Άει σιχτίρ πια, μπαϊλντίσαμε!

Κάθεστε σε μια εξοχική ταβέρνα στη Σίκινο με την παρέα σας 4 άτομα, 2 άλλους Έλληνες που γνωρίσατε εκεί και άλλους 2 νεαρούς Βέλγους. Τρώτε κι έρχεται η ώρα να πληρώσετε, 18 ευρώ το άτομο, σύνολο 144 ευρώ.

Θέλετε να κεράσετε τη φίλη σας και κάποιος από την παρέα θέλει επίσης να κεράσει έναν άλλον.

Η πληρωμή κατά Βαρουφάκη:

Πρώτη εκδοχή: Αφού κάνετε τους υπολογισμούς βγάζετε και ακουμπάτε 6 κάρτες σαν περίστροφα στο τραπέζι και ο ταβερνιάρης που τρέχει σαν τρελός έρχεται με το μηχάνημα και περιμένει να περάσει η κάθε μία, ανάλογα τη σύνδεση κάνει από 10-20 δευτερόλεπτα ως 1 λεπτό για να γίνει η κάθε πληρωμή.

Δεύτερη εκδοχή: Κάποιοι δεν έχουν καν κάρτα. Είτε από τους Έλληνες είτε από τους ξένους. Βγάζουν να πληρώσουν με χρήματα. Τους λέει ο ταβερνιάρης (σε όποια γλώσσα μπορούν να συνεννοηθούν) ότι θα τους χρεώσει 0,54 ευρώ παραπάνω, στη δική τους ξεχωριστή απόδειξη, για κάποιον ακατανόητο γι' αυτούς λόγο, που επιχειρεί απελπισμένα να εξηγήσει με τη δέουσα πειστικότητα. Κόβει 6 διαφορετικές αποδείξεις (4 των 18 και δυο των 36 ευρώ), άλλες με αυξημένο ΦΠΑ κι άλλες χωρίς.

Τρίτη εκδοχή: Κάποιος πληρώνει για λογαριασμό όλων και του δίνουν τα λεφτά που δεν ξέρει τι να κάνει αφού δεν θα μπορεί να τα χαλάσει. Κι επιπλέον έρχεται η εφορία και του λέει αργότερα: "μεγάλε, τεκμήριο! πού τα βρήκες τα φράγκα;"

Όλα αυτά ενώ γύρω περιμένουν οι παραγγελίες, λιώνει ο κόσμος απ' τη ζέστη, άλλος ζητάει το φαγητό του, άλλος την μπύρα του, άλλος παγάκια, αλλού μαζεύουν τραπέζια κι άλλοι, άτυχοι κι αυτοί, τον λογαριασμό.

Τα παραπάνω επαναλαμβάνονται 3-4 φορές τη μέρα με διάφορες ευκαιρίες.

Η πληρωμή στην πραγματικότητα:

Το διασκεδάζετε δεόντως κι εσείς κι ο ταβερνιάρης κι οι αλλοδαποί φίλοι, που πρώτη φορά βλέπουν χώρα που δεν περνάει το χρήμα στις καθημερινές συναλλαγές και η πληρωμή σε ρευστό κοστίζει παραπάνω από την πληρωμή με κάρτα. Σε ορισμένες συμβαίνει το αντίθετο, διότι η κάρτα έχει και προμήθεια της τράπεζας και της εταιρείας που τη διαχειρίζεται, ενώ σε πολλά σημεία δεν γίνονται δεκτές κάρτες (είναι δικαίωμα του καταστηματάρχη να μην επιθυμεί να έχει κάρτα στο μαγαζί του και να μη χρεώνεται τραπεζικά έξοδα, οπότε αναρτά και ταμπελίτσα "δεν γίνονται δεκτές πιστωτικές κάρτες").

Εντέλει, λέτε στον ταβερνιάρη να σας σημειώσει το οφειλόμενο ποσό στο χάρτινο τραπεζομάντηλο και του αφήνετε και τον φόρο και τον ΦΠΑ φιλοδώρημα.

Σας κερνάει το καρπούζι και μια ρακή στην υγεία του Yanisss.

Οι ξένοι φίλοι σας μένουν με την απορία για την παράξενη αυτή χώρα που δεν περνάει το χρήμα στις καθημερινές συναλλαγές και σκέφτονται μήπως να πληρώνουν καλύτερα με κοχύλια εφεξής.

Ενώ εσείς, καρφώνοντας τα μάτια σας στο ατέλειωτο πέλαγο που απλώνεται προκλητικά ελεύθερο μπροστά σας και σας προσκαλεί για αλλού, φτύνετε προς το ρωμέικο κράτος ένα οθωμανοπρεπέστατο "άει σιχτίρ πια, μπαϊλντίσαμε με τη βλακεία του καθενός!".

Γιώργος Γιαννούλης-Γιαννουλόπουλος