Η Ρωσία είναι μια μεγάλη χώρα. Με πολύ σημαντικές πηγές ενέργειας, ορυκτό πλούτο και πολύ μικρότερη εξάρτηση από το διεθνές εμπόριο ως προς τις εισαγωγές της, από ό,τι έχει η Ελλάδα.
Κι όμως, αρκεί μια μικρή αναποδιά, όταν ο πλούτος σου στηρίζεται κυρίως στα πετρέλαια κι όχι στην πώληση προϊόντων, τεχνογνωσίας και ανταγωνιστικών υπηρεσιών, αρκεί να απλώσεις τα πόδια σου λίγο παραπέρα από εκεί που φτάνει το στρώμα σου, στρατιωτικά, πολιτικά, καταναλωτικά, για να σαρώσουν το νόμισμά σου οι άνεμοι των διεθνών αγορών.
Μετά από 4,5 δισεκατομμύρια δολάρια που δαπάνησε ανεπιτυχώς η Ρωσική Κεντρική Τράπεζα για να στηρίξει το ρούβλι συνδεδεμένο στο δολάριο και το ευρώ, εγκατέλειψε την προσπάθεια και μαζί και το νόμισμα στην τύχη του.
Μείον 45% η αξία του ρουβλίου από την αρχή του έτους, ασυγκράτητος ο πληθωρισμός στο 10%, παρά τα υψηλά επιτόκια της κεντρικής τράπεζας πάνω από 10,5% που βυθίζουν την οικονομία στην ύφεση. 4,5% προβλέπεται η μείωση του ΑΕΠ για το 2015 στη μεγάλη αυτή χώρα, εάν η τιμή του brent μείνει στα 60 δολάρια το βαρέλι.
Και, φυσικά, δεν είναι οι ολιγάρχες που χάνουν κυρίως. Αυτοί έχουν τα κεφάλαιά τους σε δολάρια, χρυσό, ευρώ. Όσοι βλέπουν να μη φτάνουν τα ρούβλια του μισθού τους για να αγοράσουν ό,τι αγόραζαν λίγο πριν, να χάνει αξία το σπίτι τους ή η περιουσία τους, αυτοί πληρώνουν τη νύφη του μύθου της Ρωσικής αυτοκρατορίας.
Σκεφτείτε τώρα μια χώρα πολύ μικρότερη, που, λόγω μεγέθους, εξειδίκευσης αλλά και αποβιομηχάνισης, εξαρτάται απόλυτα από το διεθνές εμπόριο για βασικά καταναλωτικά αγαθά αλλά και για το σύνολο σχεδόν των παραγωγικών/επενδυτικών αγαθών της (πρώτες ύλες, πετρέλαιο, μηχανήματα), μια χώρα χωρίς πρόσβαση σε κεφάλαια σε ισχυρό νόμισμα με το οποίο μπορεί να αγοράσει αυτά που έχει ανάγκη για να παράγει, χωρίς ανταγωνιστική παραγωγική βάση, τεχνολογία, έρευνα, τεχνογνωσία, σημαντικές πρώτες ύλες, πόσο ακριβά μπορεί να πληρώσει τη φενάκη, το μεγάλο ψέμα της εθνικής κυριαρχίας.
Τι σπουδαίο πράγμα τελικά τούτη η "εθνική κυριαρχία", τι πουκάμισο αδειανό, τι παραμύθι!
Χρήσιμο ψέμα όμως για ορισμένους: για τους ολιγάρχες, τους αυταρχικούς, τους εθνικούς κοτζαμπάσηδες. Γιατί η αρρωστημένη εθνική μοναξιά επιτρέπει στο κάθε λαμόγιο (το μόνο που απομένει αληθινά εθνικό) να απομυζά περισσότερα από περισσότερους φτωχότερους. «Κυρίαρχους» πλέον της εθνικής τους αδυναμίας και πεισμωμένης μιζέριας.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
No comments:
Post a Comment