Τρομοκράτη Ξηρού το Ανάγνωσμα

Παρακολούθησα το από άμβωνος κήρυγμα του Ξηρού.

Όλο βεβαιότητες και πίστεις. Καλόγερος κάποιας μεσαιωνικής σέχτας. Με κόκκινη κάπα (αντί για την παραδοσιακή καφέ των Ιησουιτών), την ανάλογη κουρά (tonsure), τον τόνο του ψαλμού καθώς διαβάζει τα απόκρυφα ευαγγέλια, τις ντεμοντέ κακόγουστες φωτογραφίες κάποιων παλιών αγίων, το ύφος, τον ρυθμό, τη γλυκερή επανάληψη και μηχανικότητα της άρθρωσης.

Ίσως να έπαιξε ρόλο κι η καταγωγή του. Παπαδοπαίδι. Άλλους τους βοηθάει η εμπειρίααυτή να δουν τα πράγματα αλλιώς. Πιο καθαρά. Άλλους τους βυθίζει. Αυτός μάλλον δεν τάντεξε. Απόμεινε ένας κακόγουστος, καρναβαλικός υπηρέτης ενός άλλου σκοτεινού Θεού. Του Θεού του πείσματος και του μίσους.

Δεν θυμώνω με τον Ξηρό. Ούτε με την απόδρασή του. Και στις ταινίες του Χόλυγουντ συχνά διαφεύγουν οι άνθρωποι - τέρατα από το κλουβί τους. Για σκεφτείτε σε πόσες και πόσες ο σατανικά κακός δραπετεύει και απειλεί πάλι τον κόσμο. Απέναντι στον Μπάτμαν ή στους x-men.

Μου φαίνεται μόνο απίστευτη η γαϊδουριά αυτών που, από δόλο ή από αμέλεια, από απλή ηλιθιότητα, επέτρεψαν να συμβεί. Ίσως η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που το κράτος ξεφτιλίζεται τόσο πολύ, σε τέτοια έκταση, δημιουργώντας κίνδυνο για τους πολίτες από ένα σαλεμένο μέλος μιας σαλεμένης αίρεσης, και δεν υπάρχει ένας, μα ένας να αναλάβει την ευθύνη. Μια παραίτηση, βρε αδελφέ. Έτσι, για τα μάτια του κόσμου.

'Η σκέφτεσαι πάλι πως όλο αυτό είναι η σκευωρία ενός επίδοξου Μπάτμαν, ενός Joker, που περιμένει να σώσει τον κόσμο από την απελπισία του τρόμου, αφού πρώτα τον 
βυθίσει σε αυτόν.


Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος