Wednesday, February 17, 2016

Να μην αμφιβάλλει κανείς ότι έχουν σχέδιο


Share/Bookmark
Οι τελευταίες δηλώσεις περί "εντάλματος σύλληψης των επιχειρήσεων που φεύγουν" (sic), λες και φεύγουν γιατί το θέλουν, όχι γιατί αλλιώς θα κλείσουν, γίνονται σε συνέχεια των άλλων δηλώσεων (δεν έγινε και τίποτα μωρέ) του υποτίθεται μετριοπαθούς Δραγασάκη, για το κλείσιμο των συνόρων.

Λίγο νωρίτερα οι θεσμοί είχαν υποχρεώσει την Κυβέρνηση να άρει τις φορολογικές διακρίσεις απέναντι σε χώρες με ευνοϊκότερο φορολογικό περιβάλλον, όπως η Βουλγαρία και η Κύπρος, που προσπάθησαν να επιβάλουν για να περιορίσουν τη φυγή.

Οι νόμοι της οικονομίας αντικατοπτρίζουν τους νόμους της επιβίωσης: οι άνθρωποι και οι επιχειρήσεις τείνουν να πάνε εκεί που οι συνθήκες είναι καλύτερες και οι υπηρεσίες που παρέχει το κράτος σε σχέση με το κόστος τους είναι πλέον αποδοτικές.

Μια μη ανταγωνιστική οικονομία έχει δύο τρόπους να αντιμετωπίσει αυτό το φαινόμενο.

Ο ένας είναι να προσαρμόσει τις αμοιβές εργασίας και κεφαλαίου στην ανταγωνιστικότητα του καθενός και ταυτόχρονα να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα των υπηρεσιών του κράτους μειώνοντας ταυτόχρονα το κόστος τους (δηλαδή τους φόρους) ώστε σταδιακά να ανέβουν σε υψηλότερα επίπεδα.

Ο άλλος είναι ο προστατευτισμός:
 α) περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων,
 β) περιορισμοί στην κίνηση εμπορευμάτων και υπηρεσιών (δασμοί και άλλες διαδικασίες περιοριστικές      στην αγορά υπηρεσιών από το εξωτερικό) και 
 γ) περιορισμοί στην κίνηση των προσώπων.

Ο προστατευτισμός ανακουφίζει προσωρινά τους λιγότερο παραγωγικούς τομείς της οικονομίας, ενώ πλήττει τους ανταγωνιστικότερους (όπως και η διαρκής νομισματική υποτίμηση). Το αποτέλεσμα είναι ότι σταδιακά οι λιγότερο ανταγωνιστικοί κερδίζουν έδαφος εσωτερικά έναντι των περισσότερο παραγωγικών τομέων και τελικά το σύνολο του εισερχόμενου και παραγόμενου στη χώρα πλούτου μειώνεται διαρκώς. Όλοι γίνονται μεσοπρόθεσμα διαρκώς φτωχότεροι, κυνηγώντας κάτι που συνεχώς απομακρύνεται.

Το (α) επιβλήθηκε εν μέρει. Όσο όμως τα σύνορα είναι ανοιχτά και δασμοί δεν μπορούν να μπουν, οι άνθρωποι πρακτικά μπορούν να φύγουν με τα χρήματά τους ανά χείρας, μπορούν να κάνουν τις αγορές τους στις γειτονικές χώρες, να πηγαινοέρχονται και να αρνούνται να πληρώσουν διπλή και τριπλή τιμή για την ίδια υπηρεσία ή προϊόν στη χώρα τους, επειδή το κράτος την επιβαρύνει πολλαπλάσια. Τέλος, μπορούν οι ίδιοι και οι επιχειρήσεις τους να φύγουν από τη μη ανταγωνιστική οικονομία για να ζήσουν κάπου αλλού καλύτερα (και εν ειρήνη).

Προφανώς, οι πάνσοφοι έκαναν τη σκέψη "αν κλείσουν τα σύνορα, με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια": όσοι φεύγουν για να αγοράσουν στις γειτονικές χώρες τα χρειαζούμενα θα αντιμετωπίζουν ένα διοικητικό εμπόδιο, θα δυσκολεύονται (διοικητική διαδικασία + χρόνος = πρόσθετο κόστος = δασμός). Όπως και αυτών που εξάγουν στην Ελλάδα θα ανέβει το κόστος τους. Ενώ θα μπορούν να ελέγχουν και όσους εξέρχονται από τη χώρα στη διαδικασία ελέγχου.

Οπότε το προκαλούν να συμβεί, με την εκ πρώτης όψεως απίστευτα ανεύθυνη, αλλά, με μια καλύτερη ανάγνωση, εργαλειακή διαχείριση του προσφυγικού.

Φυσικά, είναι ατελέσφορο. Απλώς θα κερδίσουν χρόνο και θα βαθύνει η καταστροφή, εάν οι Ευρωπαίοι πέσουν στην παγίδα. Ο εγκλεισμός δεν σημαίνει μόνον πως ό,τι παραγωγικό υψηλής προστιθέμενης αξίας παγιδευτεί εντός των συνόρων θα πεθάνει, διότι αφενός η ανταγωνιστικότητα θα δεχθεί ένα ακόμη πλήγμα και αφετέρου διότι θα είναι καταδικασμένο να προσπαθεί να επιβιώσει μόνο στην Ελληνική αγορά. Αλλά σημαίνει, κυρίως, πως όλο και λιγότερα έως τίποτε πλέον δεν θα μπαίνει και κανείς δεν θα εμπορεύεται καν μέσω αυτής. Ποιος διακινεί προϊόντα και υπηρεσίες από ένα κράτος που του βάζει εμπόδια; Ποιος βάζει κάτι ουσιαστικό σε μια χώρα (χρήματα, μια επιχείρηση ή εγκαθίσταται ο ίδιος) από την οποία αντιμετωπίζει όλο και μεγαλύτερες δυσκολίες να φύγει;

Είναι όλο και παραπάνω πανικόβλητοι. Και ως εκ τούτου, όλο και περισσότερο επικίνδυνοι.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος


Δείτε σχετικά και http://katoptra.blogspot.gr/2016/02/buffer-zone.html, Buffer zone






No comments:

Post a Comment