Σιγά μη σχίσετε κανένα καλσόν!

Ευάγγελος Βενιζέλος (Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης) προς Άγιον του Λιμανιού, συνοψίζοντας: «....εεε αφού μας το λέει και το Δικαστήριο του Στρασβούργου που σας δικαίωσε κι εσάς όταν προσφύγατε για τα περιουσιακά σας, αφού έτσι κάνουν όλοι ανά τον κόσμο, είναι υποχρεωμένη η Πολιτεία να το εφαρμόσει Άγιέ μου (το σύμφωνο συμβίωσης για όλους) αλλά μην μας αφορίσετε κιόλας, εμείς σας αγαπούμε ...» (πηγή: 7imeres.gr)

Σιγά μη σχίσετε κανένα καλσόν!

Γιατί λοιπόν δεν το εφάρμοσε το κόμμα σας όταν κυβερνούσε, για να μη φτάσει να καταδικαστεί η χώρα; Αντίθετα, ψηφίσατε κι εσείς ο ίδιος αυτό το οποίο οδήγησε στην καταδίκη της;

Δεν πρέπει να ζητήσετε μια συγγνώμη; Μόνος του ψηφίστηκε ο παράνομος νόμος;

Πιστεύετε ή δεν πιστεύετε στην ορθότητα της απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου του Στρασβούργου εσείς και η Κυβέρνηση της οποίας είστε Αντιπρόεδρος; Συμφωνείτε ή όχι σεις ο ίδιος και το κόμμα σας (και η Κυβέρνησή σας και ο Πρωθυπουργός σας) στην αρχή «ίδια αστικά δικαιώματα και υποχρεώσεις για όλους»;

Αν ναι, γιατί δεν το λέτε ανοιχτά και κρύβεστε πίσω από την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου και τη διεθνή νομολογία; Πολιτικός είστε, όχι δικαστικός επιμελητής.

Σαν τις μεταρρυθμίσεις κι αυτό. Σαν τα τριακόσια τόσα εμπόδια του ΟΟΣΑ. Σαν όλα τ’ άλλα.

Εκόντες άκοντες σερνόμαστε κάτι να κάνουμε, κάτι να μεταρρυθμίσουμε, κάπως να τα μπαλώσουμε, να τα συμβιβάσουμε, να τα βολέψουμε, χωρίς καρδιά, χωρίς ψυχή, γιατί μας τα λέει, μας τα επιβάλλει η Ευρώπη, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, η Τρόικα, ο ΟΗΕ, ο ΟΟΣΑ, ο Ομπάμα, η Μέρκελ και δεν ξέρω ποιος ακόμη, μια ο ένας και μια ο άλλος.

Και τελικά οι πολίτες ούτε που καταλαβαίνουν πλέον ποια απόφαση είναι δική τους και ποια άλλων, ποια είναι η πρόταση των πολιτικών τους, το σχέδιό τους, οι διαφορές τους, οι αρχές τους, οι πεποιθήσεις τους, οι θέσεις τους, το όραμά τους.

Γιατί απορείτε μετά που απαξιώνουν τη Δημοκρατία;

Αγόμεθα εξ ανάγκης. Μας σέρνει η ιστορία, δεν την τραβάμε εμείς. Γι' αυτό μας κυλάει στις λάσπες της.

Ε, λοιπόν, όχι!

Εάν δεν συζητήσουμε, εάν δεν συγκρουστούμε, αν δεν πιστέψουμε ότι κάτι (οτιδήποτε) είναι καλό και δίκαιο, εάν δεν το αποδεχθούμε μέσα μας, αν δεν αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι, για κάθε θέμα, και για το σύμφωνο συμβίωσης, και για τα εμπόδια του ΟΟΣΑ, και για την Ευρώπη, και για τα ελλείμματα, και για το κράτος, αν δεν εκτεθούμε στον εαυτό μας, αν δεν αντιμετωπίσουμε την αλήθεια, το πρόβλημά μας, κι αυτό όπως και όλα τα άλλα, καλύτερα νάχουμε πιότερο θάρρος να μην εφαρμόσουμε απολύτως τίποτα.

Να βρούμε τη γενναιότητα να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες της στάσης και των επιλογών μας, τουλάχιστον. Αυτές τις συνέπειες που, έτσι κι αλλιώς, θα μας βρουν.

Γιατί χωρίς δική μας πεποίθηση, χωρίς δική μας πίστη, χωρίς δική μας έμπνευση, δίχως τη δική μας αυτόβουλη πρόταση, χωρίς το δικό μας θετικό σχέδιο, χωρίς τη δική μας αλήθεια, αλλαγή λόγω ανωτέρας βίας δεν στεριώνει.

Κι αν μισογίνει, θάναι λειψή κι άτολμη. Αβαθής κι άτυχη.

Με την αρχαία της λέξης σημασία, που δεν έχει να κάνει πλέον με το φύλο, άνδρας με το στανιό δεν γίνεται κανείς, κ.Βενιζέλο. Αυτό ισχύει και για εσάς και για τους συναδέλφους σας.


Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος