Σε λίγες ώρες κατατίθεται το πολυνομοσχέδιο, στο οποίο υποτίθεται πως θα περιληφθεί η κατάργηση των φόρων υπέρ τρίτων, που σε σημαντικό βαθμό χρηματοδοτούν «ευγενή» και άλλα Ταμεία, κύρια και επικουρικά, με τα χρήματα των καταναλωτών. Καταναλώνεις τσιμέντο, αλεύρι, εισιτήρια, οινόπνευμα, εισάγεις αγαθά, χτίζεις σπίτι και πληρώνεις έμμεσα το ταμείο των αρτοποιών, των νομικών, των μηχανικών, το επικουρικό των ναυτεργατών και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός. Πληρώνεις για τα ταμεία άλλων επιπροσθέτως της εισφοράς στο δικό σου Ταμείο και της εισφοράς στα Ταμεία όλων μέσω του Προϋπολογισμού (δηλαδή των κανονικών φόρων σου, εισοδήματος, ΦΠΑ, ακινήτων κλπ).
Ταυτόχρονα με την κατάργηση των Φόρων Υπέρ Τρίτων συζητούν (όχι τυχαία) την ενοποίηση όλων των επαγγελματικών επικουρικών Ταμείων, μάλλον σε βάρος κάποιου από τα βασικά υφιστάμενα επικουρικά ταμεία.
Θα διακινδυνεύσω λοιπόν μια πρόβλεψη.
Εάν τελικά καταργήσουν τους φόρους υπέρ τρίτων, θα φορτώσουν τα Ταμεία που δεν βγαίνουν από τις εισφορές των ασφαλισμένων τους σε αυτά τα οποία πηγαίνουν καλύτερα μοιράζοντας το κόστος σε όλους, ενώ δεν θα αγγίξουν τις παροχές των ευγενών επικουρικών (πρόωρες συντάξεις και ύψος συντάξεων).
Έτσι την κατάργηση των φόρων υπέρ τρίτων θα την φορτωθούν οι συνταξιούχοι οι οποίοι συνεισέφεραν για μεγαλύτερο διάστημα και περισσότερα χρήματα, καθώς και οι σημερινοί εργαζόμενοι που είναι σε κλάδους με υψηλότερες εισφορές και λιγότερο ευνοϊκές και πολυτελείς συνταξιοδοτικές απολαβές. Προκειμένου να μην αγγιχτούν ιδιαίτερα οι προνομιακές συντάξεις των ευγενών Ταμείων, που χρηματοδοτούνται από φόρους υπέρ τρίτων. Ή να μην επιβαρυνθεί ο προϋπολογισμός με το υπολειπόμενο άνοιγμα και εξαφανιστεί την άλλη στιγμή το περιβόητο «πρωτογενές», σαν τα καλοκαιρινά σχέδια πάνω στην άμμο, μεταμορφωμένο σε λασπώδη πρωτογενή τρύπα.
Η άλλη εκδοχή είναι πως δεν θα καταργήσουν κανέναν φόρο μέχρι να καταργηθούν μόνοι τους, στη Δευτέρα Παρουσία, όταν ο κόσμος δεν θα έχει πλέον μία, για καμιά συναλλαγή, και θα συναλλάσσεται με εθνικά κοχύλια ή με αντιπραγματισμό.
Ίσως αυτή η αμελητέα και αδιάφορη διαφορά είναι η μόνη διαφορετική απόχρωση Κυβέρνησης και Αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία με τον καιρό τείνει κι αυτή να εξομαλυνθεί και να χαθεί στο ενιαίο καθεστωτικό και παρακμιακό μας γκρι.
Μακάρι να βγω ψεύτης.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
Εικόνα: "Η Δευτέρα παρουσία", 17ου αιώνα, από τη Μονή Αγ. Παντελεήμονος του Νομού Ηρακλείου
No comments:
Post a Comment