Ο Θεός ή ο Αλλάχ να βάλει το χέρι του

Πριν τη φοβερή σημερινή επίθεση στις Βρυξέλλες, με τους 34 νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες, είχαν σημειωθεί πρόσφατα αρκετές ακόμη, πολύ κοντά μας, σε μιαν άλλη Ευρωπαϊκή χώρα, από την οποία αναμένουμε μάλιστα λύσεις σε προβλήματά μας οι Ευρωπαίοι και ιδιαιτέρως οι Έλληνες.

Καταγράφω πρόχειρα (και λείπουν αρκετά μικρότερα γεγονότα, σίγουρα):

- 19 Μαρτίου 2016, Κωνσταντινούπολη, 5 νεκροί και πολλοί τραυματίες, ανάμεσα στους οποίους πολλοί τουρίστες, επίθεση στο Beyoğlu, στην καρδιά της Πόλης, στο Ιστικλάλ. 

- 13 Μαρτίου 2016, Άγκυρα, 37 νεκροί, 125 τραυματίες, έκρηξη από παγιδευμένο αυτοκίνητο κοντά σε σταθμό λεωφορείων

- 17 Φεβρουαρίου 2016, Άγκυρα, 30 νεκροί, 60 τραυματίες, βομβιστική επίθεση σε κομβόι στρατιωτικών και πολιτικών αυτοκινήτων. 

- 12 Ιανουαρίου 2016, Κωνσταντινούπολη,13 νεκροί, 14 τραυματίες, τζιχαντιστική επίθεση αυτοκτονίας, στο Σουλτάν Αχμέτ, δίπλα από το υπέροχο Μπλε Τζαμί. 

- 10 Οκτωβρίου 2015, Άγκυρα, 103 νεκροί και 400 τραυματίες, σε φιλοκουρδική διαδήλωση από βομβιστές αυτοκτονίας.

Ταυτόχρονα, αρκετές πόλεις της νοτιοανατολικής Τουρκίας βρίσκονται σε κατάσταση πολιορκίας, ενώ πολεμικές συγκρούσεις και γεγονότα συμβαίνουν καθημερινά σε αυτές, με πολλούς νεκρούς και τραυματίες, που η λογοκρισία του καθεστώτος δεν επιτρέπει να γίνουν γνωστά, όπως αναφέρει ο Διεθνής τύπος.

Κανείς δεν επιχαίρει για όσα συμβαίνουν στο σπίτι του γείτονα από πέρυσι, τη διπλή εκλογική χρονιά που ο ηγέτης της χώρας απέσπασε εκβιαστικά τη διαιώνισή του στην εξουσία. Τουναντίον. Όλοι μοιραζόμαστε τη θλίψη και τον φόβο των Τούρκων φίλων μας. Όταν καίγεται, όπως λέει η παροιμία, το σπίτι του γείτονα, να περιμένεις τη φωτιά στο δικό σου.

Εκείνο που με φοβίζει περισσότερο είναι πως οι Ελληνικές δυνάμεις ασφαλείας, το Ελληνικό κράτος, (στρατός, υπηρεσίες ασφάλειας, αστυνομία, δικαιοσύνη, νοσοκομεία) έχουν την προετοιμασία που όλοι ξέρουμε ότι έχουν για να αντιμετωπίσουν αυτού του είδους τα γεγονότα και απειλές. Απαρχαιωμένος μηχανισμός, με άλλα πρότυπα, για άλλες εποχές, σε κάθε τομέα, με τους επαγγελματίες του παροπλισμένους, ξεχαρβαλωμένος από τις κομματικές παρεμβάσεις, χωρίς πόρους και κατάλληλα μέσα, ήδη στα όριά του και πέρα από αυτά σε συνθήκες "κανονικότητας". Και με όλα τούτα να συμβαίνουν γύρω μας, ο ελληνικός κρατικός μηχανισμός έχει για πολιτικούς προϊσταμένους κάτι απίθανους τύπους, μαριονέτες, καφενόβιους και τις παρέες τους που κάνουν ταμείο βρίζοντας τον κακό καπιταλισμό, τον «νεοφιλελευθερισμό» και τους συμμάχους της χώρας.

Ο Θεός ή ο Αλλάχ να βάλει το χέρι του.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος