Συνέλαβε δύο βασικές πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων και μάλιστα τις ανέπτυξε με παρέμβασή του στη διάσκεψη των Ευρωπαίων ηγετών στο Παρίσι (11-12/11/13), με ένα παράδοξο σκεπτικό: «Διαφορετικά κράτη-μέλη έχουν διαφορετικά επίπεδα ανεργίας των νέων, για διαφορετικούς λόγους», είπε ο πρωθυπουργός για να τονίσει ότι «χρειαζόμαστε όμως κοινή δράση».
Τώρα πώς και γιατί χρειαζόμαστε κοινή (παρόμοια;) δράση αφού το επίπεδο και οι λόγοι της ανεργίας είναι διαφορετικοί σε κάθε περιφέρεια της Ευρώπης, μόνο στο φωτεινό πνεύμα του Έλληνα Πρωθυπουργού είναι προφανές.
'Η απλώς το κοινή δράση σημαίνει μεταφραζόμενο στα ευρωπαϊκά «δράση με τα λεφτά σας»; Φαντάζομαι ότι οι άλλοι ηγέτες αποδέχθηκαν με τη συνήθη κατανόηση τον συλλογισμό του Έλληνα συναδέλφου τους.
"Στη συνέχεια ανέπτυξε τους γενικούς άξονες των νέων πολιτικών που υλοποιεί η κυβέρνηση με διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις (sic) στην οικονομία και την εργασία. Δήλωσε ότι η Ελλάδα είναι «πανέτοιμη» (sic) για την ολοκληρωμένη εφαρμογή των δύο βασικών προγραμμάτων για τους νέους που απαιτεί (sic) η Ευρώπη και που τιτλοφορούνται «Πρωτοβουλία για τους Νέους» και «Εγγυήσεις για τη Νεολαία». Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, θα επιτευχθεί η πλήρης εφαρμογή και των δύο προγραμμάτων από τον Ιανουάριο του 2014.
Όσον αφορά τον νομοθετικό τομέα, ο κ. Σαμαράς αναφέρθηκε στον θεσμό της «μαθητείας» και στην αναδιοργάνωση του ΟΑΕΔ». Μόνο που και στα δύο βέβαια δεν ακούσαμε να αναφέρθηκε με στοιχεία και νούμερα, στόχους μετρήσιμους και κόστος της εφαρμογής και λειτουργίας τους σε σχέση με τις θέσεις και το είδος εργασίας που θα δημιουργήσουν. Αυτά είναι περιττά. Αρκεί ο λόγος του μπεσαλή.
Λογική συνέπεια του συλλογισμού του φωστήρα πρωθυπουργού.
Η λύση βρέθηκε: Στην Ελλάδα το αίτιο της ανεργίας των νέων (κοντά ή και πάνω από 60% πραγματικά) είναι η απουσία αυτών των δύο δράσεων, που θα στηρίξουν στην καλύτερη περίπτωση ορισμένες ομάδες και πρωτοβουλίες νέων και θα παρέχουν εγγυήσεις. Άντε και η μαθητεία και ο ΟΑΕΔ.
Δεν είναι βεβαίως το κύριο αίτιο ότι οι επιχειρήσεις κλείνουν η μια μετά την άλλη ή μειώνουν τις δραστηριότητες και το προσωπικό τους για να επιβιώσουν, κάτω από το βάρος των φόρων, των αρπαχτών του κράτους και των επιτήδειων, από την πιστωτική ασφυξία και τις ανύπαρκτες υπηρεσίες της Διοίκησης, από την ανασφάλεια και τη δυσπιστία στο μέλλον.
Ούτε είναι φυσικά ότι κανείς νέος δεν τολμά να ανοίξει επιχείρηση, όχι ειδικά γιατί του λείπουν οι εγγυήσεις (κι αυτές λείπουν) αλλά γιατί την επόμενη μέρα θα του τα παίρνουν από παντού χωρίς ανταπόδοση (ΟΑΕΕ, φόροι, ακίνητα, τεκμήρια, δικηγόροι, λογιστές, μιζαδόροι, αδειοβγάλτες, παπατζήδες, κοινωνικοί πόροι .... ), δίχως αξιόπιστα και φθηνά δίκτυα, χωρίς πιστωτικό σύστημα, χωρίς ασφάλεια δικαίου και ασφάλεια γενικώς, χωρίς να μπορεί να πουλήσει/εξάγει τα προϊόντα και υπηρεσίες του πουθενά, με τα δημόσια και ιδιωτικά μονοπώλια, ολιγοπώλια και συντεχνίες γύρω του να ρυθμίζουν την αγορά.
Με αυτές τις παραμυθένιες πρωτοβουλίες θα βελτιωνόταν με καλή προσπάθεια και αρκετούς πόρους η δυνατότητα απασχόλησης νέων ανθρώπων, που δεν έχουν πρόσβαση στην αγορά εργασίας, σε μια κοινωνία που γεννά δουλειές, εκεί όπου υπάρχει πραγματικά παραγωγική οικονομία και αντίστοιχη αγορά εργασίας των νέων πέραν του Δημοσίου. Σε μια οικονομία που έχει επιχειρηματική βάση και παρέχει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να σχεδιάζουν μακρoχρόνια όνειρα, ένας άλλος ορισμός για τις επενδύσεις δηλαδή, αν το προτιμάτε.
Στην ελληνική περίπτωση είναι σουρεαλιστικό, σαν να κυνηγάς φάλαινα με αεροβόλο.
Πώς το είπαμε αυτό το σοφό; Να δράσουμε μαζί για να αντιμετωπίσουμε ένα διαφορετικής φύσεως και τάξεως πρόβλημα, με τα δικά σας λεφτά και με μέσα που στοχεύουν σε κάποιο άλλο.
Έτσι ο κ. Σαμαράς με φυσικότητα κατέληξε με την αισιοδοξία ότι «το 2014 πρέπει να είναι η χρονιά της ανάκαμψης για την ευρωπαϊκή οικονομία, που θα μας επιτρέψει να αντιμετωπίσουμε την ανεργία των νέων οριστικά».
Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς χειρότερα.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
εικόνα: η Κοκκινοσκουφίτσα
No comments:
Post a Comment