Thursday, June 11, 2015

Η saga μιας κατακερματισμένης κοινωνίας


Share/Bookmark
Πώς άραγε συμβαίνει και ένα (ορθό) μέτρο μισανοίγματος της θεόκλειστης αγοράς φαρμάκου στην Ελλάδα περνάει από τη συντεχνιακή εξουσία ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ;

Μα είναι απλό. Η κοινωνική ομάδα των φαρμακοποιών ήταν ανέκαθεν φίλα προσκείμενη στη Νέα Δημοκρατία, άντε και ολίγον στο ΠΑΣΟΚ. Οπότε, αν είναι να κόψουμε κανένα προνόμιο, ας κόψουμε των απέναντι. Λάθος προστάτη διάλεξαν. Το ίδιο συμβαίνει με κάθε κοινωνική ομάδα στην Ελλάδα. Τους ταξιτζήδες, τους ΔΕΗτζήδες, τους μικροεμποροβιοτέχνες με το ΕΒΕΑ, τους μηχανικούς, τους εργολάβους, τους εφοριακούς, τους πολεοδόμους, τους πανεπιστημιακούς, τους δικηγόρους, τους λογιστές και πάει ατέλειωτος ο κατάλογος. Κάθε μια διαλέγει έναν Άρχοντα-προστάτη, καμιά φορά και δυο μαζί. Μια τη Νέα Δημοκρατία, άλλη το ΠΑΣΟΚ, τρίτη τον ΣΥΡΙΖΑ και ο,τι άλλο βολεύει, όποιον πρίγκηπα δείχνει πως ανεβαίνει. Ακόμη και το ΚΚΕ θίγεται σοβαρά μόνον αν αγγίξει κανείς τους οικοδόμους και τους ναυτεργάτες – για τους υπόλοιπους βγάζει απλά ανακοινώσεις.

Οι Άρχοντες που μοιράζονται την εξουσία στο βασίλειο παζαρεύουν και κάνουν συμμαχίες και πολέμους μεταξύ τους για τα "δικαιώματα" των δικών τους. Ακόμη και με άλλα κράτη που στα μεσαιωνικά μάτια τους φαντάζουν σαν αντίστοιχα βασίλεια, πέρα από τα βόρεια σύνορα τους, παζαρεύουν χωρίς δισταγμό και με κίνδυνο να χαθεί μέρος της δικής τους επικράτειας, για να κρατηθούν στην εξουσία.

Σε αυτό το παιχνίδι όλα επιτρέπονται. Συντεχνίες αλλάζουν συμμαχίες και προστάτη, πισώπλατες μαχαιριές, αλλαγές στρατοπέδων. Οι Άρχοντες ανταγωνίζονται στις προσφορές. Όλα είναι θεμιτά, γάμοι συμφέροντος, προδοσίες, συνωμοσίες, εγκλήματα. Και οι συντεχνίες συναγωνίζονται σε εκβιασμούς, διπλοσυμμαχίες, καπάκια. Όλα τούτα μέσα στα σφραγισμένα τείχη της πόλης έξω από τα οποία μεγαλώνει η ανέχεια, η φτώχεια, η απελπισία, όσων δεν έχουν δουλειά, δεν έχουν συντεχνία, δεν έχουν προστάτη. Καθώς αυξάνουν οι στρατιές των δουλοπάροικων που καλλιεργούν τα χωράφια του βασιλείου και δεν τους μένει σχεδόν πια μήτε γη να καλλιεργήσουν (κάθε μέρα απειλούν οι βασιλείς πως θα τους την πάρουν κι αυτή τη λίγη που τους έχει απομείνει για να τους αρπάξουν τη σοδειά) με τον χειμώνα που πλησιάζει απειλητικός και βαραίνει όσο βαραίνουν και οι κεφαλικοί φόροι, οι επιδρομές των μισθοφόρων των Αρχόντων και τα παιδομαζώματα. Στις απέραντες εκτάσεις της ξεραΐλας εκτός των τειχών, στα χωριά, τα δάση και στις κοιλάδες, των ανέργων και των απλήρωτων.

Αυτό το ρωμέϊκο μεσαιωνικό μεταμοντέρνο "Παιχνίδι των Θρόνων" έχει γίνει, όπως και το ομώνυμό του σήριαλ, θέαμα διεθνές. Προκαλεί το ενδιαφέρον σαν τηλεοπτική σειρά με πολλά επεισόδια, εξάρσεις, μάχες, μελοδράματα, μονομαχίες, εκτελέσεις, νεκρούς, προδοσίες, ίντριγκες. Παίζεται σε όλα τα κανάλια του κόσμου σε τακτικά διαστήματα, δωρεάν. Μια saga, το χρονικό του τέλους μιας κοινωνίας που δεν συγκροτήθηκε ποτέ σε σώμα, μιας κατακερματισμένης κοινωνίας.

Γιώργος Γιαννούλης-Γιαννουλόπουλος




No comments:

Post a Comment