Μη φάμε... να περιμένουμε!

Έχεις μια χώρα με υψηλότατες (και μη ανταποδοτικές σε υπηρεσίες) ασφαλιστικές εισφορές, που φτάνουν το 42% συνολικά επί του κόστους ενός εργαζόμενου στον όποιον εργοδότη του, και μάλιστα με το υψηλότερο ποσοστό στις χαμηλές αμοιβές. Το ίδιο συμβαίνει στους αυτοαπασχολούμενους, όπου οι ασφαλιστικές εισφορές (ΟΑΕΕ) σε όσους έχουν μεσαίο, μικρό ως ελάχιστο τζίρο μπορεί να ξεπεράσουν το 60%, το 70% ή και το 100% του καθαρού εσόδου τους. Χώρια ο φόρος εισοδήματος και οι διάφορες εισφορές αλληλεγγύης και πάει λέγοντας.

Ταυτόχρονα έχεις το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας σε ανεπτυγμένη χώρα, 27% του ενεργού πληθυσμού, 70% κοντά στις νεώτερες ηλικίες, δηλαδή σε αυτούς που πρέπει να εργαστούν για να πληρώσουν τις συντάξεις των ηλικιωμένων.

Έχεις ακόμη έναν από τους χαμηλούς μέσους όρους ηλικίας συνταξιοδοτούμενων στην Ευρώπη, διότι κάποιες κατηγορίες, επιλεκτικά, τον κατεβάζουν δραματικά (ενώ οι πολλοί συνταξιοδοτούνται κανονικά σε μεγάλη ηλικία, ίσως και μεγαλύτερη από αυτήν που θα έπρεπε για ορισμένα επαγγέλματα ή συνταξιοδοτούνται σε άλλες χώρες). Και έχεις μια από τις χειρότερες αναλογίες (με προοπτική επιδείνωσης) εργαζόμενων / συνταξιούχων. Δηλαδή αυτών που παράγουν και αυτών που ζουν από τις εισφορές αυτών που παράγουν. Γιατί ο πληθυσμός γερνάει, η γεννητικότητα έχει υποχωρήσει στο 1,3 γεννήσεις ανά γυναίκα, από τις χαμηλότερες στην Ευρώπη, πολύ κάτω από το όριο αναπαραγωγής του πληθυσμού. Οι νέοι και όσοι μπορούν φεύγουν, όπως και πολλοί παραγωγικοί μετανάστες εγκαταλείπουν τη χώρα. Έχεις χάσει κοντά μισό εκατομμύριο πληθυσμό σε πέντε χρόνια από τα 5-6 εκατομμύρια σε παραγωγική ηλικία.

Και τι πας και σκαρφίζεσαι; Να αυξήσεις κι άλλο τις ασφαλιστικές εισφορές!!! 

Δηλαδή, σε μια οικονομία που οι μισές από τις επιχειρήσεις που δουλεύουν δεν πληρώνουν κανονικά ούτε μισθούς, να ζητήσεις παραπάνω μέρος των μισθών για να συνεχίσεις να πληρώνεις υπεράριθμους συνταξιούχους και το προσωπικό των φορέων διαχείρισης των ασφαλιστικών εισφορών. Χωρίς να βελτιώσεις ούτε στο ελάχιστο τις κοινωνικές παροχές γι' αυτούς που πράγματι τις χρειάζονται.

Κάνεις το ακριβώς ανάποδο από αυτό που λέει η συνταγή σε όλους τους τσελεμεντέδες οικονομικών για αρχάριους: Να μειώσεις στο ελάχιστο τις ασφαλιστικές εισφορές και ιδιαίτερα στους κατώτερους μισθούς, και κυρίως στον κατώτατο. Για να δημιουργηθούν μαζικά όσο το δυνατόν περισσότερες θέσεις εργασίας και να πέσουν και οι τιμές για τους καταναλωτές. Να μειωθούν οι δαπάνες ανεργίας και να μπουν και εισφορές στα ταμεία. Μειώνοντας ταυτόχρονα τις υπερβολικές ή άδικες συνταξιοδοτικές δαπάνες. Και βελτιώνοντας τις παροχές. Για να βγουν τα νούμερα.

Ή μήπως, για κάποιον λόγο ακατανόητο, μεταφυσικό, πιστεύεις στ' αλήθεια ότι δεν θα κλείσουν περισσότερες επιχειρήσεις με την αύξηση των εισφορών; Πως δεν θα μείνουν κι άλλοι τόσοι άνεργοι όταν όλα λειτουργούν οριακά; Ότι, τελικά, στα δικά σου κρατικά ταμεία δεν θα εισρεύσει πολύ σύντομα μόνο ένα μεγάλο μείον; Πως το αδιέξοδο δεν θα κάνει μισό βήμα πίσω, ίσα για να χυμήξει να καταπιεί τους κρατικούς λογαριασμούς λίγες εβδομάδες, μερικούς μήνες μετά;

Δεν πείθομαι πως είσαι τόσο ανόητος. Μπορεί νάσαι μικροεργολάβος αλλά, ακριβώς γι' αυτό ίσως, τόσο χαζός δεν είσαι. Ανήκεις κι εσύ στην πιο τετραπέρατη ράτσα Ελλήνων, των εργολάβων (έστω κι από στραβή γενιά, λίγο παρηκμασμένος, κάπως γκροτέσκο).

Μήπως το γνωρίζεις εξαρχής πως δεν θα βγουν τα νούμερα κι αυτό επιδιώκεις; Ρίχνεις αλάτι, πιπέρι και μουστάρδα στο γλυκό και λες στον κόσμο πως περιμένεις να βγει μπακλαβάς; Και στο τέλος θα φταίει η συνταγή. Μη φάμε... να περιμένουμε!

Γιώργος Γιαννούλης-Γιαννουλόπουλος