Αντι-αμερικάνος, αντι-γερμανός, αντι-τούρκος, αντι-βούλγαρος, αντι-σλαβομακεδόνας, αντι-βρετανός, αντι-αλβανός, αντι-αφρικάνος, αντι-μουσουλμάνος, αντι-εβραίος, αντι-καθολικός, αντι-βόσνιος, αντι-ευρωπαίος, αντι … αντί… αντί…. αντί....
Μ’ όλα τούτα τα «αντί» που μαζεύτηκαν στον τόπο αυτό, μ’ όλες αυτές τις φοβίες συνωστισμένες, μ’ όλο τούτο το μίσος, αυτή τη σωρευμένη σιχασιά, μούρθε στον νου η φράση ενός συντηρητικού μεγάλου πατριώτη, του Charles De Gaulle: «Πατριωτισμός είναι να αγαπάς τη χώρα σου. Εθνικισμός είναι να μισείς τη χώρα των άλλων» (Le patriotisme, c'est aimer son pays. Le nationalisme, c'est détester celui des autres.)
Αλλά και τούτη ακόμη η ισχυρή διαπίστωση, κατευθείαν βγαλμένη από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, μου φάνηκε σαν ανεπαρκές, μάταιο ξόρκι.
Η μεγαλοσύνη ενός πολιτισμού και, ταυτόχρονα, η κατακλυσμιαία ισχύς του είναι νομίζω κάτι παραπάνω, όπως δείχνει η ιστορία.
Είναι νάσαι, σαν από τη γενιά του Ομήρου, του Αισχύλου, του Ευριπίδη, του Ηροδότου, ικανός να αγαπήσεις έναν Έκτορα, έναν Πρίαμο, μιαν Ανδρομάχη, μιαν Εκάβη. Είναι να κάνεις δικό σου το όνειρο της Άτοσσας και τον έρωτα της Μήδειας. Είναι να κατορθώσεις να ιστορήσεις με προσπάθεια, κατανόηση και περιέργεια την ιστορία των Περσών, των Σκυθών, των Θρακών, σα νάναι δική σου.
Η μεγαλοσύνη και η δύναμη, πράγμα κατά βάθος το ίδιο, είναι τελικά νάσαι ικανός να εν-νοήσεις, να νοιαστείς, να αγαπήσεις τη χώρα και τον πολιτισμό του Άλλου.
Νάσαι, με δυο λόγια, αληθινά Έλληνας, όποια γλώσσα κι αν μιλάς, όποια κι αν είναι η εθνικότητά σου, ό,τι προγόνους κι αν κουβαλάς, απ' όπου κι αν βαστάει η σκούφια σου.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
Μ’ όλα τούτα τα «αντί» που μαζεύτηκαν στον τόπο αυτό, μ’ όλες αυτές τις φοβίες συνωστισμένες, μ’ όλο τούτο το μίσος, αυτή τη σωρευμένη σιχασιά, μούρθε στον νου η φράση ενός συντηρητικού μεγάλου πατριώτη, του Charles De Gaulle: «Πατριωτισμός είναι να αγαπάς τη χώρα σου. Εθνικισμός είναι να μισείς τη χώρα των άλλων» (Le patriotisme, c'est aimer son pays. Le nationalisme, c'est détester celui des autres.)
Αλλά και τούτη ακόμη η ισχυρή διαπίστωση, κατευθείαν βγαλμένη από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, μου φάνηκε σαν ανεπαρκές, μάταιο ξόρκι.
Η μεγαλοσύνη ενός πολιτισμού και, ταυτόχρονα, η κατακλυσμιαία ισχύς του είναι νομίζω κάτι παραπάνω, όπως δείχνει η ιστορία.
Είναι νάσαι, σαν από τη γενιά του Ομήρου, του Αισχύλου, του Ευριπίδη, του Ηροδότου, ικανός να αγαπήσεις έναν Έκτορα, έναν Πρίαμο, μιαν Ανδρομάχη, μιαν Εκάβη. Είναι να κάνεις δικό σου το όνειρο της Άτοσσας και τον έρωτα της Μήδειας. Είναι να κατορθώσεις να ιστορήσεις με προσπάθεια, κατανόηση και περιέργεια την ιστορία των Περσών, των Σκυθών, των Θρακών, σα νάναι δική σου.
Η μεγαλοσύνη και η δύναμη, πράγμα κατά βάθος το ίδιο, είναι τελικά νάσαι ικανός να εν-νοήσεις, να νοιαστείς, να αγαπήσεις τη χώρα και τον πολιτισμό του Άλλου.
Νάσαι, με δυο λόγια, αληθινά Έλληνας, όποια γλώσσα κι αν μιλάς, όποια κι αν είναι η εθνικότητά σου, ό,τι προγόνους κι αν κουβαλάς, απ' όπου κι αν βαστάει η σκούφια σου.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
No comments:
Post a Comment