Saturday, January 23, 2016

Les amants de Teruel


Share/Bookmark
Οι εραστές του Τερουέλ είναι μια μεσαιωνική ιστορία ενός μεγάλου έρωτα, τον 13º αιώνα, ανάμεσα σε μια έφηβη, την Isabel Segura, και έναν όμορφο νέο, τον Juan Diego Martinez, στην Ισπανική επαρχία του Τερουέλ στη μακρινή Αραγονία. Ο πατέρας της Ισαβέλας αρνήθηκε στον φτωχότερο νέο το χέρι της και υποσχέθηκε να περιμένει για πέντε χρόνια, να πάει στην ξενιτιά να φτιάξει περιουσία, για να του τη δώσει.

Μια μέρα πριν ο Ντιέγο επιστρέψει στο Τερουέλ η Ισαβέλα παντρεύτηκε αυτόν που της πρότεινε ο πατέρας της. Ο Ντιέγο την παρακάλεσε για ένα μόνο φιλί το βράδυ στο νυφικό κρεβάτι της τρεις φορές και τρεις φορές εκείνη αρνήθηκε. "Ο Θεός δεν θα τόθελε", του είπε, "έτσι δεν πρέπει να το θέλω κι εγώ". Ο νέος ξεψύχησε στα πόδια της. Την επόμενη, μέρα ντυμένη νύφη, εκείνη τον φίλησε νεκρό και άφησε την τελευταία της πνοή πάνω στο σώμα του.

Οι συγχωριανοί τούς έθαψαν δίπλα δίπλα, και αργότερα κάποιος καλλιτέχνης σκάλισε τις μορφές τους
ξαπλωμένους στο μαυσωλείο. Ακόμη κι εκεί το χέρι του Ντιέγο παραμένει απλωμένο προς την Ισαβέλα και το δικό της σε αυτόν, αλλά χωρίζονται στους αιώνες από ένα μικρό κενό, που επέβαλε η "φιλεύσπλαχνη" εκκλησία. Ένα κενό που ποτέ δεν θα γεφυρωθεί, θα χάσκει εκεί δραματικό, παγωμένο στον χρόνο. Σαν σε τούτα τα λίγα χιλιοστά να περιέχονται όλες οι απαγορεύσεις που βαραίνουν τις ζωές των ανθρώπων, όλα τα άσκοπα όχι μας, όλες οι μάταιες αρνήσεις μας.

Κάποιοι λένε πως η ιστορία προέρχεται από το διήγημα του Βοκκάκιου, "Χιρόλαμο και Σαλβέστρα". Άλλοι πως ο μεγάλος συγγραφέας μετέγραψε τη μεσαιωνική ιστορία των δυο εραστών.

Επτά αιώνες μετά, η Edith Piaf τραγούδησε για την ομώνυμη ταινία το σπουδαιότερο ίσως τραγούδι του Μίκη, σε στίχους του Jacques Plantes.

Για να μας θυμίζει για πάντα τις άγνωστες βουλές που κλώθουν εντός μας οι μοίρες.


Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος





No comments:

Post a Comment