Η χώρα μας εδώ και δυο χρόνια που μαίνεται ο πόλεμος δεν έχει αναλάβει καμιά σοβαρή διεθνή διπλωματική πρωτοβουλία ή/και προς την Ευρωπαϊκή Ένωση για τη συζήτηση της στρατηγικής αντιμετώπισης της Συριακής κρίσης και την από κοινού υποδοχή των καταδιωγμένων.
Η Ελλάδα οφείλει άμεσα και χωρίς χρονοβόρες διαδικασίες να τιμήσει την ανθρωπιστική της υποχρέωση και τις διεθνείς συνθήκες που έχει υπογράψει και με πρωτοβουλία της Κυβέρνησης να χορηγήσει τώρα, πριν η κατάσταση πάρει άλλη τροπή και γίνει αντικείμενο κομματικής εκμετάλλευσης και σκοπιμοτήτων, πολιτικό άσυλο στους ανθρώπους αυτούς, που προέρχονται επιπλέον από έναν φίλο, πολιτισμένο και οικείο λαό. Έναν λαό που είναι απόγονος Φοινίκων, Ελλήνων, Ασσυρίων, Αράβων, σταυροφόρων από κάθε γωνιά της Ευρώπης, Φράγκων, Ιρλανδών, Ισπανών, Βενετσιάνων, Γενοβέζων. Άνθρωποι που λίγο καιρό πριν ζούσαν μια φυσιολογική αστική ζωή σε μια σχετικά ανεπτυγμένη χώρα, με τις οικογένειές τους, τις ανθρώπινες φιλοδοξίες και όνειρά τους, σε μια δυτικότροπη χώρα που έμοιαζε αρκετά με την Ελλάδα της εποχής του '70.
Όφειλε ήδη η χώρα μας να έχει αναλάβει διπλωματική δράση εντός της Ε.Ε. με συγκεκριμένες προτάσεις για μια Ευρωπαϊκή πρωτοβουλία για την επίλυση της Συριακής κρίσης, που εξελίσσεται στη μεγαλύτερη καταστροφή στη μεταπολεμική ιστορία, τόσο για τους ανθρώπους όσο και για την πολιτιστική κληρονομιά της ανθρωπότητας.
Οπλισμένη με το ηθικό πλεονέκτημα ότι τηρεί τις υποχρεώσεις της στο ακέραιο η ίδια και αφοπλίζοντας τους εκμεταλλευτές της ανθρώπινης δυστυχίας, όφειλε η Κυβέρνηση να θέσει επιτακτικά το ζήτημα της υποδοχής και σωτηρίας των Σύριων προσφύγων στην Ευρώπη, η οποία πρέπει να τεθεί μπρος στις δικές της ευθύνες. Κινητοποιώντας και την Ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, που ήδη έχει αρχίσει να ευαισθητοποιείται, τόσο για τη συγκέντρωση πόρων για την αξιοπρεπή υποδοχή και στήριξη των προσφύγων όσο και για τη συμμετοχή στην υποδοχή και των άλλων Ευρωπαϊκών κρατών. Να κινητοποιήσει και τον Ευρωπαίο Επίτροπο, αρμόδιο για αυτά τα ζητήματα, που τυχαίνει να είναι Έλληνας (ναι, τον κύριο Τίποτα τον Πομφόλυγα, που έχει επιλέξει τη γενναία στάση της πάπιας, όπως έκανε πάντα στα δύσκολα).
Να είναι σίγουρη πως με έναν τέτοιο λόγο και πράξεις θα έβρισκε πολλούς συμμάχους και στις κυβερνήσεις και στα διεθνή media. Και οι Έλληνες, λαός προσφύγων οι ίδιοι, θα αισθάνονταν περήφανοι για τη στάση της. Επιπροσθέτως, η χώρα που θα δράσει κατάλληλα σήμερα, ιδιαίτερα αν αυτή είναι μια φίλη χώρα όπως η Ελλάδα, θα είναι και αυτή που θα έχει και μεγαλύτερο όφελος από τη φιλία του Συριακού λαού και τους δεσμούς που δημιουργούνται, στην ανοικοδόμηση που αναπόφευκτα, αργά ή γρήγορα, θα ακολουθήσει.
Η παθητική αντιμετώπιση αλά ελληνικά, το να αφήνει την υπόθεση να χρονίσει, οι νομικίστικες δικαιολογίες, η ανικανότητα, αναποφασιστικότητα και αφερεγγυότητα, ο φόβος της απόφασης, η έλλειψη πρωτοβουλίας, δεν λύνουν τα προβλήματα. Απλώς τα κάνουν οξύτερα και αυτά κακοφορμίζουν εις βάρος και των προσφύγων και της χώρας.
Η μοιρολατρική στάση της Κυβέρνησης ανοίγει διάπλατα την πόρτα της λαϊκίστικης εκμετάλλευσης του ανθρώπινου πόνου από μια άθλια αντιπολίτευση και από τους εμπόρους της ανθρώπινης δυστυχίας που την πωλούν μαζί με τις ιδεοληψίες τους. Ενώ εκθέτει τη χώρα και κάθε έναν από εμάς απέναντι στη διεθνή κοινότητα και, κυρίως, απέναντι στη συνείδησή μας.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
Για όποιον ενδιαφέρεται προγενέστερα άρθρα και δημοσιεύσεις μου σχετικά με το θέμα της Συρίας:
No comments:
Post a Comment