Friday, June 24, 2016

Βρετανία και Ευρώπη ΙΙΙ: Falkland Islands


Share/Bookmark
Το 1982 η Μεγάλη Βρετανία αντιμετώπισε μια σημαντική κρίση. Την κατάληψη των Μαλβίνων ή Falkland Islands, επίσημα έδαφός της, από την Αργεντινή. Δεν μπαίνουμε εδώ στη συζήτηση για το ποιος είχε δίκιο. Αλλά ασχολούμαστε με τη στάση των Ευρωπαίων εταίρων της Μεγάλης Βρετανίας, την ίδια ακριβώς στιγμή που η Βρετανική Κυβέρνηση διαπραγματεύονταν με τον γνωστό σκληρό τρόπο τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό και μπλόκαρε με κάθε τρόπο την ψήφισή του.

Ζήτησε όμως την υποστήριξη των εταίρων της στην τότε Ευρωπαϊκή Κοινότητα των 11, την οποία έκρινε κρίσιμη. Και, παραδόξως σε πρώτη ανάγνωση, την έλαβε.

Οι περισσότερες χώρες είχαν είτε αντίθετη κοινή γνώμη με τη Βρετανική στάση, είτε αντίθετα συμφέροντα (στενές σχέσεις διπλωματικές, οικονομικές, ακόμη και στρατιωτικές με την Αργεντινή και με τις χώρες της Λατινικής Αμερικής), ή και τα δυο.

Όμως οι Δέκα, παρόλα αυτά, αποφάσισαν να στηρίξουν τη Μεγάλη Βρετανία. Επέβαλαν οικονομικές κυρώσεις στην Αργεντινή και στάθηκαν στο πλευρό της Αγγλίας στον ΟΗΕ. Η Γαλλία ακύρωσε πωλήσεις όπλων και σε τρίτες χώρες (όπως το Περού) που στήριζαν την Αργεντινή, για να μην επαναληφθεί η χρήση τους εναντίον των Βρετανικών δυνάμεων.

Ακόμη και οι Ισπανοί, μη όντας ακόμη επισήμως μέλη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, που θα είχαν κάθε λόγο και δικαίωμα να σταθούν πλάι στους Αργεντίνους, όχι μόνο λόγω πολιτιστικής συνάφειας και οικονομικών συμφερόντων αλλά και - κυρίως - λόγω Γιβραλτάρ, κράτησαν στάση ουδέτερη.

Ακόμη και ο Ανδρέας Παπανδρέου στα ντουζένια του, με όλον τον λαϊκισμό του και την αντιδυτική ρητορική, στήριξε τις κυρώσεις και την Ευρωπαϊκή στάση, λέγοντας "αυτό θα ζητήσουμε κι εμείς να γίνει χωρίς δεύτερη σκέψη, εάν δεχθούμε εισβολή στο έδαφός μας".

Την έλαβε την υποστήριξη η Αγγλία, και των Γάλλων και των Γερμανών και των Βέλγων και των Ολλανδών και των Ελλήνων, όχι από αλτρουισμό, όχι διότι συμφωνούσαν κατ' ανάγκη με τη Βρετανική στάση, αλλά διότι πίστευαν όλοι ότι το μακροχρόνιο συμφέρον καθενός (και όχι το άμεσο μικροσυμφέρον) είναι η Ευρώπη να ενισχυθεί και να παραμείνει ενωμένη και αλληλέγγυα απέναντι σε όποιον τρίτο.

Μπορεί κανείς να θυμηθεί μια, έστω μια φορά, αντίστοιχης Βρετανικής στάσης;

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος



Δείτε σχετικά και παλαιότερα άρθρα μου:
katoptra.blogspot.gr/ Βρετανία και Ευρώπη ΙΙ
και η σχετική ιστορική αναδρομή (για τους γαλλόφωνους):
 http://irice.univ-paris1.fr/IMG/pdf/Bossuat_CPE_saunier.pdf







No comments:

Post a Comment