Η επιτυχία έχει πάντα ένα όνομα

Το Δημοκρατικό Προοδευτικό Φιλελεύθερο Κόμμα των Ciudadanos, μέλος του ALDE, με μόλις δυο - τρεις μήνες ουσιαστικής πολιτικής δραστηριότητας σε εθνικό επίπεδο, πετυχαίνει ένα 9,3% στην Ανδαλουσία, που έχει 6,5 εκατομμύρια ψηφοφόρους, επιβεβαιώνοντας τις αισιόδοξες προβλέψεις. (http://elpais.com/) Σε μια χώρα που στις προηγούμενες εκλογές ο Κεντρώος Φιλελεύθερος χώρος δεν υπήρχε σχεδόν. Οι αναφορές τους: από τον Βίκτωρ Ουγκώ ως τη Γαλλική Επανάσταση και από την οικονομία της αγοράς ως την κοινωνία των ίσων ευκαιριών.

Συνθήματά τους: αλλαγή του εκλογικού νόμου και άνοιγμα της πολιτικής στη μεσαία τάξη για να μην καταλήξει η χώρα σε μια ενδογαμική εξουσία, ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ των πολιτών να ελέγχουν την κυβέρνησή τους όσο και της Κυβέρνησης να δίνει λογαριασμό στους πολίτες, όχι έμμεσους φόρους και επιβαρύνσεις γι' αυτά που οι πολίτες πληρώνουν ήδη φόρους, αποπολιτικιοποίηση της δικαστικής εξουσίας και αποπομπή της διαφθοράς από τα κόμματα, ΦΘΗΝΟΤΕΡΗ δικαιοσύνη για νάχουν πρόσβαση όλοι, ενίσχυση της παραγωγής και της εργασίας και όχι επιδοτήσεων, απλοποίηση των σχέσεων εργασίας, ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα μέσω φορολογικής επιστροφής, ρύθμιση της αγοράς ώστε να υπάρχει ανταγωνισμός σε κάθε τομέα, στήριξη των ανέργων μακράς διάρκειας, ποιοτικές υπηρεσίες υγείας, αναλογικές με το εισόδημα εισφορές των ελεύθερων επαγγελματιών και ενίσχυση όσων ξεκινούν την επιχείρησή τους, καλές υπηρεσίες υγείας για όλους.

Ανάμεσα στα άλλα, το σημαντικότερο για κάθε φιλελεύθερο άνθρωπο: απόλυτη προτεραιότητα στην Παιδεία για όλους. Τον βασικό μηχανισμό που γεννάει δημιουργικούς πολίτες και δημιουργεί ίσες ευκαιρίες σε κάθε κοινωνικό στρώμα, κάθε ηλικία, ανεξαρτήτως προέλευσης. Παράγει ελίτ, μεσαία τάξη, γνώση, καινοτομία, πλούτο και σοβαρή πολιτική.

Οι Podemos φαίνεται πως αποτυπώνουν την άνοδο της παρουσίας τους στο πολιτικό σκηνικό ως δύναμη διαμαρτυρίας, κεφαλαιοποιώντας την οργή για το δικομματικό σύστημα και τα γενικότερα προβλήματα, αλλά μια οργή που μάλλον υποχωρεί, ενώ η χώρα σταθεροποιείται και αναζητά προτάσεις και λύσεις. Παρά την προβολή τους, τις δημόσιες δράσεις και την έμμεση ενίσχυσή τους από τα δυο παραδοσιακά κόμματα, παραμένουν πολιτικά μια απομονωμένη περιθωριακή δύναμη με 15% στην Ανδαλουσία, 20% περίπου σε εθνικό επίπεδο σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ενώ δεν φαίνεται να προσελκύουν κανέναν πιθανό σύμμαχο.

Το σοσιαλιστικό κόμμα κερδίζει στο προπύργιό του διατηρώντας ένα σημαντικό ποσοστό (33%), χωρίς να πετύχει την απόλυτη πλειοψηφία στο τοπικό κοινοβούλιο, ενώ το δεξιό Λαϊκό κόμμα αποδεκατίζεται.

Ο εκλογικός κύκλος μέχρι τις εκλογές στην Ισπανία θα κρατήσει έναν χρόνο, στο τέλος του οποίου η χώρα θα είναι αρκετά διαφορετική.

Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας των CIUDADANOS, ενός φιλελεύθερου κόμματος στον Νότο της Ευρώπης, εκεί που το δικό μας φιλελεύθερο ευρωπαϊκό κέντρο απέτυχε ως τώρα;

Ίσως είναι εν μέρει η λιγότερο δημαγωγική και περισσότερο επιτυχημένη διαχείριση της κρίσης από την (έστω διεφθαρμένη και ακίνητη) πολιτική ελίτ της χώρας, η οποία κατόρθωσε όμως να τη σταθεροποιήσει - χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν πολλές μεταρρυθμίσεις να γίνουν ακόμη.

Ίσως είναι που η οργή, όταν τα πράγματα σταθεροποιούνται, υποχωρεί και σταδιακά επικρατεί η ανάγκη για κάτι νέο, καινοτόμο αλλά και ελπιδοφόρο.

Ίσως γιατί οι CIUDADANOS κατόρθωσαν να συγκροτηθούν ταχύτερα, καλύτερα και να αποφύγουν τις κακοτοπιές, την τριβή με παλιούς πολιτικούς, να προτείνουν μια σαφή ιδεολογική τοποθέτηση χωρίς να φοβηθούν τις λέξεις, και αφού απορρόφησαν τους ψηφοφόρους του παλαιού κέντρου και άρχισαν να προσελκύουν τους νέους και τα δυναμικά στρώματα αλλά και όσους αναζητούν αλλαγή και ταυτόχρονα σταθερότητα.

Ίσως γιατί ο αρχηγός τους είχε την εξυπνάδα να καλέσει δίπλα του μερικούς από τους καλύτερους οικονομολόγους της χώρας από το εξωτερικό για να του προτείνουν τις βασικές ιδέες του προγράμματός του. Αλλά και την τόλμη να φωτογραφηθεί γυμνός απέναντι στον εθνικισμό, προσκαλώντας στο σχέδιό του για τη χώρα, ανεξάρτητα από το πού γεννήθηκαν, τι γλώσσα μιλάνε, τι ρούχα φοράνε.

Όλα αυτά, όμως, δεν θα έφταναν, αν δεν μπορούσαν να προσωποποιηθούν από έναν άνθρωπο.

Η επιτυχία έχει ένα όνομα: λέγεται Albert Rivera.

Χαρισματικός, γεννηθείς το 1979, ετών 36, νομικός, που πρόλαβε να εργαστεί σε Τράπεζα πριν εκλεγεί Πρόεδρος των Ciudadanos στα 27 του και βουλευτής στο Κοινοβούλιο της Καταλονίας το 2010. Με σαφή πολιτική σκέψη και ιδεολογική τοποθέτηση, παλιός πρωταθλητής κολύμβησης. Παιδί οικογένειας που διέθετε ένα μικρό κατάστημα οικιακών συσκευών, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην παλιά συνοικία του λιμανιού της Βαρκελώνης, την Barceloneta. Με καταγωγή από τους παππούδες του από την Ανδαλουσία, Καταλανός δεύτερης γενιάς.

Αντί άλλων κουραστικών σχολίων μπορείτε να βρείτε στους ακόλουθους συνδέσμους την προεκλογική του ομιλία στη Μάλαγα, και δυο συνεντεύξεις σε εθνικά δίκτυα.

Θα πρότεινα να τα δουν και να τα ξαναδούν υφιστάμενοι και επίδοξοι αρχηγοί του φιλελεύθερου κεντρώου χώρου στην Ελλάδα. Κι αν δεν ξέρουν Ισπανικά, ας βάλουν κάποιον να μεταφράζει.

Ίσως έτσι αντιληφθούμε όλοι τι ακριβώς μας λείπει.

Και μέχρι να το βρούμε, ας κάνουν όλοι και καμιά προσπάθεια, μερικά εντατικά, τηρουμένων βέβαια των αναλογιών.

Γιώργος Γιαννούλης-Γιαννουλόπουλος

Η κεντρική ομιλία στη Μάλαγα:

https://www.youtube.com/watch?v=Igmqr5w8UJQ

Δυο συνεντεύξεις σε εθνικά δίκτυα:
https://www.youtube.com/watch?v=C0hEBuc9ymE
https://www.youtube.com/watch?v=9pNOItyZ84M