Αυτή η μεγάλη διαφορά δημιουργούσε τις συνθήκες μαύρης αγοράς. Και σε αυτές τις συνθήκες το λαθρεμπόριο είναι δεδομένο. Μεγάλη διαφορά τιμής πώλησης του ίδιου προϊόντος ανάλογα τον καταναλωτή και μάλιστα προϊόντος καταναλωτικού και πρώτης ανάγκης με διοικητική ρύθμιση: η συνταγή της μαύρης αγοράς. Το κόστος της λειτουργίας του μηχανισμού ελέγχου είναι ασύλληπτα υψηλό, θα είναι πάντα ανεπαρκής και θα παράγει τεράστια διαφθορά (λαθρεμπόριο εθνικό και διεθνές, μίζες, λαδώματα, κλοπή πετρελαίου). Το Δημόσιο χάνει μαζικά έσοδα από τη μετατροπή του πετρελαίου θέρμανσης σε κίνησης.
Το κράτος αποφάσισε την εξίσωση στον υψηλό συντελεστή.
Αυτό λογικά καταργεί τη μαύρη αγορά, εκείνη που προέρχεται από τη διαφορά τιμής ("αγοράζω" φτηνό οικιακό και "πουλάω" φτηνότερο κίνησης), το αντίστοιχο λάδωμα, τις μίζες, την κλοπή, την εγκληματικότητα. Για να αντιμετωπίσει όμως το γεγονός ότι σε αυτό το επίπεδο τιμής οι καταναλωτές πετρελαίου θέρμανσης κρίνουν μη συμφέρον ή δε μπορούν καν να το πληρώσουν για τη βασική τους ανάγκη, τη θέρμανση, γιατί είναι πλέον πανάκριβο, εισάγει την αρχή ότι θα επιστρέφει στους χρήστες πετρελαίου θέρμανσης υπό μορφή επιδόματος θέρμανσης τη διαφορά. Έτσι θα εξαφάνιζε το λαθρεμπόριο (άρα θα αύξανε τα έσοδά του) αλλά θα διατηρούσε το κόστος θέρμανσης για όλους σε φυσιολογικά επίπεδα.
Άρα το επίδομα δεν θα ήταν πραγματική δημοσιονομική δαπάνη, γιατί το κράτος ποτέ δεν θα εισέπραττε τα χρήματα αυτά ούτε και στην προηγούμενη κατάσταση και διατείνεται ότι δεν θέλει να εισπράξει παραπάνω από τη θέρμανση των ανθρώπων.
Εάν λοιπόν ήθελε απλώς να εξαφανίσει τη λαθρεμπορία και να μεγαλώσει τα έσοδά του διατηρώντας την τιμή του πετρελαίου θέρμανσης χαμηλή, τι θα έκανε; Εξίσωση της τιμής και καθολική επιστροφή της διαφοράς φόρου με την κατανάλωση πετρελαίου θέρμανσης στη διάρκεια του χειμώνα στους καταναλωτές υπό τη μορφή αντικειμενικής ενίσχυσης. Το δημοσιονομικό αποτέλεσμα της επιστροφής θα ήταν μηδέν. Δεν το εισέπραττε ποτέ το ποσό αυτό γιατί, όπως λέει, δεν θέλει να επιβαρύνει το πετρέλαιο θέρμανσης.
Ως εδώ καλά.
Τι κάνει η Κυβέρνηση; Εν ονόματι της κοινωνικής δικαιοσύνης, και φυσικά με την κουτοπόνηρη σκέψη "κάτσε να τα πάρουμε και από τη θέρμανση από όσους μπορούμε να τα πάρουμε", το κάνει περίπλοκο. Επιστρέφει τη διαφορά φόρου όχι σε όλους τους καταναλωτές, αλλά βαφτίζει την επιστροφή "επίδομα με βάση εισοδηματικά κριτήρια". Το γνωστό κόλπο. Αντί της δίκαιης επιστροφής φόρου στους καταναλωτές, κάνει κοινωνική ελεημοσύνη για νάχουμε τη (λαϊκίστικη) συνείδησή μας ήσυχη.
Επιδιώκει επομένως να αρπάξει ΚΑΙ από την αύξηση του πετρελαίου θέρμανσης από τους περισσότερους καταναλωτες. Δηλαδή, αυτοί που δηλώνουν ένα μεσαίο εισόδημα είναι ηλίθιοι και θα πληρώνουν το πετρέλαιο ακριβότερα από τους υπόλοιπους; Δεν πληρώνουν ήδη περισσότερους φόρους; Θα φορολογούνται εξτρά; Γιατί όχι και το νερό τότε να μην το πληρώνουν ακριβότερα; Ή και το γάλα; Να καταργήσουμε τον προοδευτικό φόρο και να τον μεταφέρουμε στα καταναλωτικά προϊόντα τότε και μάλιστα τα ανελαστικά.
Και πώς θα αποφασίσουν από κοινού σε μια πολυκατοικία όπου συγκατοικούν άνθρωποι με χαμηλή και μεσαία φορολογική δήλωση για τη χρήση της θέρμανσης; Προφανώς θα την κόψουν τελείως. Όπερ και εγένετο.
Και επιπλέον η Κυβέρνηση το επιστρέφει όταν και όποτε έχει λεφτά. Όχι τη στιγμή που πρέπει να πληρώσουν οι καταναλωτές το πετρέλαιο που αγοράζουν. Προεισπράττει άλλον έναν φόρο, ενισχύοντας τη δυσπιστία για την επιστροφή αλλά και την έλλειψη ρευστότητας στους καταναλωτές.
Πώς αντιδρούν οι καταναλωτές; Λογικά.
Προφανώς τα εισοδηματικά κριτήρια είναι άδικα και μάλιστα ακόμη περισσότερο σε ένα φορολογικό σύστημα σαν το δικό μας, ενώ το σύστημα είναι περίπλοκο στην εφαρμογή. Οι καταναλωτές καταλαβαίνουν την κουτοπονηριά, δεν πιστεύουν την κυβέρνηση και ψάχνουν εναλλακτικές θέρμανσης. Ή φοράνε πουλόβερ.
Αποτέλεσμα: τελικά η κυβέρνηση χάνει και το ποσό που εισέπραττε από τον χαμηλότερο φόρο από το πετρέλαιο θέρμανσης και οι καταναλωτές κρυώνουν.
Παράπλευρο θετικό αποτέλεσμα: αναζητούνται εναλλακτικές πηγές θέρμανσης, μονώσεις, ηλιακά αερόθερμα, πέλετ. Ο κόσμος ψάχνεται.
Παράπλευρο αρνητικό αποτέλεσμα: ξυλοκοπούνται ασύστολα τα δάση, επιστρέφει η αιθαλομίχλη.
Δίδαγμα: απλοποίηση και όχι κουτοπονηριά και κρατική αρπαχτή. Προφανώς, αν στόχος ήταν απλά η καταπολέμηση του λαθρεμπορίου, η επιστροφή του πρόσθετου φόρου στους καταναλωτές πετρελαίου θέρμανσης έπρεπε να γίνεται με τρόπο καθολικό και άμεσο (είναι επιστροφή φόρου και όχι επίδομα, όπως λάθος βαφτίστηκε).
Το όφελος θα ήταν επίσης άμεσο για το Δημόσιο. Αύξηση εσόδων από πετρέλαιο κίνησης. Μηδέν λαθρεμπόριο χωρίς κόστος ελέγχου και διαφθορά της μαύρης αγοράς.
Αλλά μήπως τελικά αυτό το τελευταίο είναι το ζητούμενο μερικών; Το χαμένο γλυκό;
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
No comments:
Post a Comment