Matteo Renzi: παραδίδονται μαθήματα ηγεσίας

Ο Ιταλός πρωθυπουργός, Matteo Renzi, φαίνεται πως έχει αυτό που απαιτείται για να σπρώξει μια χώρα μπροστά: διορατικότητα, αναλυτική ικανότητα, τσαγανό και στόφα ηγέτη.

Με την ανάληψη της πρωθυπουργίας δεν αναλώθηκε σε μάταιες κινήσεις πρόσκαιρης διαχείρισης της χρόνιας οικονομικής αναξιοπιστίας του Ιταλικού κράτους σε μια κατά βάση υγιή και παραγωγική οικονομία. Η αναξιοπιστία αυτή είναι το μόνιμο και κυκλικά επαναλαμβανόμενο αποτέλεσμα της αδυναμίας του θεσμικού πλαισίου των δύο νομοθετικών σωμάτων που, σε συνδυασμό με το εκλογικό σύστημα, δεν επιτρέπει τη συγκρότηση πλειοψηφιών με σαφές στίγμα και πολιτική, ώστε να είναι σε θέση να λάβουν αποφάσεις έγκαιρα και υπεύθυνα και να προχωρήσουν σε αλλαγές στον κατάλληλο χρόνο.

Όποια και να ήταν η πρόσκαιρη πλειοψηφία, ήταν καταδικασμένη να συμβιβαστεί και να καταρρεύσει.

«Σύμφωνα με τον Brunello Rosa, διευθυντή μακρο-στρατηγικής στο Roubini Global Economics, είναι απολύτως κρίσιμο για την Ιταλία προκειμένου να διατηρήσει τον καινούργιο της ρόλο ως αγκυροβόλιο πολιτικής σταθερότητας, να ολοκληρώσει τη μεταμόρφωσή της, που ως τώρα έχει μόνο υποσχεθεί. Αυτό θα απαιτήσει περαιτέρω αποφασιστικότητα, χρόνο και υπομονή από τους Ευρωπαίους εταίρους της Ιταλίας»

Ο Renzi πρώτα εντόπισε το κύριο πρόβλημα της χώρας, αυτό από το οποίο εξαρτώνται όλα τα άλλα, και στη συνέχεια στόχευσε στην καρδιά του, πριν φθαρεί με την ενασχόληση με άλλα ζητήματα που είναι σημαντικά όσο όμως και άλυτα με το παρόν καθεστώς. Στόχευσε σε μια ευρεία συνταγματική μεταρρύθμιση που προβλέπει τον περιορισμό του αριθμού των Γερουσιαστών, που πλέον δεν θα εκλέγονται απευθείας, και του θεσμικού ρόλου της Γερουσίας.

Ο ίδιος είπε ότι «η μεταρρύθμιση αυτή είναι αναγκαία για να ξεκλειδώσει τη χώρα, σαν το pin του τηλεφώνου. Δίχως αυτή η χώρα θα παραμείνει κλειδωμένη»

Κατόρθωσε να συγκεντρώσει μια ευρύτατη πλειοψηφία γύρω από τη συνταγματική μεταρρύθμιση και να ηγηθεί σε αυτήν, που περιλαμβάνει τα περισσότερα κόμματα, ακόμη και τους δεξιόστροφους της Forca Italia του Berlusconi.

Κυρίως όμως κατόρθωσε να επικοινωνήσει με το λαϊκό αίσθημα.

Και στη συνέχεια έβαλε και την Πρωθυπουργία του στη ζυγαριά.

Απαιτούνται δυο ψηφοφορίες και στα δύο Σώματα με πλειοψηφία 2/3 για την έγκριση της μεταρρύθμισης.

Απέναντί του έχει την κόπωση και φυσική αντίσταση ενός καθιερωμένου Σώματος, που καλείται να αποφασίσει να αυτοκαταργηθεί, κατά κάποιο τρόπο, για το καλό της χώρας. Καθώς επίσης και το κίνημα αριστερίστικου λαϊκισμού του Βeppe Grillo, που ευτελίζει τη Δημοκρατία καταθέτοντας χιλιάδες τροπολογίες απαιτώντας τη συζήτησή τους, προσπαθώντας να εξαντλήσει την πλειοψηφία των Γερουσιαστών αλλά και να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά κάθε είδους δυσαρέσκεια των πολιτών.

Πιθανόν ο Ιταλός Πρωθυπουργός να τα καταφέρει. Θα είναι καλό για την Ιταλία, καλό για την Ευρώπη. Ίσως και όχι.

Ο Renzi σε κάθε περίπτωση είναι ήδη κερδισμένος. Παραδίδει μαθήματα ηγεσίας.


Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος

 πηγή πληροφοριών: Financial Times / The Guardian)