Ένα ολοένα και μεγαλύτερο μέρος των αποφάσεων που αφορούν την καθημερινότητά μας, την επιχειρηματικότητα, τις επενδύσεις, τις οικονομικές σχέσεις με τρίτες χώρες, τις αναθέσεις έργων και δημόσιων συμβάσεων, των δικτύων , των υποδομών, της δικαιοσύνης, από τις διαδικασίες λειτουργίας της Δημοκρατίας και της λήψης αποφάσεων έως το ρυθμιστικό πλαίσιο των αγορών και θέματα περιβάλλοντος, ενέργειας, μετανάστευσης, κατεύθυνσης των εθνικών και κοινοτικών πόρων, και δεκάδες άλλα, λαμβάνεται πλέον στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Ο διαφανέστερος των οποίων και πλέον αντιπροσωπευτικός των πολιτών της Ευρώπης είναι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η διαδικασία διαβούλευσης με το Εκτελεστικό όργανο (την Ευρωπαϊκή Επιτροπή) και με το άλλο νομοθετικό σώμα, το Συμβούλιο, όπου αντιπροσωπεύονται οι Κυβερνήσεις των Κρατών μελών, είναι μακρά, τεχνική και εξειδικευμένη για κάθε θέμα. Η συμβολή σε αυτή τη συζήτηση, με στόχο να επηρεάσει κανείς τις αποφάσεις και να εκμαιεύσει συμβιβασμούς χρήσιμους τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ελλάδα, απαιτεί τη διαρκή συμμετοχή, παρέμβαση, ενασχόληση, απασχόληση ειδικών, συζητήσεις, δημόσιες διαβουλεύσεις.
Το lobbying δεν έχει την καθ’ ημάς έννοια του παζαριού και μικροεξυπηρετήσεων, αλλά το νόημα της συζήτησης με τους stakeholders και στη συνέχεια της επεξεργασίας αξιόπιστων προτάσεων και λύσεων στην κατεύθυνση των πεποιθήσεων κάθε ομάδας για την Ευρώπη, αλλά και της χρήσης των μηχανισμών για προώθηση και εθνικών συμφερόντων. Η διαδικασία προχωρά μέσα από την επίπονη αναζήτηση τεχνικών συμβιβασμών, με βάση τον οργανωμένο διάλογο, τον οποίο αναλαμβάνει να συντονίσει ένας rapporteur. Η διαδικασία αυτή είναι πάγια σε κάθε επίπεδο της διαδικασίας λήψης αποφάσεων στα κοινοτικά όργανα.
Πριν λίγες μέρες συνεδρίασε η αρμόδια Επιτροπή και εγκρίθηκε ένα θέμα που αφορά τη διαφάνεια και τη διαδικασία διαβούλευσης του Ευρωπαϊκού με τα Εθνικά Κοινοβούλια, όπως έχει προσδιοριστεί στο πλαίσιο της εφαρμογής της αρχής της subsidiarity. Σημαντική για την κατανόηση και λήψη των αποφάσεων με διαφάνεια και εγγύτερα στους πολίτες. Για τη συμμετοχική δημοκρατία, δηλαδή.
Στη διαδικασία αυτή συνεισέφεραν πολλοί βουλευτές από πολλές χώρες, στο πλαίσιο της συμμετοχής τους στην αρμόδια Επιτροπή. Ο δικός μας κ. Δρούτσας, επιφανές μέλος της ομάδας των σοσιαλδημοκρατών, ήταν απών στην ψηφοφορία (όπου το report εγκρίθηκε με πλειοψηφία 14 έναντι 8). Μάλλον δεν είχε άποψη ή είχε άλλες πιο σοβαρές ασχολίες.
Ταυτόχρονα πληροφορήθηκα πως ο αρμόδιος Έλληνας Υπουργός (ο μέγας μεταρρυθμιστής από τζάκι) καυχιέται πως κατάφερε να μειώσει κατά 40.000 ευρώ !!!! (ή κάτι τέτοιο) τις ήδη χαμηλές δαπάνες για ταξίδια και συναντήσεις. Μπράβο!!! Σωθήκαμε.
Έτσι οι θέσεις των Ελλήνων υπαλλήλων στο τραπέζι των διαβουλεύσεων του Συμβουλίου (του άλλου νομοθετικού σώματος όπου εκπροσωπούνται οι Κυβερνήσεις) μένουν συχνά πλέον κενές. Η στενή διακρατική συνεργασία των διοικήσεων είναι ο βασικός ιμάντας μεταφοράς τεχνογνωσίας, συγκρότησης δικτύων και λήψης κρίσιμων για τα συμφέροντα της χώρας αποφάσεων. Η ανάπτυξη ικανών στελεχών της Διοίκησης για την παρακολούθηση των θεμάτων και επεξεργασία θέσεων και προτάσεων είναι ο βασικός παράγοντας που καθορίζει το μέγεθος της περίφημης «εθνικής ανεξαρτησίας». Αν δεν είσαι σε θέση να αρθρώσεις λέξη, με βάση τις διαδικασίες και τους κανόνες και όχι τον τσαμπουκά ή, ακόμη χειρότερα, όταν απέχεις χαριτωμένα, τότε θα υποστείς τις αποφάσεις άλλων. Και μετά θα παραπονιέσαι γιατί στη φόρεσαν, οι κακοί γερμαναράδες και οι βρωμοσκανδιναβοί που μας επιβουλεύονται οι άθλιοι, αλλά ακόμη και οι «φίλοι» του Νότου, οι γείτονες Ιταλοί και Ισπανοί και Πορτογάλοι.
Ο πλέον κρίσιμος μηχανισμός συμβολής της Ελλάδας με τις δικές της ιδέες στην οικοδόμηση της Ευρώπης αυτοακυρώνεται και καταργείται.
Ο ίδιος υπουργός διαθέτει έναν στρατό, μια παραδιοίκηση, από μετακλητούς και πρόσθετους στο γραφείο του, οι οποίοι ασχολούνται επί παντός επιστητού. Επί κάθε θέματος που είναι θέμα της Διοίκησης. Η αμοιβή καναδυό μόνο από τους συμβούλους τούτους ξεπερνάει το ποσό των 40 χιλιάδων ευρώ, το οποίο σημαίνει σαράντα περίπου συμμετοχές λιγότερες στις συζητήσεις. Σαράντα άδειες ελληνικές καρέκλες που προστίθενται στην αδειανή του κάθε κυρίου Δρούτσα. Που, κι όταν γεμίζουν, συχνά καταλαμβάνονται από εναλλασσόμενους κομματικούς εγκάθετους. Κι έτσι και που κάθονται πάνω τους, πάλι αδειανές είναι. Τα ίδια παντού. Στα περισσότερα κρίσιμα Υπουργεία.
Και δεν εννοούμε να καταλάβουμε πως χωρίς Διοίκηση δεν πορεύεται η χώρα. Χωρίς πηδάλιο δεν κουμαντάρεται το καράβι.
Όμως εμείς πορευόμαστε παρόλα αυτά οικονομικά κι ωραία, αγαθοί, αμέριμνοι και εθνικά υπερήφανοι.
Τελικά, αλλού βαρούν τα τύμπανα κι αλλού χορεύει η αρκούδα.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
Ο διαφανέστερος των οποίων και πλέον αντιπροσωπευτικός των πολιτών της Ευρώπης είναι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η διαδικασία διαβούλευσης με το Εκτελεστικό όργανο (την Ευρωπαϊκή Επιτροπή) και με το άλλο νομοθετικό σώμα, το Συμβούλιο, όπου αντιπροσωπεύονται οι Κυβερνήσεις των Κρατών μελών, είναι μακρά, τεχνική και εξειδικευμένη για κάθε θέμα. Η συμβολή σε αυτή τη συζήτηση, με στόχο να επηρεάσει κανείς τις αποφάσεις και να εκμαιεύσει συμβιβασμούς χρήσιμους τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ελλάδα, απαιτεί τη διαρκή συμμετοχή, παρέμβαση, ενασχόληση, απασχόληση ειδικών, συζητήσεις, δημόσιες διαβουλεύσεις.
Το lobbying δεν έχει την καθ’ ημάς έννοια του παζαριού και μικροεξυπηρετήσεων, αλλά το νόημα της συζήτησης με τους stakeholders και στη συνέχεια της επεξεργασίας αξιόπιστων προτάσεων και λύσεων στην κατεύθυνση των πεποιθήσεων κάθε ομάδας για την Ευρώπη, αλλά και της χρήσης των μηχανισμών για προώθηση και εθνικών συμφερόντων. Η διαδικασία προχωρά μέσα από την επίπονη αναζήτηση τεχνικών συμβιβασμών, με βάση τον οργανωμένο διάλογο, τον οποίο αναλαμβάνει να συντονίσει ένας rapporteur. Η διαδικασία αυτή είναι πάγια σε κάθε επίπεδο της διαδικασίας λήψης αποφάσεων στα κοινοτικά όργανα.
Πριν λίγες μέρες συνεδρίασε η αρμόδια Επιτροπή και εγκρίθηκε ένα θέμα που αφορά τη διαφάνεια και τη διαδικασία διαβούλευσης του Ευρωπαϊκού με τα Εθνικά Κοινοβούλια, όπως έχει προσδιοριστεί στο πλαίσιο της εφαρμογής της αρχής της subsidiarity. Σημαντική για την κατανόηση και λήψη των αποφάσεων με διαφάνεια και εγγύτερα στους πολίτες. Για τη συμμετοχική δημοκρατία, δηλαδή.
Στη διαδικασία αυτή συνεισέφεραν πολλοί βουλευτές από πολλές χώρες, στο πλαίσιο της συμμετοχής τους στην αρμόδια Επιτροπή. Ο δικός μας κ. Δρούτσας, επιφανές μέλος της ομάδας των σοσιαλδημοκρατών, ήταν απών στην ψηφοφορία (όπου το report εγκρίθηκε με πλειοψηφία 14 έναντι 8). Μάλλον δεν είχε άποψη ή είχε άλλες πιο σοβαρές ασχολίες.
Ταυτόχρονα πληροφορήθηκα πως ο αρμόδιος Έλληνας Υπουργός (ο μέγας μεταρρυθμιστής από τζάκι) καυχιέται πως κατάφερε να μειώσει κατά 40.000 ευρώ !!!! (ή κάτι τέτοιο) τις ήδη χαμηλές δαπάνες για ταξίδια και συναντήσεις. Μπράβο!!! Σωθήκαμε.
Έτσι οι θέσεις των Ελλήνων υπαλλήλων στο τραπέζι των διαβουλεύσεων του Συμβουλίου (του άλλου νομοθετικού σώματος όπου εκπροσωπούνται οι Κυβερνήσεις) μένουν συχνά πλέον κενές. Η στενή διακρατική συνεργασία των διοικήσεων είναι ο βασικός ιμάντας μεταφοράς τεχνογνωσίας, συγκρότησης δικτύων και λήψης κρίσιμων για τα συμφέροντα της χώρας αποφάσεων. Η ανάπτυξη ικανών στελεχών της Διοίκησης για την παρακολούθηση των θεμάτων και επεξεργασία θέσεων και προτάσεων είναι ο βασικός παράγοντας που καθορίζει το μέγεθος της περίφημης «εθνικής ανεξαρτησίας». Αν δεν είσαι σε θέση να αρθρώσεις λέξη, με βάση τις διαδικασίες και τους κανόνες και όχι τον τσαμπουκά ή, ακόμη χειρότερα, όταν απέχεις χαριτωμένα, τότε θα υποστείς τις αποφάσεις άλλων. Και μετά θα παραπονιέσαι γιατί στη φόρεσαν, οι κακοί γερμαναράδες και οι βρωμοσκανδιναβοί που μας επιβουλεύονται οι άθλιοι, αλλά ακόμη και οι «φίλοι» του Νότου, οι γείτονες Ιταλοί και Ισπανοί και Πορτογάλοι.
Ο πλέον κρίσιμος μηχανισμός συμβολής της Ελλάδας με τις δικές της ιδέες στην οικοδόμηση της Ευρώπης αυτοακυρώνεται και καταργείται.
Ο ίδιος υπουργός διαθέτει έναν στρατό, μια παραδιοίκηση, από μετακλητούς και πρόσθετους στο γραφείο του, οι οποίοι ασχολούνται επί παντός επιστητού. Επί κάθε θέματος που είναι θέμα της Διοίκησης. Η αμοιβή καναδυό μόνο από τους συμβούλους τούτους ξεπερνάει το ποσό των 40 χιλιάδων ευρώ, το οποίο σημαίνει σαράντα περίπου συμμετοχές λιγότερες στις συζητήσεις. Σαράντα άδειες ελληνικές καρέκλες που προστίθενται στην αδειανή του κάθε κυρίου Δρούτσα. Που, κι όταν γεμίζουν, συχνά καταλαμβάνονται από εναλλασσόμενους κομματικούς εγκάθετους. Κι έτσι και που κάθονται πάνω τους, πάλι αδειανές είναι. Τα ίδια παντού. Στα περισσότερα κρίσιμα Υπουργεία.
Και δεν εννοούμε να καταλάβουμε πως χωρίς Διοίκηση δεν πορεύεται η χώρα. Χωρίς πηδάλιο δεν κουμαντάρεται το καράβι.
Όμως εμείς πορευόμαστε παρόλα αυτά οικονομικά κι ωραία, αγαθοί, αμέριμνοι και εθνικά υπερήφανοι.
Τελικά, αλλού βαρούν τα τύμπανα κι αλλού χορεύει η αρκούδα.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
No comments:
Post a Comment