Αυτό προβλέπεται στο Αντιρατσιστικό Νομοσχέδιο. Πού το κακό, θα μου πείτε, αν τα Διεθνή δικαστήρια και η Διεθνής Κοινότητα έχουν αποδεχτεί μια γενοκτονία ως τέτοια; Μα σε εκείνο το πονηρό "ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΒΟΥΛΗΣ".
Τυπικά, μπήκε για να αγιοποιήσει με τον βαρύτιμο τίτλο της γενοκτονίας τις διώξεις κάποιων και από τους δικούς μου προ-παππούδες στην Ανατολία.
Όμως, για σκεφτείτε το καλύτερα.
Τι ασφαλιστική δικλείδα έχουμε πως αύριο μια άλλη πλειοψηφία στην Ελληνική Βουλή δεν θα ανακηρύξει γενοκτονία τις διώξεις (αληθινές και σκληρές, αλλά όχι γενοκτονία) που υπέστησαν οι ηττημένοι του εμφυλίου; Κι έπειτα μια άλλη τις βιαιότητες που υπέστησαν πληθυσμοί είτε από τη μια είτε από την άλλη πλευρά κατά τη διάρκειά του;
Και ποιος ξέρει τι άλλο θα μπορούσε να ανακηρύξει ως «γενοκτονία» μια πρόσκαιρη και αρκούντως φανατισμένη πλειοψηφία στην Ελληνική Βουλή, μετατοπίζοντας την ιστορία από την επιστήμη και τα επίπονα εργαλεία της στις κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες; Αυτή των Χριστιανών από τους Ρωμαίους, ίσως, ή των Ελλήνων από τους Βουλγάρους; των κατοίκων της Χίου από τους Οθωμανούς; της Τριπολιτσάς από τους Έλληνες; Ποιος μπορεί να φανταστεί; Φιμώνοντας αυτόματα κάθε αντίλογο, κάθε αμφισβήτηση για άλλα θέματα ταυτότητας και ουσίας που θέλει να κλείσει στη σιωπή.
Το αφήνει μάλιστα στη διακριτική ευχέρεια των δικαστηρίων να κρίνουν αν είναι ή δεν είναι «κακόβουλη» η αμφισβήτηση. Άντε να αποδείξει ο φοβισμένος πολίτης πως δεν είναι ελέφαντας αλλά σκεπτόμενος άνθρωπος, επιστήμονας, ελεύθερος πολίτης.
Ανοίγει ορθάνοιχτο ένα παράθυρο στην αυθαίρετη άσκηση εξουσίας παροδικών κι απρόβλεπτων λαϊκίστικων κοινοβουλευτικών πλειοψηφιών (σαν αυτές που έρχονται) πάνω σε βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, στο θεμελιώδες δικαίωμα της ίδιας της ελευθερίας του λόγου.
Πόσο εύκολα διολισθαίνει μια πολωμένη, παραζαλισμένη κι απελπισμένη χώρα στη λογοκρισία και στον αυταρχισμό; Πόσο εύκολα κυλάει στον αντιδημοκρατικό λαϊκισμό ενός Ορμπάν ή στον αυταρχισμό ενός Πούτιν ή στην ελεγχόμενη «δημοκρατία» ενός Ερντογάν; Όταν η φυλακισμένη ναζιστογενής ιδεολογία θάχει επιβάλει τους κανόνες της στη δημοκρατία;
Πέντε ψήφοι δρόμος...
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
Τυπικά, μπήκε για να αγιοποιήσει με τον βαρύτιμο τίτλο της γενοκτονίας τις διώξεις κάποιων και από τους δικούς μου προ-παππούδες στην Ανατολία.
Όμως, για σκεφτείτε το καλύτερα.
Τι ασφαλιστική δικλείδα έχουμε πως αύριο μια άλλη πλειοψηφία στην Ελληνική Βουλή δεν θα ανακηρύξει γενοκτονία τις διώξεις (αληθινές και σκληρές, αλλά όχι γενοκτονία) που υπέστησαν οι ηττημένοι του εμφυλίου; Κι έπειτα μια άλλη τις βιαιότητες που υπέστησαν πληθυσμοί είτε από τη μια είτε από την άλλη πλευρά κατά τη διάρκειά του;
Και ποιος ξέρει τι άλλο θα μπορούσε να ανακηρύξει ως «γενοκτονία» μια πρόσκαιρη και αρκούντως φανατισμένη πλειοψηφία στην Ελληνική Βουλή, μετατοπίζοντας την ιστορία από την επιστήμη και τα επίπονα εργαλεία της στις κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες; Αυτή των Χριστιανών από τους Ρωμαίους, ίσως, ή των Ελλήνων από τους Βουλγάρους; των κατοίκων της Χίου από τους Οθωμανούς; της Τριπολιτσάς από τους Έλληνες; Ποιος μπορεί να φανταστεί; Φιμώνοντας αυτόματα κάθε αντίλογο, κάθε αμφισβήτηση για άλλα θέματα ταυτότητας και ουσίας που θέλει να κλείσει στη σιωπή.
Το αφήνει μάλιστα στη διακριτική ευχέρεια των δικαστηρίων να κρίνουν αν είναι ή δεν είναι «κακόβουλη» η αμφισβήτηση. Άντε να αποδείξει ο φοβισμένος πολίτης πως δεν είναι ελέφαντας αλλά σκεπτόμενος άνθρωπος, επιστήμονας, ελεύθερος πολίτης.
Ανοίγει ορθάνοιχτο ένα παράθυρο στην αυθαίρετη άσκηση εξουσίας παροδικών κι απρόβλεπτων λαϊκίστικων κοινοβουλευτικών πλειοψηφιών (σαν αυτές που έρχονται) πάνω σε βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, στο θεμελιώδες δικαίωμα της ίδιας της ελευθερίας του λόγου.
Πόσο εύκολα διολισθαίνει μια πολωμένη, παραζαλισμένη κι απελπισμένη χώρα στη λογοκρισία και στον αυταρχισμό; Πόσο εύκολα κυλάει στον αντιδημοκρατικό λαϊκισμό ενός Ορμπάν ή στον αυταρχισμό ενός Πούτιν ή στην ελεγχόμενη «δημοκρατία» ενός Ερντογάν; Όταν η φυλακισμένη ναζιστογενής ιδεολογία θάχει επιβάλει τους κανόνες της στη δημοκρατία;
Πέντε ψήφοι δρόμος...
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
No comments:
Post a Comment