Η Ιταλία φαίνεται αποφασισμένη να επιταχύνει την μεταρρυθμιστική προσπάθεια, παρά τα διαρκή επεισόδια δεξιόστροφου κι αριστερόστροφου λαϊκισμού (με τον Μπερλουσκόνι και τη Λέγκα από τη μια και τον Μπέπε Γκρίλο από την άλλη).
Με έναν νέο πρωθυπουργό, τον Ματέο Ρέντσι, επιτυχημένο και χαρισματικό πρώην Δήμαρχο της Φλωρεντίας, και μια ευέλικτη κυβέρνηση δεκαέξι υπουργών (οκτώ άνδρες και οκτώ γυναίκες). Στο κρισιμότερο υπουργείο Οικονομικών τοποθετήθηκε ο επικεφαλής του οικονομικού επιτελείου του ΟΟΣΑ, Πιερ Κάρλο Παντοάν, με ισχυρές απόψεις σε σχέση με το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα της Ιταλίας και τις οικονομικές προτεραιότητες της Ευρώπης.
Ο Ματέο Ρέντσι εξελέγη τον περασμένο Δεκέμβριο, ανατρέποντας τον προηγούμενο ηγέτη και πρωθυπουργό, Ενρίκο Λέτα, στην ηγεσία της πιο ισχυρής πολιτικής οργάνωσης της Ιταλίας, του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος (PD) - της κυρίαρχης παράταξης στη σημερινή κυβέρνηση συνασπισμού που περιλαμβάνει και το κεντροδεξιό κόμμα του Αφάνο.
Ο 39χρονος Ρέντσι αποκαλείται Il Rottamatore, λόγω του καλέσματός του να καταργήσει το ιταλικό πολιτικό κατεστημένο, το οποίο θεωρείται ευρέως αναξιόπιστο, έχει στιγματιστεί από τη διαφθορά και έχει απογοητεύσει τον λαό εδώ και δεκαετίες.
Απολαμβάνει μακράν τα υψηλότερα ποσοστά έγκρισης από κάθε πολιτικό της χώρας. Ο Ρέντσι παρουσιάζει τον εαυτό του ως μια ρήξη με το παρελθόν.
Κατά το BBC "Αποπνέει μια ανήσυχη ενέργεια. Του αρέσει να ανεβαίνει στη σκηνή με μαύρο τζιν και χωρίς σακάκι. Κυκλοφορεί με ένα μικρό αυτοκίνητο ή με ποδήλατο. Είναι χαλαρός και ευκολονόητος και μιλάει χωρίς σημειώσεις για τα πολλά προβλήματα της Ιταλίας και προσφέρει λύσεις ευρείας αποδοχής.....
Επιδιώκει πάντα να ενσταλάξει την πεποίθηση ότι η πολιτική μπορεί να γίνει με διαφορετικό τρόπο, ώστε να είναι δυνατή η αλλαγή. Κάποτε ολοκλήρωσε μια τηλεοπτική συζήτηση, λέγοντας ότι θα μπορούσε να προσφέρει κάτι πολύ σπάνιο στην Ιταλία: «ελπίδα». «Οι άνθρωποι είναι κουρασμένοι και απογοητευμένοι», είπε. «Δεν πιστεύουν πια. Εγώ πιστεύω και γι 'αυτό κάνω πολιτική -γιατί εξακολουθώ να πιστεύω».
Η χώρα των Μπερλουσκόνιων καραγκιοζιλικιών αναζητά τον τρόπο να βάλει τον λαϊκισμό στην άκρη και να ανανεώσει το πολιτικό της προσωπικό, συζητώντας επίσης και την αλλαγή του εκλογικού νόμου στην κατεύθυνση αυτή.
Η Ιταλία φαίνεται να επιχειρεί σταδιακά να απομακρυνθεί από τη διαρκή καταγγελία και γκρίνια για τους "κλέφτες πολιτικούς", η οποία παρότι βάσιμη σε μεγάλο βαθμό, παρότι αναγκαία ήδη από την εποχή της επιχείρησης mani pulite είκοσι χρόνια τώρα, φαίνεται πως τελικά, ξεμένοντας από έμπνευση για το μέλλον και πρακτικές προτάσεις για το παρόν, εξέθρεψε περισσότερα λαϊκιστικά τέρατα παρά λύσεις στα προβλήματα της χώρας.
Η χώρα φαίνεται να αναζητά και ίσως να προσχωρεί στο κάλεσμα της ελπίδας.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
No comments:
Post a Comment