Τι είναι το κράτος μας;

Η 25η Μαρτίου του 2015 πέρασε κι αυτή όπως τόσες άλλες κοντά διακόσια χρόνια τώρα. Η προβληματική σχέση μας με το πρώτο κράτος στην ιστορία των Ελλήνων, που ιδρύθηκε με την Επανάσταση και το κίνημα του φιλελληνισμού, παραμένει. Το κράτος αυτό οι Έλληνες ποτέ στ' αλήθεια δεν το θεωρήσαμε δικό μας. Ο τρόπος που το αντιμετωπίζουμε έκτοτε δείχνει πως ήταν και παραμένει κάτι ξένο στην ψυχή μας. Κάτι από το οποίο απαιτούμε τα πάντα αλλά δεν αναγνωρίζουμε ευθύνη για τις πράξεις και τις υποχρεώσεις του. Απαιτούμε να μας προσλάβει όλους, να μας ταΐσει, βλέπουμε με κατανόηση τους συμπατριώτες μας που το μαδούν καταπατώντας την περιουσία του ή κλέβοντας τις συντάξεις του, ή πληρώνονται παραπάνω από όσο δικαιολογείται, ενώ δεν αναγνωρίζουμε τα χρέη του, τις διεθνείς υποχρεώσεις του, τη θέση και τις δεσμεύσεις του.

Οι διαχειριστές που εκλέγουμε είναι στον νου μεγάλου μέρους των νεοελλήνων οι απεσταλμένοι τους σε έναν ξένο και εχθρικό τόπο που πάνε να τον λεηλατήσουν για να τους φέρουν πίσω λεφτά, κονδύλια, διορισμούς, δρόμους, σχολεία, νοσοκομεία.

Αυτό εξηγεί και την αδιαφορία μας για τη συμπεριφορά τους απέναντι στη Διοίκηση, στους νόμους, στα Δημόσια οικονομικά. Όλα αυτά δεν αφορούν το κράτος ΜΑΣ. Αφορούν κάποιον άλλον, μια δύναμη κατοχής που τη μισούμε αλλά ταυτόχρονα δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτή. Κάνουμε πως την αγαπάμε, όπως ο κολίγος τον τσιφλικά, για να του τη χώσουμε στην πρώτη ευκαιρία να πάρουμε το τσιφλίκι.

Κατά βάθος, η Ελληνική Επανάσταση ποτέ δεν ολοκληρώθηκε. Παρέμεινε ακίνητη, παγωμένη στον χρόνο, εκείνη τη μέρα στο Ναύπλιο που το μοιραίο βόλι από μανιάτικα χέρια καρφώθηκε στον Ιωάννη Καποδίστρια.

Όπου και να κοιτάξουμε την Ελληνική ιστορία των τελευταίων δύο αιώνων, όποια μνήμη και να ξεθάψουμε, όποια σύγκρουση, όποια νίκη κι όποια συμφορά, αυτή την ανολοκλήρωτη σχέση θα διακρίνουμε. Το τέλος του 18ου αιώνα δεν ήρθε ποτέ ολοκληρωτικά, ώστε να κρατήσουμε τη νοσταλγία του. Και ο 19ος δεν μπήκε ποτέ θριαμβευτής στην ψυχή μας. Ποτέ δεν αποκτήσαμε κράτος δικό μας, γιατί δεν σκοτώσαμε ποτέ τον μονάρχη εντός μας, την ελέω θεού εξουσία στην οποία ανήκουν οι άνθρωποι και από την οποία περιμένουν τα πάντα και γι' αυτό τη λατρεύουν και την καταριούνται για οτιδήποτε.

Τέτοιες μέρες, με τις πομπώδεις κι ακατανόητες παρελάσεις της αλλότριας εξουσίας του, το κράτος μάς θυμίζει πιο έντονα από ποτέ πως η Ελληνική Επανάσταση ακόμη μας στοιχειώνει, μισερή.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος

Εικόνα: "Η δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια",  Διονύσιος Τσόκος, 1850.