Τα σενάρια και τα γονίδια

Με δεδομένη την κατάσταση της οικονομίας, τον χρόνο και τη φύση του  Ελληνικού προβλήματος τρία είναι τα πιθανά σενάρια:

Πρώτο, το απαισιόδοξα πιθανό. Το δίδυμο Τσίπρας - Βαρουφάκης να σκοντάψει στην κωλοτούμπα που επιχειρεί άτσαλα. Θα αρνηθούν να αγγίξουν τον πυρήνα του προβλήματος: το υψηλό κόστος και την ανεπάρκεια του κράτους και όσους σιτίζονται από αυτό με τις προσόδους που δημιουργεί, επιβάλλει και συντηρεί σε βάρος της παραγωγικής οικονομίας. Δηλαδή, αυτό που δημιουργεί ταυτόχρονα στρατιές αποκλεισμένων από την εργασία και από την εξουσία. Ανάμεσα στους οποίους οι πιο δημιουργικοί και παραγωγικοί αλλά και οι πιο αδύναμοι. 

Με τα πρώτα «ισοδύναμα» θα τους σκάσει η πλειοψηφία, θα καταφύγουν στην ακραία εθνικιστική ρητορική, και θα οδηγήσουν στη ρήξη. Θα επιχειρήσουν να τη χρεώσουν στην ανθελληνική οικουμένη και ο κ. Τσίπρας, αφού τη  φορτώσει στον υπουργό του, θα οδηγήσει εκών άκων έναν αφιονισμένο λαό σε ένα στημένο δημοψήφισμα. Για να γραπωθούν στην εξουσία εκτός Ευρώπης, μέχρι που θα ξεσπάσει η ο αυταρχισμός και η βία. Στο σενάριο αυτό ελπίζει το τμήμα εκείνο της ελληνικής ολιγαρχίας που εντός Ευρωπαϊκού πλαισίου δεν έχει μέλλον, καθώς δεν αντέχει στον ανταγωνισμό  και προτιμά να παραμείνουν βασιλιάδες των ζουλού. Ελπίζουν επίσης σε αυτό και όσοι δεν υπήρξαν ποτέ τίποτε άλλο από ζουλού ή καλύτερα ραγιάδες, δουλοπάροικοι (για να σεβαστούμε την ένδοξη φυλή των Ζουλού και τις παραδόσεις της).

Δεύτερο, το αισιόδοξα πιθανό. Να διαχειριστούν τη φτώχεια εντός της Ευρώπης με τα ίδια εργαλεία με τους προηγούμενους: αύξηση της φορολόγησης με κάθε τρόπο, μετατόπιση στο μέλλον των συνεπειών της αδράνειας και δημιουργία νέων διαρκών υποχρεώσεων εις βάρος των τωρινών και των μελλοντικών γενεών. Να κατορθώσουν να εκτελέσουν την κωλοτούμπα με επιτηδειότητα παπατζή, ρίχνοντας (όπως ακριβώς και οι προκάτοχοί τους) το φταίξιμο για την αναπόφευκτη ταχεία περαιτέρω φτωχοποίηση και υποβάθμιση στον διεθνή καταμερισμό εργασίας σε κάθε άλλον εκτός από τον εαυτό τους.  

Στην περίπτωση αυτή ίσως το ψέμα να μην κρατήσει πολύ, ιδιαίτερα αν η αντιπολίτευση βρει τις δυνάμεις και την αξιοπρέπεια να ανασυγκροτηθεί προτείνοντας δύο ή τρεις σύγχρονους πολιτικούς πόλους, έναν κεντροαριστερό, έναν κεντροδεξιό κι έναν φιλελεύθερο, με εναλλακτικές αλλά εφαρμόσιμες προτάσεις διακυβέρνησης και δυνατότητες συνεννόησης. Στο σενάριο αυτό ελπίζουν οι Ευρωπαίοι, ώστε να δοθεί χρόνος όχι στην κυβέρνηση αλλά στους Έλληνες, για να καταλάβουν τι ακριβώς τους συμβαίνει μόλις ξενερώσουν από τη μέθη του ψευτοτσαμπουκά που πουλούν στη δική τους καμπούρα οι αριστεροδεξιοί αλλά κατά βάθος τυχοδιώκτες κυβερνήτες τους.  Και στις πολιτικές δυνάμεις της λογικής τον χρόνο και το κίνητρο να ανασυνταχθούν και να προτείνουν πειστικό λόγο και ηγεσίες.

Τρίτο, το υπεραισιόδοξο όσο και απίθανο. Να κάνει ο κ. Τσίπρας και ο κ. Βαρουφάκης την κωλοτούμπα πλήρως και επιτυχώς άμεσα και να εφαρμόσουν με θέρμη τις μεταρρυθμίσεις που ως σήμερα μάχονται με πάθος, να βρεθούν απέναντι στο κόμμα τους και όσους τους στήριξαν ακριβώς για να μην τις κάνουν. Ή να μεταλλαχθούν όλοι μαζικά (και το κόμμα τους) ώστε να αποχτήσει η χώρα μια ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία μέσω αυτών και μια προοπτική ανάπτυξης, να αρχίσει να παράγει πλούτο. Να γίνει δηλαδή ο Τσίπρας, Σρέντερ. 

Σαν να περιμένει κανείς από ένα κανίς κακοαναθρεμμένο για να φυλάει ζηλιάρικα και κάπως υστερικά το σόι του να εκδηλώσει την κρίσιμη στιγμή γονίδια λαμπραντόρ ριτρίβερ με εκπαίδευση κυνηγόσκυλου και σκύλου εργασίας. Ή το ένστικτο επιβίωσης, την εξυπνάδα του δρόμου και την καλοσύνη μερικών εκπληκτικών ημίαιμων. Όπως ο Πρόεδρος Λούλα. Που όμως, εκτός από τα ηγετικά γονίδια, εργάζονταν ως λούστρος από τα 12 για να βοηθήσει την οικογένειά του και εργάτης στη μεταλλουργία στη συνέχεια, όπου και αναδείχθηκε ως ηγέτης των εργατών, μαθαίνοντας στο πετσί του ταυτόχρονα τι σημαίνει εκμετάλλευση και έλλειψη κράτους πρόνοιας αλλά και οργάνωση, οικονομία και παραγωγή. Παρότι τίποτε από το παρελθόν των δικών μας δεν φαίνεται να προδιαθέτει για τέτοια εξέλιξη, σε αυτό το σενάριο ελπίζουν κάπως ανεξήγητα αρκετοί καλοπροαίρετοι, μεθυσμένοι, ορισμένοι που πιστεύουν στα θαύματα ή όσοι απλά τόχουν εύκολο να ελπίζουν σε οτιδήποτε λόγω ιδιοσυγκρασίας (ή συμφέροντος).

Άλλο ρεαλιστικό σενάριο βλέπει κανείς; 

Γιώργος Γιαννούλης-Γιαννουλόπουλος