Η βλακεία και η τρέλα

Μεγαλύτερο κακό για την ανθρωπότητα από τον φασισμό (δηλαδή τη μανία, την τρέλα) είναι μόνον ένα: η βλακεία.

Είναι μεγαλύτερο κακό τούτο, διότι η τρέλα, παρότι απείρως καταστροφική, έχει μεγάλα ξεσπάσματα, σπανιότερα όμως και στιγμιαία. Ενώ σε καιρούς ειρήνης παραμένει ένα μικρόβιο που το ανοσοποιητικό της Δημοκρατίας το κρατά υπό έλεγχο, χωρίς όμως δυστυχώς να κατορθώνει να το εξαφανίσει τελείως.

Η βλακεία, αντιθέτως, είναι συνεχώς παρούσα, σε όλες τις τάξεις, σε όλα τα στρώματα, μια πλειοψηφία εν αναμονή, ενστικτωδώς συνασπισμένη, που διεκδικεί διαρκώς την εξουσία. Κι όταν κι όπου κατορθώσει να την αλώσει, επιτίθεται σε εκείνους τους θεσμικούς και ψυχικούς μηχανισμούς που κάνουν την ίδια εμφανή και αντιληπτή: επιτίθεται στην Παιδεία, στη σοβαρή πληροφόρηση, στην επίπονη αμφιβολία, στην κουραστική γνώση.

Η βλακεία όταν γίνεται εξουσία, όταν κυριαρχεί, βαραίνει πολύ παραπάνω στη ζυγαριά του χειρότερου από την τρέλα. Όχι μόνο γιατί φέρνει τις δικές της συνέπειες, τις δικές της συμφορές, που διαδέχονται η μια την άλλη βελούδινα αλλά αδυσώπητα.

Είναι χειρότερη γιατί κουβαλάει στους ώμους της και τις συμφορές της άσπονδης ξαδέλφης της, της Τρέλας, που μετά από μακρές περιόδους βλακείας, όταν το ανοσοποιητικό της Δημοκρατίας εξασθενεί, την εκθρονίζει. Για να λάμψει μαζί με την ίδια το σκοτεινό πυροτέχνημα του φασισμού.


Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος