Κι αν υπάρχει Θεός;

Η Ιερά Σύνοδος, το Διοικητικό Συμβούλιο της παλαιότερης εν Ελλάδι επιχείρησης, όπως κάθε καλός επιχειρηματίας δοκιμάζει την ελαστικότητα της αγοράς.

Προφανώς δεν υπάρχουν και πολλοί σοβαροί θεολογικοί κανόνες που εμποδίζουν την καύση αντί της ταφής. Εκατομμύρια ορθόδοξοι ανά τον κόσμο καίνε τους νεκρούς τους και μήτε τα Πατριαρχεία τους, ούτε οι Σύνοδοι των εκκλησιών έχουν καταδικάσει την πρακτική αυτή στο πυρ το εξώτερον. Για να μη μιλήσουμε για τους Χριστιανούς άλλων δογμάτων. 

Όμως η διαχείριση των νεκροταφείων και τα συναφή είναι μια σοβαρή μπίζνα με σταθερό κύκλο εργασιών και μόνιμη πελατεία εν αναμονή.

Οπότε, η Διοίκηση της Εταιρείας αποφάσισε να τα παίξει όλα για όλα. Δεν έχει νεκρώσιμη ακολουθία αν θες να καεί η σορός σου. O υποψήφιος πελάτης όσο είναι ακόμη ζωντανός να αναλάβει αυτός το ρίσκο να συμπεράνει ο Κύριος πως δεν υπήρξε καλός χριστιανός γιατί μπορεί να τάκανε όλα σωστά και άγια στη ζωή του, αλλά δεν έψαλαν οι παπάδες τα πρέποντα πάνω από το πτώμα του.

Γι' αυτό και επιχειρεί να μετατρέψει την επιλογή της ταφής σε αυτόματη και να αφαιρέσει τη δυνατότητα επιλογής από τους συγγενείς, εφόσον ο μακαρίτης δεν έχει ο ίδιος επιλέξει αλλιώς. Πού ξέρεις, αυτοί οι τελευταίοι μπορεί να σκεφτούν και τα έξοδα. Μπορεί (ακόμη πιο επικίνδυνα) να θελήσουν να δώσουν σε κανένα ορφανοτροφείο, σε κανέναν φτωχό, σε κανέναν ανήμπορο, τα λεφτά των τάφων και των μαρμάρων, οι αθεόφοβοι, για να εξαγοράσουν πονηρά και πλαγίως τη Θεία Χάρη. Όλο παράθυρα ψάχνουν αυτοί οι μπαγαμπόντηδες φοροφυγάδες,

Οπότε, σου λέει, ας πιάσουμε τον ζωντανό που πρόκειται να γίνει νεκρός από το πέτο. Όχι, κύριε, δεν σε ψέλνουμε με τίποτα αν αποφασίσεις να καείς. Και θεωρούμε και δεδομένο πως θα σε θάψουμε, αν δεν πεις τίποτα. Η Εταιρεία μάλιστα δεν βρίσκει ιδιαίτερα βολικό τον ισχύοντα νόμο που της στερεί το συγκριτικό πλεονέκτημα. «Η ΔΙΣ επισημαίνει ότι με τα άρθρα 48 και 49 του Νόμου 4277/2014 «ο νομοθέτης δεν λαμβάνει υπ' όψιν τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του νεκρού». Εάν ο θανών δεν είχε εκφραστεί εν ζωή περί της μετά θάνατον επιθυμίας ταφής ή αποτεφρώσεως του σώματός του, «η αποτέφρωση δύναται να λάβει χώρα με μόνη τη δήλωση του/της συζύγου ή "συντρόφου", μετά του/της οποίου έχει συνάψει σύμφωνο συμβίωσης ή τη δήλωση των συγγενών πρώτου ή δεύτερου βαθμού». Το παραπάνω η Σύνοδος το χαρακτηρίζει «καταστρατήγηση των θρησκευτικών πεποιθήσεων του κεκοιμημένου μέλους της Εκκλησίας».

Δηλαδή, αν είσαι μέτοχος της, η Εταιρεία θεωρεί δεδομένο πως συμφωνείς με τις αποφάσεις του ΔΣ της. Και το κράτος πρέπει επίσης να το θεωρήσει δεδομένο. Αμ πώς!!

Τώρα πούχουμε τα μέσα και με τον Τσίπρα θα μας την κάνει τη χάρη να τον "σιάξει" τον νόμο, σκέφτονται. Τόσες εικόνες προσκύνησε!

Αλλά δεν σταματά εδώ η επιχειρηματική πρόνοια. Η αγορά είναι απρόβλεπτη και μπορεί (πού ξέρεις;) να μας ξεφύγει κανένα μικρό μερίδιο, αν αποδειχτεί ελαστικότερη του αναμενόμενου. Αν οι υποψήφιοι νεκροί δεν νοιαστούν πολύ ενεργά για την τύχη της σορού τους ή δεν στέρξει η θεοσεβούμενη τούτη Κυβέρνηση ή η επόμενη να αλλάξει τον νόμο.

Έτσι βγάζουμε και δεύτερο προϊόν, κατώτερο βέβαια από το αυθεντικό, χαμηλότερης κλάσεως, αλλά την κάνει τη δουλειά του. Παρά τις ανυπέρβλητες "θεολογικές" αντιρρήσεις και τα "ανθρωπολογικά και κανονικά προβλήματα" της πυράς με τον Πανάγαθο και τις ορθόδοξες παραδόσεις, ο οικείος Μητροπολίτης, κατά την αφιλοκερδή κρίση του, μπορεί να προσφέρει στον αμετανόητο αποτεφρωμένο ένα ωραίο και χορταστικό τρισάγιο!

Καλό είναι να δοκιμάζουμε την ελαστικότητα της αγοράς, αλλά να κρατάμε και μια πισινή, ποτέ δεν ξέρεις, ε;

Σοφές παραδόσεις...

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος