Όταν έπεσε η χούντα, υπήρξαν τέσσερις κατηγορίες ανθρώπων, ανεξαρτήτως ιδεολογικού προσανατολισμού ή ένταξης.Αυτοί που αντιστάθηκαν, είχαν τα προσόντα και το όραμα να διοικήσουν, το διεκδίκησαν και το κατόρθωσαν. Ήταν λίγοι.
Αυτοί που αντιστάθηκαν, αλλά δεν τόχαν. Oύτε τα προσόντα, ούτε το όραμα (και αρκετές φορές ούτε το ήθος), αλλά παρόλα αυτά αξιοποίησαν τη δράση τους για να αναλάβουν τη διοίκηση στη νέα εποχή. Ήταν πολλοί.
Εκείνοι που, όταν δεν στήριξαν το χουντικό καθεστώς, παρέμειναν αδιάφοροι ή επωφελήθηκαν, έκαναν μια μεγαλοπρεπή κωλοτούμπα όπως πάντα κι αντί να αποκλειστούν χώθηκαν ως ψευτοδημοκράτες στη νέα εποχή. Αυτοί (οι παντός καιρού) σταδιακά τρύπωσαν, ανέλαβαν τα ηνία και αναπαρήγαγαν τις συνθήκες μιας νέας συμφοράς, ξορκίζοντας υποκριτικά την προηγούμενη. Ήταν ακόμη περισσότεροι.
Υπήρξαν τέλος κι αυτοί που αντιστάθηκαν, είχαν τα προσόντα και το όραμα, αλλά δεν το διεκδίκησαν γιατί ποτέ δεν τους ενδιέφερε η εξουσία, δεν πάνε απρόσκλητοι και κανείς δεν είχε τη γενναιοφροσύνη και διορατικότητα να τους καλέσει. Δεν ήταν ίσως οι περισσότεροι, ήταν όμως οι πιο χρήσιμοι και γι’ αυτό ήταν η μεγαλύτερη απώλεια.
Αυτό το σχήμα έχει επαναληφθεί πολλές φορές στο παρελθόν κι έχει πολλές πιθανότητες να επαναληφθεί στο μέλλον, όταν και τούτο το αναχρονιστικό καθεστώς καταρρεύσει εξευτελισμένο από το βάρος των συμφορών που έφερε. Όμως μόνο η έγκαιρη υπέρβαση αυτού του μοντέλου μετάβασης, που στοιχειώνει το ρωμέικο εδώ και δυο αιώνες, μπορεί να εξασφαλίσει πως το ίδιο καθεστώς, με κάποιο άλλο όνομα, δεν θα ξαναγεννηθεί από τις στάχτες της πυρκαγιάς που προκάλεσε. Τούτη η δύσκολη υπέρβαση είναι η αναγκαία και ικανή συνθήκη για μια βιώσιμη και ευημερούσα δημοκρατία, όπου οι εξουσιομανείς και οι ανάξιοι δεν θα πάρουν πάλι, αργά ή γρήγορα, το πάνω χέρι.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
No comments:
Post a Comment