Η συζήτηση τελείωσε και άνοιξε μια άλλη, σημαντικότατη για την Ευρώπη και για τη χώρα μας, η πλήρης αλλαγή του Δουβλίνου ΙΙ και η δημιουργία μιας Ομοσπονδιακού τύπου Ενιαίας Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Ασύλου. Πρόταση που θα συναντήσει σφοδρές αντιδράσεις από τους ευρωφοβικούς, σε πολλές χώρες, αλλά που μπορεί να δώσει επίσης πολύ ισχυρή ώθηση στην Ευρωπαϊκή ενοποίηση, εάν η πρόταση της Επιτροπής βρει στήριξη και απήχηση και κατορθώσει να συγκροτήσει ισχυρές συμμαχίες. Σε αυτό θα έπρεπε να πρωτοστατεί η χώρα μας ως άμεσα ενδιαφερόμενη.
Όσο για τη ΣΥΜΦΩΝΙΑ για την άμεση διαχείριση, αυτή προβλέπει το κλείσιμο του δρόμου των Βαλκανίων στη στεριά, και ειδικά στα βόρεια ελληνικά σύνορα, διότι στη θάλασσα δεν είναι νομικά και ηθικά δυνατό. Η Ελλάδα ανέλαβε να οργανώσει τον από κοινού με την Ευρώπη έλεγχο των συνόρων της και των νεοεισερχόμενων, και να επαναπροωθεί άμεσα προς την Τουρκία όσους δεν δικαιούνται ασύλου αλλά πλέον και τους Σύριους, διότι "αποκτούν το δικαίωμα" να συμμετάσχουν από την Τουρκία στο περιορισμένο πρόγραμμα αποδοχής προσφύγων που θα κατανεμηθούν σε όλα τα κράτη. Η Ελλάδα επίσης θα επωμιστεί το βάρος της διαχείρισης των 50.000 παγιδευμένων εντός της επικράτειάς της που έφτασαν μέχρι την ημερομηνία έναρξης ισχύος της συμφωνίας, 20ή Μαρτίου. Όσοι ανάμεσά τους δικαιούνται ασύλου (μάλλον αρκετοί ή οι πιο πολλοί) θα πρέπει να το αιτηθούν και να τους χορηγηθεί από την Ελλάδα. Όσοι δεν δικαιούνται και είναι παράτυποι μετανάστες θα πρέπει να παραμείνουν στη χώρα φυλασσόμενοι κατά κάποιον τρόπο μέχρι να επαναπροωθηθούν.
Γράφαμε μάλιστα τότε (21 Μαρτίου) ότι "η Τουρκία, καλώς ή κακώς, λαμβάνει 6 δις ευρώ για να φροντίσει τα δυο εκατομμύρια πρόσφυγες που φιλοξενεί στο έδαφός της.
Η Ελληνική Κυβέρνηση μήπως θυμήθηκε να διαπραγματευτεί κάποια βοήθεια για τους 50 χιλιάδες περίπου που έμειναν στην Ελλάδα, είχαν φτάσει πριν τις 20 Μαρτίου (και δεν μπορούν να συνεχίσουν το ταξίδι για την Ευρώπη ούτε να επιστραφούν στην Τουρκία), για να τους στηρίξει και ενσωματώσει, αφού βέβαια διαχωρίσει όσους δεν δικαιούνται ασύλου; Το αναρωτιέται ο Διεθνής Τύπος ήδη".
Προφανώς όχι, είναι η απάντηση. Ούτε το σκέφτηκε.
Τι κάνουν τα σοβαρά κράτη; Εφαρμόζουν τη συμφωνία που υπέγραψαν. Οι Ακατονόμαστοι γείτονες το κάνουν. Έκλεισαν τα σύνορά τους και οφείλουν να το επιβάλουν. Εάν η Ελλάδα εφάρμοζε τη συμφωνία και δεν ήθελε να αντιμετωπίσουν οι πρόσφυγες τα δακρυγόνα των γειτόνων, θα έπρεπε η δική της αστυνομία να τους εμποδίσει με ηπιότερο τρόπο αν ήταν δυνατό, πριν φτάσουν στα σύνορα.
Και ακόμη περισσότερο, θα φρόντιζε να ασκήσει την κρατική υποχρέωσή της να βάλει τάξη στα στρατόπεδα προσφύγων, να ελέγξει την κατάσταση, καταγράφοντας, εξατομικεύοντας, χωροθετώντας κι απομακρύνοντας τις μαφίες και πολιτικούς εκμεταλλευτές (και όχι "αλληλέγγυους") που υποκινούν τους δυστυχείς και ταλαιπωρημένους ανθρώπους σε απελπισμένες μιντιακές πράξεις και παρανομίες. Θάπρεπε με σοβαρότητα και πυγμή, για το καλό όλων και των ιδίων των προσφύγων, να τους κατανείμει στα κέντρα υποδοχής το αργότερο σε μια-δυο εβδομάδες.
Μια χώρα που αντιμετώπισε με επιτυχία 3-4 μεγάλους σεισμούς σε 20 χρόνια και κατόρθωσε να μεταστεγάσει πρόχειρα χιλιάδες πληγέντες τοπικά, έχει τη δυνατότητα να τοποθετήσει αυτόν τον πληθυσμό σε χώρους με βασικά στοιχεία υγιεινής και ασφάλειας.
Κι αν ξέχασε στο τούρκικο παζάρι να ζητήσει τα λεφτά που χρειάζονται για τη διαχείριση και ενσωμάτωση των ανθρώπων που θα μείνουν, ας εκπονήσει τα σχετικά προγράμματα και πολιτικές, άμεσης ανάγκης, αλλά και τις μεσοπρόθεσμες για την ένταξη όσων μείνουν, να τις υποβάλει και να τα ζητήσει τώρα, θα της τα δώσουν, έστω και καθυστερημένα, αν είναι σοβαρές. Για προγράμματα εκπαίδευσης, γλώσσας, πολιτισμού, στήριξη στέγασης, σίτισης, υγεία, που ξεκινούν με τη χορήγηση ασύλου.
Τι κάνει αντ' αυτού το Ασόβαρο κράτος; Αφήνει τους πρόσφυγες να σαπίζουν στις σκηνές, και να γίνονται εξαθλιωμένο μπουλούκι. Επιτρέπει να τους χειρίζονται, εκμεταλλευόμενοι την παρουσία των οργανώσεων που βοηθούν τους πρόσφυγες, περιθωριακά και ακραία πολιτικά στοιχεία που κατευθύνουν εξαθλιωμένους ανθρώπους. Να χώνονται κάθε είδους χειραγωγοί, ακόμη και υπόκοσμος, αφού δεν ασκεί κανέναν έλεγχο.
Έτσι τους αφήνει να πέσουν θεαματικά πάνω στα δακρυγόνα της γείτονος και μετά κατηγορεί την άλλη χώρα, που εφάρμοσε από την πλευρά της τη συμφωνία, ενώ η ίδια δεν τα καταφέρνει.
Και υπόσχεται φύκια για μεταξωτές κορδέλες σε όλους. Στους πρόσφυγες (θα σας δώσουμε σπίτια!), στους Έλληνες (θα κάνουν επενδύσεις σε καράβια και σε ποιος ξέρει τι άλλο!), στις τοπικές κοινωνίες και πάει λέγοντας, χωρίς να έχει κάνει καμιά σοβαρή δουλειά για να σχεδιάσει και να εφαρμόσει αυτό που ανέλαβε. Και χωρίς καμιά πρόθεση ή γνώση ή αντίληψη να το κάνει.
Φορτίζει συναισθηματικά τα πράγματα με πυροτεχνήματα και θέαμα που χαράσσεται στο σώμα και τη μνήμη των προσφύγων, διχάζοντας, σπρώχνοντας προς το ένα και προς το άλλο άκρο συνειδητά και τους πρόσφυγες και την Ελληνική κοινωνία.
Τα γεγονότα που μπορεί να συμβούν, εάν τα πράγματα πάνε κατά εκεί που τραβάνε, είναι τέτοιας άσχημης φύσεως που θα χαραχτούν σε γενιές απογόνων και των σημερινών προσφύγων και των Ελλήνων. Να τροφοδοτήσουν πικρές μνήμες και άλυτα ζητήματα στο μέλλον.
Δεν θα έχουμε καλά ξεμπερδέματα.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
Προφανώς όχι, είναι η απάντηση. Ούτε το σκέφτηκε.
Τι κάνουν τα σοβαρά κράτη; Εφαρμόζουν τη συμφωνία που υπέγραψαν. Οι Ακατονόμαστοι γείτονες το κάνουν. Έκλεισαν τα σύνορά τους και οφείλουν να το επιβάλουν. Εάν η Ελλάδα εφάρμοζε τη συμφωνία και δεν ήθελε να αντιμετωπίσουν οι πρόσφυγες τα δακρυγόνα των γειτόνων, θα έπρεπε η δική της αστυνομία να τους εμποδίσει με ηπιότερο τρόπο αν ήταν δυνατό, πριν φτάσουν στα σύνορα.
Και ακόμη περισσότερο, θα φρόντιζε να ασκήσει την κρατική υποχρέωσή της να βάλει τάξη στα στρατόπεδα προσφύγων, να ελέγξει την κατάσταση, καταγράφοντας, εξατομικεύοντας, χωροθετώντας κι απομακρύνοντας τις μαφίες και πολιτικούς εκμεταλλευτές (και όχι "αλληλέγγυους") που υποκινούν τους δυστυχείς και ταλαιπωρημένους ανθρώπους σε απελπισμένες μιντιακές πράξεις και παρανομίες. Θάπρεπε με σοβαρότητα και πυγμή, για το καλό όλων και των ιδίων των προσφύγων, να τους κατανείμει στα κέντρα υποδοχής το αργότερο σε μια-δυο εβδομάδες.
Μια χώρα που αντιμετώπισε με επιτυχία 3-4 μεγάλους σεισμούς σε 20 χρόνια και κατόρθωσε να μεταστεγάσει πρόχειρα χιλιάδες πληγέντες τοπικά, έχει τη δυνατότητα να τοποθετήσει αυτόν τον πληθυσμό σε χώρους με βασικά στοιχεία υγιεινής και ασφάλειας.
Κι αν ξέχασε στο τούρκικο παζάρι να ζητήσει τα λεφτά που χρειάζονται για τη διαχείριση και ενσωμάτωση των ανθρώπων που θα μείνουν, ας εκπονήσει τα σχετικά προγράμματα και πολιτικές, άμεσης ανάγκης, αλλά και τις μεσοπρόθεσμες για την ένταξη όσων μείνουν, να τις υποβάλει και να τα ζητήσει τώρα, θα της τα δώσουν, έστω και καθυστερημένα, αν είναι σοβαρές. Για προγράμματα εκπαίδευσης, γλώσσας, πολιτισμού, στήριξη στέγασης, σίτισης, υγεία, που ξεκινούν με τη χορήγηση ασύλου.
Τι κάνει αντ' αυτού το Ασόβαρο κράτος; Αφήνει τους πρόσφυγες να σαπίζουν στις σκηνές, και να γίνονται εξαθλιωμένο μπουλούκι. Επιτρέπει να τους χειρίζονται, εκμεταλλευόμενοι την παρουσία των οργανώσεων που βοηθούν τους πρόσφυγες, περιθωριακά και ακραία πολιτικά στοιχεία που κατευθύνουν εξαθλιωμένους ανθρώπους. Να χώνονται κάθε είδους χειραγωγοί, ακόμη και υπόκοσμος, αφού δεν ασκεί κανέναν έλεγχο.
Έτσι τους αφήνει να πέσουν θεαματικά πάνω στα δακρυγόνα της γείτονος και μετά κατηγορεί την άλλη χώρα, που εφάρμοσε από την πλευρά της τη συμφωνία, ενώ η ίδια δεν τα καταφέρνει.
Και υπόσχεται φύκια για μεταξωτές κορδέλες σε όλους. Στους πρόσφυγες (θα σας δώσουμε σπίτια!), στους Έλληνες (θα κάνουν επενδύσεις σε καράβια και σε ποιος ξέρει τι άλλο!), στις τοπικές κοινωνίες και πάει λέγοντας, χωρίς να έχει κάνει καμιά σοβαρή δουλειά για να σχεδιάσει και να εφαρμόσει αυτό που ανέλαβε. Και χωρίς καμιά πρόθεση ή γνώση ή αντίληψη να το κάνει.
Φορτίζει συναισθηματικά τα πράγματα με πυροτεχνήματα και θέαμα που χαράσσεται στο σώμα και τη μνήμη των προσφύγων, διχάζοντας, σπρώχνοντας προς το ένα και προς το άλλο άκρο συνειδητά και τους πρόσφυγες και την Ελληνική κοινωνία.
Τα γεγονότα που μπορεί να συμβούν, εάν τα πράγματα πάνε κατά εκεί που τραβάνε, είναι τέτοιας άσχημης φύσεως που θα χαραχτούν σε γενιές απογόνων και των σημερινών προσφύγων και των Ελλήνων. Να τροφοδοτήσουν πικρές μνήμες και άλυτα ζητήματα στο μέλλον.
Δεν θα έχουμε καλά ξεμπερδέματα.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
No comments:
Post a Comment