Η κυβέρνηση λοιπόν ανακάλυψε, ως εκ θαύματος, ότι κάποιοι ανεξάρτητοι δημόσιοι φορείς έχουν ρευστά διαθέσιμα, προϊόν της λειτουργίας τους (τα οποία τους ανήκουν βεβαίως-βεβαίως και πρέπει να τα αξιοποιήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για την εξυπηρέτηση των στόχων και της λειτουργίας του κάθε φορέα, καθώς προέρχονται από τους φορολογούμενους ή επιχειρήσεις που τα έχουν καταβάλει γα τον σκοπό αυτό).
«Το Δημόσιο θα συνάπτει συμφωνίες repos με αντισυμβαλλόμενους φορείς της Γενικής Κυβέρνησης, που θα επενδύουν συγκεκριμένο ποσό για χρονική διάρκεια ημερών, εβδομάδων ή μηνών, με ανάλογο επιτόκιο αγοράς. Το υπουργείο τονίζει πως δεν επιβαρύνεται το δημόσιο χρέος ή το έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης, αφού οι δαπάνες του Δημοσίου για τόκους, αυτόματα μετατρέπονται σε έσοδα των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης. Την ίδια ώρα υποστηρίζει πως η συγκεκριμένη μέθοδος αποφέρει όφελος, της τάξης των 27 εκατ. ευρώ εάν εφαρμοστεί για το σύνολο των 3 δισ. ευρώ της «λευκής τρύπας», σε σχέση με το κόστος για το Δημόσιο από τον δανεισμό μέσω εντόκων γραμματίων.
Στελέχη του οικονομικού επιτελείου ξεκαθαρίζουν πως τα ταμειακά διαθέσιμα που θα αξιοποιηθούν δεν αφορούν σε καμία περίπτωση διαθέσιμα ασφαλιστικών ταμείων, ενώ υποστηρίζουν πως πρόκειται για πράξεις αμοιβαία επωφελείς που θα έχουν ως εγγύηση τίτλους του Δημοσίου και θα γίνονται με ανταγωνιστικά επιτόκια.
Τα διαθέσιμα αυτά «κάπου πρέπει να τοποθετούνται για να μη λιμνάζουν και να έχουν αποδόσεις», λένε οι ίδιες πηγές, και εκτιμούν πως με δεδομένο το ισχύον θεσμικό πλαίσιο, η ασφαλέστερη βραχυπρόθεσμη τοποθέτηση είναι αυτή με εγγύηση τίτλων του Δημοσίου. «Αν δεν τοποθετούνται κάπου, τότε πολύ απλά χάνουν χρήματα. Αν τοποθετούνται σε καταθετικούς λογαριασμούς τραπεζών δεν έχουν την εγγύηση των τίτλων του ΕΔ τιμολογημένων σε συνθήκες αγοράς έτσι όπως προσφέρεται στο συγκεκριμένο προϊόν», σημειώνουν χαρακτηριστικά, τονίζοντας πως η μέθοδος αυτή διαφοροποιείται από τις εκδόσεις εντόκων.
Τα έντοκα εκδίδονται στη βάση εγκεκριμένου δανειακού προγράμματος για την κάλυψη χρηματοδοτικών αναγκών, ενώ το νέο προϊόν εντάσσεται στη βραχυπρόθεσμη διαχείριση ρευστότητας.» πηγή imerisia.gr
Τι κάνουν αυτά τα χρήματα μέχρι τώρα οι φορείς;
Tα τοποθετούν σε λογαριασμούς στις τράπεζες, και προσμετρούνται στο ενεργητικό των τραπεζών (μαζί με τις άλλες καταθέσεις των πολιτών και επιχειρήσεων) έναντι των δανείων. Οι οποίες τράπεζες με την σειρά τους μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν για να δώσουν τα λίγα δάνεια που δίνουν στην πραγματική οικονομία (αν δεν προλάβει να τα αρπάξει με έντοκα γραμμάτια το Δημόσιο και με θαλασσοδάνεια οι κολλητοί) ή για να καλύψουν τις ανάγκες που έχουν σε ίδια κεφάλαια και να μην καταρρεύσουν και να μην καταφύγουν στα ρέστα του ΤΧΣ (που και αυτά τα εποφθαλμιά το "πλεονασματικό" μας κράτος) και στη συνέχεια να μην πάνε στον νέο μηχανισμό που προβλέπει και κούρεμα καταθέσεων.
Θαυμάστε λογική: Κατά την κυβέρνηση όταν οι καταθέσεις βρίσκονται στις τράπεζες «λιμνάζουν» ενώ σε repos ρέουν στο ποτάμι της παραγωγής!
Τι κάνει λοιπόν η κυβέρνηση που βρήκε το "ξεχασμένο λεφτόδεντρο";
Αρπάζει δια της βίας τα χρήματα των φορέων από τις καταθέσεις των τραπεζών και τα κάνει ομόλογα του ελληνικού δημοσίου. Με τη γνωστή εγγυημένη τους ασφάλεια. Και επιτόκια δανεισμού ό,τι γουστάρει (εκτός διεθνών αγορών ό,τι θες λες) και προφανώς πολύ κάτω από αυτά που θα πλήρωνε σε όποιον τυχόν αγόραζε ελληνικά ομόλογα με τη σημερινή κατάσταση αναξιοπιστίας, αν βρίσκονταν κανείς να τη δανείσει. Δηλαδή αφαιρεί ρευστότητα από την αγορά για να καλύψει τις δαπάνες του Δημοσίου (ως τις εκλογές και μετά γαία πυρί μειχθήτω).
Να θυμίσουμε ότι οι διοικήσεις των φορέων έχουν νομικά την υποχρέωση να κάνουν την καλύτερη και πιο συμφέρουσα για τους ίδιους τους φορείς διαχείριση (δηλαδή καταρχήν την ασφαλέστερη). Έστω κι αν πρέπει να τα βάλουν στην Ελβετία για να τα διαφυλάξουν. Οτιδήποτε άλλο έχει ένα όνομα: απιστία.
Όσο για την κυβέρνηση, ενώ υποκρίνεται ότι προσπαθεί να βρει 1-2 δισεκατομμύρια για να μπορέσει να καλύψει τις κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών που η ίδια φαλίρισε, ώστε να παρέχουν κάποια ρευστότητα στην αγορά, κανένα δάνειο στους πολίτες και στις επιχειρήσεις, μπας και κινηθεί κάτι, μήπως και σωθεί τίποτα, δίνει ακόμη μια σπρωξιά στον γκρεμό και στις τράπεζες και στους καταθέτες και στην ιδιωτική οικονομία.
Πόσο απέχει αυτό από τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για άμεση κατάσχεση (υποχρεωτική χρήση από το κράτος για χρηματοδότηση του δημοσίου και των δράσεών του, φορολόγηση του κεφαλαίου κλπ) των καταθέσεων των πολιτών; Εκείνοι το λένε στα ίσα κι οι πρασινομπλέ το κάνουν ήδη στα μουλωχτά.
Παίρνουμε φόρα και πάμε...
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
No comments:
Post a Comment