Συμφώνησαν στον στόχο της πλήρους απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας ως το 2050, και για κάθε χρήση ως το τέλος του αιώνα.
Θα είναι η μεγαλύτερη αλλαγή από την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης, που άλλαξε την οικονομία, τις κοινωνίες, τη γεωπολιτική, τη ζωή του ανθρώπινου είδους και τον ίδιο τον πλανήτη.
Ήδη η μεγαλύτερη βιομηχανική οικονομία της Ευρώπης, η Γερμανία, έχει θέσει τον στόχο αυτό για το 2050, ενώ παράλληλα κλείνει όλους τους πυρηνικούς αντιδραστήρες.
Μια νέα οικονομία γεννιέται, στηριγμένη στα ενιαία δίκτυα που θα καλύπτουν την Ευρώπη, τις ΗΠΑ, τον πλανήτη, και θα διανέμουν ενέργεια που παράγεται από τον ήλιο, τον άνεμο, τη γεωθερμία, το νερό από μέρη που υπάρχει πλεόνασμα εκεί που υπάρχει έλλειμμα σε πραγματικό χρόνο. Νέες τεχνολογίες αποθήκευσης της ενέργειας δημιουργούνται (μπαταρίες, κυψέλες υδρογόνου, χημικά στοιχεία). Οι άνθρωποι γίνονται οι ίδιοι παραγωγοί στο σπίτι τους, με το δικό τους ισοζύγιο παραγωγής και κατανάλωσης, με κίνητρο να παράγουν και να εξοικονομούν. Η συνδυαστική χρήση υποδομών, γης, δομημένης επιφάνειας, για την παραγωγή και εξοικονόμηση ενέργειας επεκτείνεται. Οι νέοι αγωγοί ενέργειας, τα νέα ηλεκτρικά δίκτυα, το παγκόσμιο grid, επεκτείνονται και δημιουργούν μια αγορά που οι ρόλοι παραγωγού και καταναλωτή θα εναλλάσσονται διαρκώς. Ευκαιρίες για χώρες προικισμένες με ήλιο και άνεμο.
Μια νέα πιο πολυκεντρική κοινωνία επίσης, περισσότερο αυτόνομη κι ελεύθερη γίνεται δυνατή, καθώς ο έλεγχος της ενέργειας υπήρξε το άγιο δισκοπότηρο του κεντρικού ελέγχου της οικονομίας και της κοινωνίας, για πάνω από διακόσια χρόνια.
Το μέλλον της αγοράς ενέργειας θα μοιάζει περισσότερο με τον ιστό αράχνης και αλληλεπίδρασης του διαδικτύου παρά με το one-way, τον μονόδρομο των τηλεοπτικών συχνοτήτων.
Σε συνδυασμό με την τηλεργασία και την ανάπτυξη των δικτύων αλλάζει τη μορφή των πόλεων, τις μετακινήσεις, την καθημερινότητα, τους τρόπους παραγωγής και δουλειάς, τη σχέση με τον οίκο, την οικογένεια, το περιβάλλον, τους συναδέλφους και συνεργάτες.
Σύντομα η Σαουδική Αραβία, οι πετρελαιάδες της Ρωσίας, των Εμιράτων, ακόμη και οι δυστοπίες των πετρελαίων του Αιγαίου θα είναι μια ανάμνηση από μια περίοδο της ιστορίας του ανθρώπινου είδους, που θα ταλαιπωρεί για καιρό τις γενιές που έρχονται, σαν τα βαρέα μέταλλα της βιομηχανικής επανάστασης. Όπως και οι ατέλειωτοι πόλεμοι και οι συγκρούσεις για τη μαύρη συμπιεσμένη από τον γήινο φλοιό ζωική ύλη που μετατράπηκε μετά από εκατομμύρια χρόνια σε άνθρακες και υδρογονάνθρακες, που απελευθερώναμε μαζικά για διακόσια τόσα χρόνια στην ατμόσφαιρα ως καύσιμα, απεργαζόμενοι την καταστροφή μας.
Ήδη οι μεγάλες αυτές αλλαγές αρχίζουν να γίνονται εμφανείς στις προηγμένες κοινωνίες, τις Κάτω Χώρες, τη Γερμανία, τις ΗΠΑ, και επιταχύνονται με ρυθμό γεωμετρικό.
Κάποιες κοινωνίες θα προπορευτούν και θα ελέγξουν πρώτες τις μεθόδους και την τεχνογνωσία της νέας εποχής και της νέας οικονομίας. Άλλες θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία, να ακολουθήσουν, να προφτάσουν. Κάποιες καθυστερημένες θα αξιοποιήσουν τα πλεονεκτήματά τους και θα κάνουν το άλμα. Και άλλες θα μείνουν πίσω για καιρό, υφιστάμενες τη δίκαιη ή άδικη πίεση της υπόλοιπης ανθρωπότητας, που θέλει να επιβιώσει, να ζήσει καλύτερα με άλλους τρόπους.
Ενδεχόμενα, όπως η βιομηχανική επανάσταση μετατόπισε το αναπτυξιακό πλεονέκτημα στον Βορρά, ετούτη η αλλαγή να το εξισορροπήσει στον Νότο, πιο προικισμένο όχι μόνο για την παραγωγή ενέργειας αλλά και για την αυτόνομη, αποκεντρωμένη και δημιουργική οργάνωση της κοινωνίας που συνεπάγεται.
Αυτή είναι η αληθινή πρόκληση για τους κατοίκους της χώρας μας. Να απομείνουμε να συζητάμε για παρωχημένες σχέσεις εργασίας, παλιομοδίτικους τρόπους παραγωγής, μέρος ενός κόσμου που πεθαίνει και αυτοκαταστρέφεται ή να κάνουμε το άλμα μαζί με τις προηγμένες κοινωνίες. Ίσως τούτη είναι η βασική (μπορεί και η τελευταία) ευκαιρία μας να βρούμε διέξοδο στο μέλλον.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
No comments:
Post a Comment