Το δυσεξήγητο ξόρκι

Ο καιροσκόπος Ανδρέας Παπανδρέου συνήθιζε να βάζει φασισταριά και θρησκόληπτους στις κυβερνήσεις του, κυρίως σε πόστα όπως το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης, το Υπουργείο Άμυνας, αλλά όχι μόνο. Θυμηθείτε τον στρατηγό Δροσογιάννη και τις επιχειρήσεις "Αρετή", τον Παπαθεμελή με τις τζιχαντικές απαγορεύσεις και τα κλεισίματα των χώρων διασκέδασης και πάει λέγοντας. Συνήθιζε κι εκείνος, ο αρχηγός του ζιβάγκο και του Ένγκελς, να τρέχει μια στην Παναγία Σουμελά και μια στον Φλωρίνης Καντιώτη. Μέχρι που το χούι του 'γινε συνήθεια και παντρεύτηκε μια θρησκόληπτη αεροσυνοδό με προσωπικό αστρολόγο και κυβερνούσαν με τ' άστρα.

Όταν τα πράγματα ζόριζαν (δολοφονία Καλτεζά, κράξιμο κι αντιδράσεις, η 17 Νοέμβρη των επίσης θρησκόληπτων Ξηρών θέριζε και αλώνιζε), ενώ ο ίδιος έκλεινε το μάτι στα φασισταριά να μην ανησυχούν, πέταγε στο πόπολο ένα "ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά" (λες κι αυτός ήταν κάτι άλλο από δεξιά καραμπινάτη). Κι από πάνω το αξεπέραστο "εγώ απλώς προεδρεύω". Κι όλα καλά, όλα ωραία.

Εκείνο που είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς είναι πώς λογικοί, εχέφρονες, προοδευτικοί, φιλελεύθεροι πολίτες απέφευγαν να συσχετίσουν τον αυταρχικό κι αμοραλιστή ηγέτη με τις επιλογές του. Λες και τους βαστούσε δεμένους ένα ξόρκι.

Δεν είναι ν' απορείς, λοιπόν, που ο κ. Τσίπρας, εξίσου καιροσκόπος και αμοραλιστής, αλλά πολύ λιγότερο έξυπνος και καλλιεργημένος, κάνει το ίδιο με τους κάθε λογής καμμένους, κοτζιάδες, μιχελογιαννάκηδες, σαμαράδες και τους μπαλτάκους, εντός κι εκτός του κόμματός του, μέσα κι απέναντι από την κυβέρνησή του, κι εξακολουθεί να τους ρίχνει το φταίξιμο και να τους κλείνει το μάτι ταυτόχρονα.

Αυτό που είναι δυσεξήγητο χωρίς τη βοήθεια της ψυχολογίας και της ιστορίας είναι που το ξόρκι φαίνεται να έχει ακόμη κάποιες αντοχές. Αν και μοιάζει πιο ξεφτισμένο, ξεθωριασμένο, ετοιμόρροπο. Σαν να λείπει κάποιος να του δώσει μια να γκρεμιστεί.

Γιώργος Γιαννούλης-Γιαννουλόπουλος