Πες μου μια λέξη…

Αρχικά πήγα να γράψω τη λέξη «θλιβερό» για το ακόλουθο αυτοαποκαλούμενο «πρόγραμμα» του νεοσταλινισμού, που θα «ξαλαφρώσει» τους καλλιτεχνικούς διευθυντές από τις αρμοδιότητές τους και θα παραδώσει τους πολιτιστικούς οργανισμούς σε επιτροπές και συνεργαζόμενους φορείς και νέες κλαδικές. Και μάλιστα με την παρέμβαση του ΚΡΑΤΟΥΣ θα συνδέσει την καλλιτεχνική δημιουργία, που μόλις άρχισε να ανθεί στη χώρα μας, με κάτι παράξενο που αποκαλεί «ηθική» διάσταση, το «στυλ ζωής» που θέλουν να επιβάλουν αυτοί που δεν χωνεύουν ότι εμείς δεν το χωνεύουμε. Απέδωσε μάλλον η επίσκεψη στο Άγιον Όρος και οι ασπασμοί των εικόνων με τρόπον απρόβλεπτα προβλέψιμο. Θα δώσει έμφαση στους «αυτόχθονες» δημιουργούς. Δεν σταχυολογώ άλλο. Διαβάστε μόνοι σας.

Αν κάτι ανθεί και έχει αρχίσει και παράγει σημαντικά διεθνώς νέα πράγματα στη χώρα μας είναι η σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία. Θέατρο, μουσική, εικαστικά. Γιατί απογαλακτίστηκε, έστω βίαια, από τα κρατικά λεφτά και, κυρίως, από το απολίτιστο χρήμα των νεόπλουτων. Χάρη και στις επιτυχημένες επιλογές ορισμένων σημαντικών καλλιτεχνικών Διευθυντών τα τελευταία χρόνια, στο Εθνικό Θέατρο, στο Φεστιβάλ Αθηνών και αλλού το μίζερο επαρχιακό πολιτιστικό τοπίο μεταμορφώθηκε. Σημαντικοί καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο περνούν από τη χώρα μας. Νέοι Έλληνες δημιουργούν πράγματα σημαντικά. Περνούν τα σύνορα. Αμφισβητούν. Με δυσκολίες, με προσπάθεια, με κόπο, αλλά η χώρα έχει αρχίσει να αποκτά και πάλι παρουσία σημαντική στο παγκόσμιο στερέωμα, παρά τις ακούραστες προσπάθειες των κομματικών εγκαθέτων του κ. Σαμαρά να προωθήσουν και αυτοί τα δικά τους παιδιά. Αλλά κώλωσαν εκεί που το σημαντικό τούς ξεπερνούσε. Κι ο ίδιος και οι Μπαλτάκοι του.

Έρχεται τώρα άξιος συνεχιστής ο κ. Τσίπρας. Με τις δικές του στρατιές αυτοχθόνων να τακτοποιήσει. Με το δικό του συμπούργκουλο, τις δικές του αριστεροπαπαρολογίες, να εξαφανίσει τους θύλακες ελευθερίας και δημιουργίας. 

Έψαξα να βρω μια λέξη για αυτό το έκτρωμα που ανακατεύει λέξεις κλεμμένες που γίνονται ακατάληπτες εντός του κειμένου αυτού (όπως βιώσιμη ανάπτυξη) με το χειρότερο της πράσινης λαδομπογιάς του '80 στις συνοικιακές Τοπικές. Όλο στον ίδιο κουβά με την καραμπογιά από πάνω και τις αφίσες να ανεμίζουν μισοσκισμένες και τον ήλιο τον πράσινο, που αιωνίως ανατέλλει, όλο τούτο να κρύβει την αγωνία των «δικών μας παιδιών» να κουμαντάρουν. Να πάρουν στα χέρια τους αυτό που ανήκει μόνο σε αυτούς και στο κράτος ΤΟΥΣ.

Ε, λοιπόν, ούτε την πονηριά του Αντρέα να κάνει υπουργό τη Μελίνα δεν θάχει ο Τσίπρας (παρά το ότι της έβγαλε το λάδι). Τον στρατηγό Δροσογιάννη θα δούμε υπουργό Πολιτισμού να πουλάει ηθικολογία (για τους παλιότερους που θυμούνται). Μπορεί στο θηλυκό του για λόγους φεμινισμού κι ισότητας. Αλλά μην αμφιβάλλετε. Στρατηγός θα είναι.

Έψαξα, έψαξα να βρω λέξη ελληνική που να αποδίδει το περιεχόμενο και το αίσθημα που προκαλεί το κείμενο αυτό. Βρήκα μια μόνο, αγγλική. Αλλά με ρίζα ελληνική, αυτόχθονα, ιθαγενή: 

PATHETIC! 

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος

__________________________________

"Στη σημερινή παγκοσμιοποιημένη διάρθρωση των κοινωνιών, οι πολιτισμικές δομές και εκφάνσεις φέρουν έντονο το στίγμα της άνισης κεφαλαιοκρατικής ανάπτυξης και της αυτοτελούς γιγάντωσης της οπτικοακουστικής και ψηφιακής παραγωγής που εκπορεύεται πρωτίστως από τις ΗΠΑ. Ως εκ τούτου, η διεύρυνση του φαινομένου του πολιτισμικού ιμπεριαλισμού, πλήττει δραστικά την άνθηση των ιδιαίτερων εθνικών και περιφερειακών πολιτισμών, επιβάλλοντας ένα πλέγμα τυποποιημένων πολιτισμικών προτύπων, που προβάλλουν τον ατομοκεντρισμό και τον καταναλωτισμό, ως κυρίαρχες αξίες ενός θεμιτού και επιθυμητού παγκοσμιοποιημένου «στυλ ζωής».

Η παγκόσμια διάχυση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού θα ήταν ανέφικτη χωρίς την πρότερη κατίσχυση της πολιτισμικής-ιδεολογικής ηγεμονίας μιας διεθνοποιημένης μαζικής εμπορικής κουλτούρας, που παράγεται στα μητροπολιτικά καπιταλιστικά κέντρα και εξάγεται και καταναλώνεται σχεδόν παντού, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, με την πλούσια αλλά ανεκμετάλλευτη τόσο τη σύγχρονη πολιτιστική δημιουργία όσο και την πολιτιστική κληρονομιά.

Η εξαρτημένη και περιθωριακή θέση της χώρας μας, μέσα στον διεθνή καταμερισμό παραγωγής πολιτισμού, έχει επιφέρει έναν διπλό καταναγκασμό. Από τη μια μεριά, έχει υποβαθμισθεί η γηγενής πολιτιστική παραγωγή υπό το βάρος των εισαγωγών, ενώ η συρρικνωμένη εντόπια παραγωγή τείνει να μιμείται συνεχώς τα κριτήρια των εμπορικά επιτυχημένων συνταγών. Από την άλλη πλευρά, ο εξοβελισμός της χώρας από το διεθνές δίκτυο διακίνησης πολιτισμικών προϊόντων και η απουσία σχεδιασμένης κρατικής πολιτικής προώθησης του πολιτισμού διεθνώς, έχουν στερήσει την αυτόχθονα πολιτισμική δημιουργία από τη συμμετοχή της στο Ευρωπαϊκό και διεθνές πολιτισμικό περιβάλλον. Σ' αυτό το ήδη επιβαρυμένο τοπίο, έχει προστεθεί η ζοφερή συνθήκη που ορίζεται από τις μνημονιακές πολιτικές. ……………..
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως ο κύριος εκφραστής της Αριστεράς και του ρόλου που αυτή έχει διαδραματίσει, διαχρονικά, στον πνευματικό και πολιτιστικό τομέα, προτάσσει μια πολιτιστική πολιτική απαλλαγμένη από τις αγκυλώσεις, τη διαπλοκή, τις πελατειακές σχέσεις και την καθοδηγούμενη “ενιαία άποψη”. Μια πολιτική που δεν αποσκοπεί να κατασκευάσει “οργανικούς” διανοούμενους, δημιουργούς και καλλιτέχνες, ούτε να δημιουργήσει ηγεμονίες. Τουναντίον, στη αιχμή του δόρατος θέτει τη δημιουργία συνθηκών τέτοιων όπου το πνευματικό και καλλιτεχνικό δυναμικό της χώρας αλληλοτροφοδοτείται διαρκώς από τις κοινωνικές δυνάμεις, διαμορφώνοντας ένα αφήγημα στο επίκεντρο του οποίου βρίσκεται η αισθητική συνυφασμένη με την ηθική της διάσταση.... "

Ολόκληρο το κείμενο στο ακόλουθο link. Κι όποιος αντέξει...

http://left.gr/news/i-protasi-toy-syriza-gia-ton-politismo…

εικόνα, πηγή:  LIFO