Στη δική μας γενιά έτυχε να είναι η πρώτη που μεγάλωσε με αυτή την επιδημία που εμφανίστηκε σαν άγνωστο κακό, στην εφηβεία μας και στα πρώτα χρόνια της νεότητας, στις αρχές της δεκαετίας του '80. Στοίχειωσε την καθημερινότητα και τους έρωτές μας ο φόβος του αγνώστου δολοφόνου. Άλλαξε συμπεριφορές, εγκαταστάθηκε ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατό μας. Ένας αόρατος τρίτος εξολοθρευτής τρύπωσε ανάμεσα στους ερωτικούς συντρόφους στις πιο ιδιωτικές κι ελεύθερες στιγμές της ανθρώπινης επαφής. Πέρασαν αρκετά δύσκολα κι επικίνδυνα χρόνια, έφυγαν φίλοι, γνωστοί, άνθρωποι που θαυμάζαμε, στα χρόνια της νεότητας τους ή και της ωριμότητας, μέχρι να μάθουμε τελικά τι ήταν και πώς λειτουργεί και μεταδίδεται αυτός ο μικροσκοπικός δολοφόνος.
Ιός. Πράγμα σχεδόν ζωντανό. Μια ελάχιστη μορφή ζωής που υπάρχει μόνο σε συνάρτηση με κάποια άλλη, την οποία ενίοτε εξοντώνει.
Το κόκκινο αυτό συμβολάκι, η κόκκινη κορδέλα, που επινοήθηκε από τον ζωγράφο Franck Moore και τους Visual Aids Artists Caucus, φορεμένο στη μεριά της καρδιάς για την αλληλεγγύη με τους ασθενείς και τους ανθρώπους που χάθηκαν από τον HIV, έγινε το σύμβολο μιας γενιάς κι ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα σύμβολα για τις γενιές που ακολούθησαν.
Σήμερα είναι αναμφίβολα καλύτερα τα πράγματα. Η σύγχρονη επιστήμη κατόρθωσε να περιορίσει τις συνέπειες, να κατανοήσει τη λειτουργία, να μετατρέψει τον HIV σε μια χρόνια ασθένεια. Νικήσαμε τον φόβο και ακόμη παραπάνω. Κερδίσαμε οι άνθρωποι, κάτω από την απειλή του θανάτου, μια καινούργια ειλικρίνεια. Κάναμε βήματα για την αποδοχή του άλλου, της διαφορετικής σεξουαλικότητας, για την αποδοχή της πολλαπλής πραγματικότητας των ανθρώπινων σχέσεων, τις διάφορες μορφές οικογένειας. Κάτω από την απειλή που συνιστούσε ο φονικός ιός, ήρθαν τα πράγματα στο φως, Έπρεπε να ρυθμιστούν έννομες σχέσεις ζευγαριών που αρρώσταινε ή έφευγε ο ένας σύντροφος και ο άλλος δεν μπορούσε να τον δει στο νοσοκομείο ή δεν είχε δικαιώματα στο κοινό σπίτι. Η κοινωνία συνειδητοποίησε σταδιακά, μέσα από ένα μεγάλο κίνημα που ακόμη εξελίσσεται, πόσο είχε ήδη αλλάξει η ίδια. Αναπτύχθηκε τελικά μια νέα αλληλεγγύη και μια νέα ελευθερία, μια νέα αλήθεια.
H πρόοδος της επιστήμης στη μάχη με τον HIV και η μαζική επένδυση στην έρευνα έφεραν και άλλες ανακαλύψεις, που βελτίωσαν τη δυνατότητα αντιμετώπισης και πολλών άλλων ασθενειών. Από τις φονικές ηπατίτιδες, τη γρίπη, ως τον έμπολα.
Να θυμηθούμε επίσης σήμερα πως o ένας στους τρεις από τους 298 επιβάτες της μοιραίας πτήσης MH17 από το Amsterdam στην Kuala Lumpur, που καταρρίφθηκε από πουτινικούς εθνικιστές πάνω από την Ανατολική Ουκρανία την 17η Ιουλίου του έτους που σε λίγο φεύγει, ήταν κορυφαίοι ειδικοί επιστήμονες στην μάχη κατά του HIV που μετέβαιναν σε διεθνές συνέδριο στην πρωτεύουσα της Μαλαισίας.
Η μάχη κατά του AIDS όμως συνεχίζεται, παρά τις απώλειες.
Last but not least:
Μπορεί η επιστήμη να έχει μετατρέψει πλέον τον HIV σε μια χρόνια ασθένεια με την οποία οι άνθρωποι ζουν μέχρι τα γεράματά τους, αλλά το πιο σημαντικό για όλους, και ιδιαίτερα για τους νεότερους, παραμένει. Η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη.
Το "σκουφάκι" και τον νου σας!
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
No comments:
Post a Comment