλαι ποτέ, μεσαίας τάξης δεν θα την καταλάβει την αλλαγή, μια και όταν θα συμβεί, δεν θα έχει πλέον κανένα ευρώ στην κατοχή της. Θα αισθάνεται ήδη νεκρή.   

Εν κατακλείδι, 

οι συνθήκες για τον αυτοαποκλεισμό και τον συνεπακόλουθο εγκλεισμό, την «επανάσταση» που θάλεγε και ο Μαρξ, γίνονται σταδιακά πιο ώριμες από ποτέ (κι ας μην τους φαίνεται, επειδή υπογράψαμε ένα κουρελόχαρτο).  

Γίνονται όμως καμιά φορά (σπανίως) και "θαύματα", ασθενείς που ξύπνησαν από βαθύ λήθαργο μετά από χρόνια, άνοιξαν τα μάτια και είδαν τον κόσμο ξανά, αναγνώρισαν συγγενείς και φίλους, γεύτηκαν μια δόση ζωής και αλήθειας. Προέρχονται τούτα τα αλλόκοτα γεγονότα από αχαρτογράφητες περιοχές του εγκεφάλου, από απρόβλεπτες νευροχημικές διαδικασίες του ανθρώπινου οργανισμού, από διαδικασίες άγνωστες και περίπλοκες στο κοινωνικό σώμα, που οδηγούν σε δραματικές πολιτικές αλλαγές. Αν βρουν διέξοδο και ανθρώπους να τις εκφράσουν. 

Ευτυχείτε!

Υ.Γ.
Αν κανείς έχει κάποιο λογικό επιχείρημα που τεκμηριώνει μια διαφορετική προοπτική, θα είναι ανακουφιστικό να το ακούσουμε.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος



No comments:

Post a Comment