Όσο πλησιάζουν οι μέρες προς εκείνη τη μακρά καλοκαιρινή μέρα του βορρά, την 23η Ιουνίου, που ξημερώνει από τις πρώτες πρωινές ώρες και σκοτεινιάζει μετά τα μεσάνυχτα στις Βρετανικές νήσους, τόσο φαίνονται πιο αβέβαιες οι βουλές των Βρετανών ως προς την Ευρωπαϊκή τους μοίρα.
Πρόσφατες δημοσκοπήσεις (ICM) δίνουν 48% στην έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση έναντι 43% για την παραμονή. Το YouGov 45% έναντι 41%. Ένα μήνα πριν, μια παρόμοια δημοσκόπηση έδινε 42% - 40%.
Εύκολα μια δύσκολη σχέση, που πήρε δεκαετίες για να οικοδομηθεί, μπορεί να διακοπεί, όταν οι δεσμοί της ιστορίας σπάσουν. Από ατύχημα ή από μιας μορφής συμφέρον, μια στιγμιαία εκτίμηση, ορθή ή λάθος για τη Βρετανία, σε βάθος χρόνου.
Θα εξαρτηθεί από την ταχεία ή όχι εξέλιξη της Ευρώπης προς την ενοποίηση, που η Βρετανική στρατηγική επιλογή διατήρησης στον μέγιστο βαθμό της ισχύος της Μεγάλης Δύναμης, σκιάς της Αυτοκρατορίας της, δεν θα μπορεί πια να επηρεάζει. Η εξέλιξη για την Ευρώπη θα είναι ένα δίστρατο ακριβώς μπροστά της. Είτε προς την επιβίωση σε μια Ομοσπονδία ικανή να προασπίσει τα συμφέροντα και την ευμάρειά της ή προς την παρακμή και οπισθοδρόμηση σε περιφερειακές ρήξεις. Η αποχώρηση της Βρετανίας θα ανατρέψει τις εσωτερικές ισορροπίες με τρόπο δραματικό και τα ερωτήματα θα τεθούν πλέον ξεκάθαρα στους διστακτικούς. Θα αναγκαστούν όλοι να πουν τα πράγματα με το όνομά τους. Οι Ευρωπαίοι θα υποχρεωθούμε επιτέλους να ονοματίσουμε τους δαίμονές μας για να τους ξορκίσουμε. Αν προλάβουμε.
Δεν έχει κριθεί ο δρόμος.
Ίσως όμως να ανήκω σε εκείνους τους λίγους που διαισθάνονται, και μπορούν να το πουν δημόσια, πως ίσως η αποχώρηση της Βρετανίας να είναι η μεγαλύτερη συνεισφορά της στην Ευρωπαϊκή Ενοποίηση.
Πολλοί από τους Ευρωπαίους πολιτικούς μάλλον το σκέφτονται αλλά δεν μπορούν να το πουν: η Βρετανία ίσως άθελά της γίνει το αμόνι και η Ευρώπη το σφυρί. Οφείλουν να στηρίξουν δημόσια την παραμονή της, ώστε να μη γίνει το αντίστροφο, η Βρετανία το σφυρί και η Ευρώπη το αμόνι. Νομίζω πολύ καλά κάνουν.
Οι Άγγλοι ήταν ανέκαθεν πραγματιστές.
Πρόσφατες δημοσκοπήσεις (ICM) δίνουν 48% στην έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση έναντι 43% για την παραμονή. Το YouGov 45% έναντι 41%. Ένα μήνα πριν, μια παρόμοια δημοσκόπηση έδινε 42% - 40%.
Εύκολα μια δύσκολη σχέση, που πήρε δεκαετίες για να οικοδομηθεί, μπορεί να διακοπεί, όταν οι δεσμοί της ιστορίας σπάσουν. Από ατύχημα ή από μιας μορφής συμφέρον, μια στιγμιαία εκτίμηση, ορθή ή λάθος για τη Βρετανία, σε βάθος χρόνου.
Θα εξαρτηθεί από την ταχεία ή όχι εξέλιξη της Ευρώπης προς την ενοποίηση, που η Βρετανική στρατηγική επιλογή διατήρησης στον μέγιστο βαθμό της ισχύος της Μεγάλης Δύναμης, σκιάς της Αυτοκρατορίας της, δεν θα μπορεί πια να επηρεάζει. Η εξέλιξη για την Ευρώπη θα είναι ένα δίστρατο ακριβώς μπροστά της. Είτε προς την επιβίωση σε μια Ομοσπονδία ικανή να προασπίσει τα συμφέροντα και την ευμάρειά της ή προς την παρακμή και οπισθοδρόμηση σε περιφερειακές ρήξεις. Η αποχώρηση της Βρετανίας θα ανατρέψει τις εσωτερικές ισορροπίες με τρόπο δραματικό και τα ερωτήματα θα τεθούν πλέον ξεκάθαρα στους διστακτικούς. Θα αναγκαστούν όλοι να πουν τα πράγματα με το όνομά τους. Οι Ευρωπαίοι θα υποχρεωθούμε επιτέλους να ονοματίσουμε τους δαίμονές μας για να τους ξορκίσουμε. Αν προλάβουμε.
Δεν έχει κριθεί ο δρόμος.
Ίσως όμως να ανήκω σε εκείνους τους λίγους που διαισθάνονται, και μπορούν να το πουν δημόσια, πως ίσως η αποχώρηση της Βρετανίας να είναι η μεγαλύτερη συνεισφορά της στην Ευρωπαϊκή Ενοποίηση.
Πολλοί από τους Ευρωπαίους πολιτικούς μάλλον το σκέφτονται αλλά δεν μπορούν να το πουν: η Βρετανία ίσως άθελά της γίνει το αμόνι και η Ευρώπη το σφυρί. Οφείλουν να στηρίξουν δημόσια την παραμονή της, ώστε να μη γίνει το αντίστροφο, η Βρετανία το σφυρί και η Ευρώπη το αμόνι. Νομίζω πολύ καλά κάνουν.
Οι Άγγλοι ήταν ανέκαθεν πραγματιστές.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
Δείτε ακόμη σχετικά άρθρα μου:
No comments:
Post a Comment