Ούτε με μια τρίχα από τον μανδύα του

Υπάρχει μια δραστήρια «αναρχική» συλλογικότητα, που είναι τα τελευταία χρόνια υπεύθυνη για πολλές πράξεις βίας και τραμπουκισμών, σπασίματα, καταστροφές και εισβολές σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους, στη Βουλή, στο ΤΑΙΠΕΔ, στην ΕΡΤ, σε σπίτια δημοσίων προσώπων, Ελλήνων και ξένων,  ή όσων μισούν, απειλές, ξυλοδαρμούς αντιφρονούντων, δημοσιογράφων, και πάει λέγοντας ο κατάλογος. 

Θα πει κανείς, τι το παράξενο; ένα ακόμη τσούρμο εντελώς αμόρφωτων ή ημιμαθών νεαρών, που συνήθως δεν μόχθησαν ποτέ για τίποτα, με ρομαντικές ευαισθησίες όμως, που αποφάσισαν να τη δουν Ρομπέν των Δασών και το τράβηξαν στα άκρα.

Όμως και πάλι στον τόπο των παραμορφωτικών καθρεφτών τα φαινόμενα απατούν. Πώς θα λεγόταν αυτή η ομάδα; Τι όνομα θα διάλεγε; Ρομπέν; Σπάρτακος; Pancho Villa, έστω; Όχι, βέβαια!

Η Ελλάδα ίσως είναι η μόνη χώρα στην οποία μια αυτοπροσδιοριζόμενη ως ΑΝΑΡΧΙΚΗ ομάδα θα μπορούσε να αποκαλεί τον εαυτό της Ρουβίκωνα! Ο μικρός ποταμός Ρουβίκωνας, κοντά στο Ρίμινι της Ιταλίας, όριζε το όριο αυτοπροστασίας της Δημοκρατίας της Ρώμης από απειλές εναντίον της από επίδοξους δικτάτορες, το οποίον ως γνωστόν διέβη ο Ιούλιος Καίσαρ, στις 10 Ιανουαρίου του 49 π.Χ., προκειμένου να επιβάλει την εξουσία του στη Ρώμη και να εγκαταστήσει τη Μονοκρατορία του.

Το φαινόμενο τούτο, μια ομάδα «Αναρχικών» να ταυτίζουν τον εαυτό τους με μια εξουσιαστική προσωπικότητα που εγκαθίδρυσε μια πειθαρχημένη αυτοκρατορία, είναι μια οικουμενική παραδοξότης.

Αλλά το να διεκδικεί μια χούφτα θρασύδειλα τσογλανάκια, μια αρμαθιά από αναρχοεθνίκια, που το μόνο που θέλουν είναι να επιβάλουν την εξουσία τους, να διεκδικούν αυτοί οιαδήποτε ομοιότητα με τον Ιούλιο Καίσαρα, με τη γενναιότητα, την ευφυία, την καλλιέργεια του ανδρός, έστω και με την τρίχα του μανδύα του, είναι απλώς μια Ελληνική ιλαρότης.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος

Η αφορμή:
http://www.kathimerini.gr/…/kryfto-meta3y-royvikwna-kai-elas