Bon pour l' Orient

Οι Γάλλοι είχαν ανέκαθεν μια ιδιαίτερη και κάπως αντιφατική σχέση με τους άλλους, όσους θεωρούσαν ανατολίτες, ιθαγενείς. Παρότι τους αντιμετώπιζαν με την υπεροψία της βεβαιότητας της δικής τους ανωτερότητας, τους επέτρεπαν ενίοτε να απλώσουν την πραμάτεια τους, τα φτερά και τα καθρεφτάκια τους στα παζάρια και στις αγορές τους. Ενίοτε τους περιέφεραν στα σαλόνια, μπορεί και να τους έδιναν τον λόγο ακόμη για λίγο, πράγμα που έκανε ακόμη πιο έντονη την αντίθεση ανάμεσα στον πολιτισμό και στους κακομοίρηδες, που καμάρωναν οι δυστυχείς σαν γύφτικα σκεπάρνια που ξεστόμιζαν τις ακαταληψίες τους μπροστά σε σοβαρό κοινό, που το διασκέδαζε με "κατανόηση", και χαίρονταν που θα επιδείξουν το κατόρθωμα στους δικούς τους πίσω στον τόπο τους.

Μετά τους αρχειοθετούσαν, συλλέκτες όντας, για να μη λησμονηθούν, όπως τόσους και τόσους που παρέλασαν από τα μέγαρα και τα σαλόνια, από τη "Le Monde" και τα σκαλιά του Élysée, για να καταλήξουν, μαζί με άλλες παραδοξότητες, στα περίφημα cabinets de curiosités. Αυτές τις συλλογές ετερόκλητων και παράξενων αντικειμένων που υπήρξαν πρόδρομοι των σύγχρονων μουσείων, μαζί με μάσκες, αλλοπρόσαλλες φράσεις, αυγά στρουθοκαμήλου, κέρατα ρινοκέρων, οθωμανικά γυαλικά, κρανία, αυτόματα, σκονισμένους βασιλιάδες και φυλάρχους κ.ο.κ.

Τέλος, τους ξεχνούσαν. Επέστρεφαν στον ρυθμό τους και όταν είχαν κάτι δεύτερο να εξαγάγουν, κάτι να ξαποστείλουν, κανένα ληγμένο προϊόν, κανένα δευτεροκλασάτο έργο, καμιά θεσούλα μπασκλασαρίας, θυμούνταν τους αμόρφωτους ανατολίτες, μπας και τους γυαλίσει. Αυτό που συνήθιζαν να αποκαλούν, όχι χωρίς μια δόση αυταρέσκειας και ειρωνείας, "bon pour l' Orient", καλό για την Ανατολή.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος

Εικόνα: "Cabinet de curiosité", τέλος 17ου αιώνα, λάδι σε καμβά 

Σχετικοί σύνδεσμοι:
Alexis Tsipras : « Non à une zone euro à deux vitesses »
Άρθρο Αλ. Τσίπρα στη Le Monde