Είναι αξιοπρεπές να κλάνεις περήφανες μέντες;

Αρχικά ψηφίζουν για "ανθρωπιστικούς λόγους" μια φωτογραφική (ομολογημένα από τον ίδιο τον υπουργό Δικαιοσύνης) διάταξη για να βγάλουν από τη φυλακή έναν αμετανόητο τρομοκράτη, τον Σάββα Ξηρό, που έχει βάψει τα χέρια του με αίμα Ελλήνων και ξένων πολιτών, καταδικασμένο σε πολλαπλά ισόβια. Ο οποίος είχε την ατυχία (ή έβαλε το χέρι του ο Πανάγαθος, ίσως επειδή ήταν γιος παπά) να του σκάσει στα χέρια η βόμβα που ετοίμαζε όλο αγάπη κι αυταπάρνηση για κάποιον άλλον κι έτσι τραυματίστηκε. Και ξηλώθηκε το κουβάρι της ασύλληπτης 17 Νοέμβρη. Αλλά ακόμη δεν έχει δηλώσει ότι απορρίπτει τις μεθόδους της τρομοκρατίας και δεν έχει ζητήσει συγγνώμη από τις οικογένειες των θυμάτων για τον πόνο που προκάλεσε.

Δεν σκαμπάζουν όμως καθόλου οι Κυβερνήτες μας από τη Διεθνή πρακτική απέναντι στην τρομοκρατία. Δεν κατανοούν ότι μπορεί οι ίδιοι να μη σέβονται τη μνήμη των Ελλήνων νεκρών,  δεν υπολογίζουν όμως ότι οι χώρες που σέβονται τους πολίτες τους και τη μνήμη τους (οι ΗΠΑ, εν προκειμένω) δεν υπάρχει περίπτωση να το ανεχτούν. Ούτε κατά διάνοια. Και μάλιστα χώρες τη στήριξη των οποίων έχει απόλυτη ανάγκη η Ελλάδα.

Δεν ακούν τις αντιδράσεις των συγγενών των δολοφονημένων. Δεν κατανοούν ούτε τις διπλωματικές προειδοποιήσεις για να το πάρουν πίσω πριν αναγκαστούν να εκτεθούν (δηλαδή να εκτεθεί η χώρα). Έτσι μετά την ανακοίνωση εις μνήμην του νεκρού Αμερικανού της Αμερικανικής πρεσβείας, έρχεται η απόφαση των ΗΠΑ να εντάξουν τον Χρ. Ξηρό  και τον Ν. Μαζιώτη στη λίστα διεθνών τρομοκρατών με βάση το Εκτελεστικό Διάταγμα 13224, μαζί με τηλεφωνήματα του Αμερικανού ΥΠΕΞ στον Πρωθυπουργό για να του δώσει να καταλάβει τη σημασία του θέματος και, τελικά, αφού όλα αποτυγχάνουν, έρχεται  με τον πιο επίσημο τρόπο δήλωση  του πρέσβη κ. Πιρς για "μη φιλική ενέργεια".

Αναρωτιέται κανείς, τι καταλαβαίνουν από Διεθνή πολιτική και ισορροπίες οι άνθρωποι αυτοί; με ποιον παίζουν  σε Διεθνές επίπεδο όταν το μέλλον όλων μας κρέμεται από μια κλωστή; Για ποιον νοιάζονται; Από ποιον αναζητούν στήριξη; Από τη Διεθνή κοινότητα ή τους "κουκουλοφόρους" και τους αυταρχικούς, βίαιους «αντιεξουσιαστές»;

Και τι κάνουν λοιπόν όταν καταλαβαίνουν πως δεν τους παίρνει; Βάζουν την ουρά κάτω από τα σκέλια.   

Διαμηνύουν ότι η ψήφιση της διάταξης για την αποφυλάκιση καταδικασθέντων με υψηλό ποσοστό αναπηρίας δεν συνεπάγεται την άμεση αποφυλάκιση του Σάββα Ξηρού. Λένε πως «θα μεσολαβήσει μια "βραδεία διαδικασία", η οποία περιλαμβάνει και την προκήρυξη διαγωνισμού για την εφαρμογή του συστήματος παρακολούθησης κρατουμένων σε κατ’ οίκον περιορισμό με βραχιολάκια―και αυτή χρονοβόρα, καθώς και ότι στο ενδιάμεσο "μπορεί να επικρατήσουν δεύτερες σκέψεις" » και άλλες γελοιότητες. "Ε, ξέρετε δεν το εννοούσαμε ακριβώς έτσι, κατά λάθος το ψηφίσαμε, μόνο του μπήκε στο νομοσχέδιο, θα το ξανασκεφτούμε κάπως, δώστε μας λίγο χρόνο (αυτό το τελευταίο το ακούμε εδώ και τρεις μήνες) είμεθα και ολίγον αργόστροφοι". 

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι χαίρεται που οι Παρασκευόπουλοι και οι Κοτζιάδες έγιναν ρόμπες και ψάχνουν γελοίες δικαιολογίες για να καθυστερήσουν τις συνέπειες των πράξεών τους, διακωμωδώντας τις αποφάσεις και τους νόμους που ψηφίζει το Κοινοβούλιο. Ο τελευταίος μάλιστα, που είχε δει παλαιότερα σε κείμενα και βιβλία με κατανόηση την "ένοπλη πάλη" στον δρόμο για το πέρασμα στον σοσιαλισμό, μάλλον θα φέρει βαρέως την ξεφτίλα,

Θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς πως θάπρεπε να χαιρόμαστε  που αναγκάστηκαν να δηλώσουν πως θα πάρουν  πίσω μια προσβλητική για τη Δημοκρατία και για τα θύματα της τρομοκρατίας απόφαση. Πως είναι θετικό ότι δεν θα εφαρμόσουν έναν νόμο του κράτους χρησιμοποιώντας προσχήματα.

Δεν είναι καθόλου σωστό.

Υπάρχουν δυο πιθανότητες.

Είτε η διάταξη είναι δίκαιη, ανθρωπιστική και σωστή, οπότε η κυβέρνηση οφείλει να την υπερασπιστεί μέχρι τέλους και να την εφαρμόσει.

Είτε είναι λάθος. Οπότε οφείλει να την αλλάξει δια νόμου και οι υπεύθυνοι θα πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη και να παραιτηθούν για να προστατεύσουν τη χώρα και την αξιοπρέπεια κάθε ενός από τους πολίτες της.

Όταν η κυβέρνηση της χώρας δεν παίρνει αποφάσεις έχοντας κατά νου το κράτος δικαίου και την απόδοση δικαιοσύνης, την προστασία της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας, της μνήμης των δολοφονημένων πολιτών της, ούτε καν τα συμφέροντά της και τη διεθνή κοινότητα, αλλά αποφασίζει για σοβαρά ζητήματα έχοντας κατά νου εξτρεμιστικές μειοψηφίες και κουκουλοφόρους, τότε είναι μια κυβέρνηση επικίνδυνη.

Και οι μισο-υποχωρήσεις και τα μισόλογα όταν τα βρίσκει σκούρα, ντροπιάζουν τη χώρα, όχι την ίδια.  Και την καθιστούν ακόμη πιο αναξιόπιστη, ακόμη πιο επικίνδυνη.

Δεν μπορώ να χαρώ που η κυβέρνηση της χώρας μου έκανε τον μάγκα εις βάρος μας και μετά «έκλασε περήφανες μέντες», πάλι εις βάρος μας, στα δικά μας μούτρα. Δεν μπορώ να χαρώ γιατί η Κυβέρνηση καταδικάζει κάθε Έλληνα πολίτη στη διεθνή περιφρόνηση. 

Γιώργος Γιαννούλης-Γιαννουλόπουλος 

Πηγή πληροφοριών 

Νέα οξεία αντίδραση της Ουάσιγκτον, για τον Χρ. Ξηρό (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Τότε που ο Ν. Κοτζιάς ήταν γκαουλάιτερ δύο σταλινικών δικτατοριών (The Athens review of books)